Heermoes, ook wel paardenstaart of kattenstaart, is een bijzonder hardnekkig wortelkruid en is zelfs één van de moeilijkste onkruiden om uit te roeien. Vooral in de zomer duikt het overal op.
Heermoes heeft een bloedzuiverende werking die het lichaam ondersteunt bij ontstekingen en huidproblemen en bij de wondgenezing. Daarnaast werkt het ook vochtafdrijvend en ondersteunt de nieren. Heermoes houdt de bloedvaten soepel en kan daarom ook worden ingezet ter preventie van hart- en vaatziekten.
Heermoes wordt ook wel (akker)paardenstaart, rattenstaart of kattenstaart genoemd. De jonge heermoesscheuten lijken op asperges en kunnen ook op die manier gegeten worden.
Heermoes is makkelijk te herkennen, aan zijn vertakte groene stengels, die recht omhoog groeien. Het lijken hiermee net kleine boompjes of, zoals één van zijn namen als zegt, paardenstaarten. Daarnaast produceren ze lichtbruine stengels, met daar bovenop een vruchtbaar deel, gevuld met 'sporen'.
Het beste kun je de heermoes met een gasbrander of kokend water wegbranden. Ook kun je strooizout strooien tussen de voegen van de tegels. Je kunt heermoes ook bestrijden met chemische bestrijdingsmiddelen.
Heermoes kan giftig zijn voor mensen, maar zeker ook voor paarden. Zeker de soort die in moerasachtige natte omgevingen groeit kan gevaarlijk zijn voor paarden. De soort die je in de wei tegenkomt kan minder kwaad, tenzij er veel van gegeten wordt op een dag.
Door de bloedzuiverende werking heeft het een positieve invloed bij ontstekingen en huidproblemen en helpt het bij in- en uitwendige wondgenezing doordat het bloed stelpt. Daarnaast werkt het urine afdrijvend. Goed bij ziekten als reuma en nierstenen.
Equisetum spp. De paardenstaart komt veel voor langs bosranden en in de buurt van beekjes. Deze plant is in het speciaal giftig voor paarden, andere dieren hebben minder tot geen symptomen bij het eten ervan. De gehele plant is giftig, zowel vers als in hooi, maar wordt vooral in hooi gegeten door paarden.
De Paardenstaarten zijn planten die sporen vormen. Je kunt ze makkelijk herkennen aan de gelede stengels die als het ware in elkaar schuiven en waarbij op de verdikkingen een krans van, eveneens gelede, zijtakjes staat.
Heermoesthee maak je door 10-30 g per liter water op te lossen of als je vertrekt van verse heermoes, neem je ongeveer 150g vers of gedroogd materiaal per liter water en laat dat een nacht in water weken. Haal daarna de heermoes uit het water en laat die 10-60 min. koken in voldoende vers water.
Heermoes, ook wel paardenstaart genoemd, is voor paarden een zeer giftig onkruid dat leeft op vochtige plaatsen en bloeit in de maanden april en mei. De Belangrijke symptomen van een heermoesvergiftiging zijn: verhoogde prikkelbaarheid, wankelen, verlamming van de achterhand, schrikachtig en omvallen.
Een van de sierlijkste paardenstaarten in ons land is de bospaardenstaart. Geen algemene verschijning, maar in de wat rijkere bossen met bronnen en beken kun je hem wel tegenkomen. Vanaf april komen de groene stengels boven de grond die al snel beginnen te vertakken.
Heermoes wijst namelijk op een verarmde bodem, of grond die te weinig mineralen bevat. Om die reden heeft heermoes ook zulke lange wortels, omdat de plant op deze manier toch nog mineralen van diep onder de grond kan opnemen. Heb je de heermoes eruit getrokken, dan kun je ze gerust een poosje in de tuin laten liggen.
Eetbaarheid. Heeft een hele bittere, wrange smaak (veel looistoffen). Stengels (enkel jonge stengels in het voorjaar anders zijn ze taai) schillen en te gebruiken als kook- of roerbakgroente. Verse, malse bladeren in een salade.
Je moet dus geen extra meststoffen strooien maar mineralen toedienen. Lavameel is daarom de beste keuze om te strooien als je heermoes hebt. Voorzie minstens 20 kg lavameel per are / per jaar.
De bestrijding van Heermoes
Het verrijken van de bodem met mineralen met Lavameel werkt dus. Meststoffen met een bovengemiddeld gehalte aan Kali en Fosfor hebben een gelijkwaardig effect. Je zou de Heermoes ook kunnen accepteren en kiezen voor gazon op plaatsen waar het groeit. Je maait de Heermoes er dan uit.
Heermoes kan niet goed tegen een dichte schaduw waardoor een dikke beplanting de groei kan afremmen. Door de grond af te dekken met compost of zwart landbouwplastic zal de groei stoppen. Het is een langdurig proces omdat na twee tot drie jaar de wortelstokken verdwenen zijn uit de eerste 60 centimeter aarde.
Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen. Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Hoe gezonder de bodem, hoe beter uw planten groeien en minder last krijgen van insecten, schimmels en ziekten. Heermoes-min mag maar beperkt toegepast worden bij zuurminnende planten (bv. Rhododendrons) in een serre (zie punt: te gebruiken hoeveelheden) en NIET in potgrond wegens te sterke werking.
Nochtans bevat heermoes veel mineralen wat goed is voor de composthoop en voor de grond waarop je heermoes laat verteren. Hij haalt de mineralen zeer diep vanuit de grond naar boven.
Heermoes kent een reeks aan waardevolle stoffen en toepassingen. Zo bevat heermoes een hele serie mineralen zoals silicium (kiezelzuur), kalium, calcium, mangaan, magnesium, natrium, ijzer, zwavel, zink, selenium, chroom, kobalt en fosfor.
Ook heeft de Kattenstaart een antibiotische werking op darmen (diarree, dysenterie, maagslijmvliesontsteking en vlektyfus) en prikkelbaar darmsyndroom, beschermd de lever, helpt bij koorts, hepatitis, en is bloedstelpend, bij menstruatieklachten gebruikt (adstringerend), en hypoglycemisch. Verse- en drogerij gebruiken.
Heermoes heeft een lange, diepe en snel woekerende wortelstok, waaruit continu stengels loodrecht omhoog groeien. Op deze zwarte wortelstokken zitten knolvormige verdikkingen, die wanneer ze zich afscheiden weer nieuwe planten vormen. De plant heeft een zeer sterk regeneratievermogen.
Is het 'de paardenstaart' of 'het paardenstaart'?
Het is 'de paardenstaart', want paardenstaart is mannelijk.