Wanneer is tenslotte juist en wanneer ten slotte? Ten slotte is juist als 'tot slot' bedoeld is. Tenslotte (zonder spatie) heeft de betekenis 'per slot van rekening'. Tenslotte is juist als 'welbeschouwd, per slot van rekening, immers' bedoeld is.
Tenslotte, aaneengeschreven, heeft de afgeleide betekenis 'per slot van rekening'. Luieren is het motto, we zijn tenslotte op vakantie.
Dat hangt van de betekenis af. Ten slotte betekent 'tot slot' en tenslotte betekent 'welbeschouwd', 'uiteindelijk' of 'per slot van rekening'. Je bent tenslotte maar één keer jong. Ten slotte zei hij niets meer.
Wanneer is tenminste juist en wanneer ten minste? Tenminste als één woord betekent 'althans, in ieder geval'. Ten minste als twee woorden betekent 'op z'n minst, minstens'. Als tenminste 'althans, in ieder geval' betekent, is het één woord.
Juist is: 'Die heeft te veel gegeten. ' Als te veel 'meer dan nodig' betekent, staat er een spatie tussen te en veel. Als het teveel 'het overschot' betekent, is het wél één woord.
Zoveel en zo veel zijn allebei correct als zoveel kan worden vervangen door 'veel' of 'zo weinig'. Als in dat geval zo met een sterke klemtoon wordt uitgesproken en zo en veel dus allebei nadruk krijgen, is het gewoon om zo veel in twee woorden te schrijven.
Tekort, aaneengeschreven, is een zelfstandig naamwoord met als betekenis 'hoeveelheid die ontbreekt, nadelig saldo'. U kunt er een lidwoord voor zetten: een tekort, het tekort. Het tegengestelde van het tekort is het teveel. Er is ook een groot tekort aan huisartsen.
Als beide naar personen verwijst en zelfstandig gebruikt wordt, schrijven we beiden. Beide is zelfstandig gebruikt als er geen zelfstandig naamwoord op volgt en beide ook niet aangevuld kan worden met een zelfstandig naamwoord uit dezelfde zin of de zin die onmiddellijk voorafgaat.
Ten laatste is standaardtaal in België in de betekenis 'niet later dan'. Standaardtaal in het hele taalgebied zijn uiterlijk en op zijn laatst. Ten laatste / uiterlijk / op zijn laatst volgende week zal ik contact met u opnemen.
Ten einde, in twee woorden, heeft de betekenis 'tot een einde, voorbij'. Ten einde is vrij formeel. Synoniemen zijn tot een einde en voorbij. Ten einde wordt ook in twee woorden geschreven in de vaste combinatie ten einde raad zijn.
tenslotte (bw) : immers, op de keper beschouwd, uiteindelijk, welbeschouwd. uiteindelijk (bw) : immers, per slot van rekening, tenslotte.
Immers en namelijk worden allebei gebruikt om een redengevend verband uit te drukken, maar er is een klein verschil in betekenis. Immers drukt uit dat de reden of het argument als bekend of als algemeen erkend wordt beschouwd. Bij namelijk gaat het om een nieuwe reden of een nieuw argument.
Om uit te drukken dat iets niet later dan op een bepaald moment moet of kan gebeuren, worden in de standaardtaal in het hele taalgebied op zijn laatst en uiterlijk gebruikt. (1) De dossiers moeten uiterlijk op 30 april worden ingeleverd. (2) Je krijgt de resultaten op zijn laatst volgende week.
Uiterlijke kenmerken gaan over hoe mensen eruit zien. Het uiterlijk wordt ook gezien iets om mee te communiceren: het zegt iets over iemand. Zodoende kunnen uiterlijke kenmerken bij anderen ook een reactie oproepen.
uitsluitend bijv. naamw. Uitspraak: [œyt'slœytənt] alleen die en niets of niemand anders Voorbeelden: `Je kunt je uitsluitend via internet aanmelden.
Als meeste naar personen verwijst en zelfstandig gebruikt wordt, schrijven we meesten. Meeste is zelfstandig gebruikt als er niet meteen een zelfstandig naamwoord op volgt en meeste ook niet aangevuld kan worden met een zelfstandig naamwoord uit dezelfde zin of de zin die onmiddellijk voorafgaat.
Je kunt en je kan zijn allebei correct. In Nederland wordt je kan informeler gevonden dan je kunt. In België wordt het gebruik van je kan niet als informeler beschouwd.
Bepaald of onbepaald zelfstandig naamwoord
Het woord 'dat' wordt gebruikt als je verwijst naar een bepaald zelfstandig naamwoord. Voor onbepaalde verwijzingen gebruik je daarentegen 'wat'. Dit leidt bijvoorbeeld tot de volgende zinnen: Het boek dat hij heeft gekocht, heeft een blauwe kaft.
Zo lang wordt in twee woorden geschreven als de mate waarin iets lang is, uitgedrukt wordt. Als bijwoord van tijd ('ondertussen') en als voegwoord ('gedurende de tijd dat') wordt zolang aan elkaar geschreven.
Het voltooid deelwoord schrijven we in één woord: tekortgeschoten. Vergelijkbare gevallen zijn de werkwoorden tekortdoen en tekortkomen: Hij doet (iemand) tekort, Hij komt (iets) tekort, Hij heeft (iemand) tekortgedaan.
In tegoed hebben en tegoed houden betekent tegoed 'nog te verwachten, op te eisen, te vorderen'. Volgens de officiële spelling is tegoed hebben en tegoed houden juist. Officieel is het dus: Mijn zus heeft nog tien euro van me tegoed.
Je wilt en je wil zijn allebei correct.
In Nederland wordt je wil informeler gevonden dan je wilt. In België wordt het gebruik van je wil niet als informeler beschouwd. Vergelijkbare werkwoorden zijn kunnen en zullen: je kunt / je kan, je zult / je zal.
Soms schrijven mensen 'opzoek' terwijl ze 'op zoek' bedoelen. Als je iets opzoekt, mag het aan elkaar. Maar ben je op zoek naar iets of iemand, dan moet er een spatie tussen.
Weleens en wel eens zijn allebei correct in de betekenissen 'soms', 'ooit, wel een keer', 'heel graag'. Een kleine vonk ontsteekt weleens / wel eens een grote brand.
'Tot' is dubbelzinnig. 'Tot 3 mei' kan betekenen dat 3 mei inbegrepen of niet inbegrepen is. Om misverstanden te voorkomen, kunnen we '3 mei inbegrepen' het beste weergeven met 'tot en met 3 mei'.