Eetbaarheid en geneeskrachtZowel de bloemen, bladeren als wortels kunnen worden gegeten van deze plant. Sterker nog, de wortels schijnen zelfs als remedie of preventie tegen kanker te kunnen dienen.
We kunnen het fluitenkruid ook eten. Het blad kun je vers in een salade doen; het heeft een beetje een selderijachtige smaak. De bladeren zijn het lekkerst als er geen bloemen zijn. Je kan thee maken van de gedroogde bloemen, en dat proeft een beetje zoet als anijs.
Het 'tal van kevers, zweefvliegen, bijen en andere insecten' waarover u hierboven las komt niet voor niets: fluitenkruid is rijk aan nectar, er is stuifmeel te halen en de witte schermen vol kleine witte bloemen zijn een mooie plek om te zonnen.
Van die stengels kun je echte fluitjes maken. Pluk een stengel fluitenkruid. Snijd met een scherp mesje de stengel twee keer vlak onder een knoop door. Zo krijg je een pijp die aan de bovenkant open is en aan de onderkant dicht.
Deze plant lijkt een beetje op fluitenkruid. Fluitenkruid bloeit vooral in mei en kleurt dan de wegbermen wit. In juli als het fluitenkruid uitgebloeid is staan dezelfde bermen vol met berenklauw. De bladeren van de berenklauw zijn veel groter en grover dan de bladeren van het fluitenkruid.
De geneeskrachtige eigenschappen van de berenklauw
Zo wordt hij ingezet bij bronchitis en keelontsteking en heeft hij ook een gunstige invloed op de bloeddruk. De stoffen in de berenklauw ontspannen de spieren in de aderen en zorgen er op deze manier voor dat de bloeddruk lager wordt.
Berenklauw lijkt wat op fluitenkruid.Echter heeft berenklauw grotere, harige bladeren vergelijkbaar met de klauw van een beer. Er komen twee soorten voor in Nederland: De gewone berenklauw is een inheemse soort en wordt 60 cm tot 2 meter groot.
Fluitenkruid is een soort van ruige graslanden, ruigten, zomen en open plekken in struweel. Ze groeit voornamelijk op zeer voedselrijke, vochtige bodems en is het talrijkst in verruigde wegbermen en langs spoorwegen en rivieren.
Men beweerde dat fluiten wind en storm aantrekt. Wie fluit voor het slapengaan, roept de duivel aan. 's Nachts fluiten zou altijd ongeluk brengen. Meisjes mochten niet fluiten, anders lachte de duivel. Als men in een theater fluit, moet men het vertrek verlaten en driemaal om de eigen as draaien.
Stap 3: Fluitjes maken De holle pijp is aan de bovenkant open en aan de onderkant dicht. Maak in de onderste helft aan één kant een sneetje, vanaf het midden recht naar beneden, ongeveer 10 cm lang. Blaas stevig in de open kant van de pijp.
Het verlamt de motorische zenuwen en werkt op het ademhalingscentrum. Vingerhoedskruid ( Digitalis purpurea) bevat onder andere digitoxine en digitaline, voornamelijk in de groene bladeren en zaden, waardoor inname van 2-3 g gedroogde blaadjes al dodelijk kan zijn.
Fluitenkruid, eertijds in het Nederlands Fluitekruid, dankt zijn naam aan het feit dat van de stengel fluitjes gemaakt kunnen worden. Om een fluit te maken moet van een holle fluitenkruidstengel, met onderaan een dichte knoop, ongeveer halverwege een snee overlangs gemaakt worden.
Het geeft een pittige smaak aan aardappelen, salades, tomaten en komkommer en is prima te verwerken in kruidenboter In april en mei bloeit deze soort prachtig met witte bloeischermen, maar is in dat stadium niet meer lekker. Maar pas op! Planten kunnen erg op elkaar lijken, vooral in het jonge groeistadia.
De volledige plant is giftig voor zowel mens als dier.
Deze stoffen kunnen namelijk huidirritatie veroorzaken en zelfs hartritmestoornissen teweegbrengen. Na het aanraken van vingerhoedskruid is het belangrijk om grondig je handen te wassen.
Het is een plant die van nature in Nederland voorkomt als onkruid. Fluitenkruid groeit op zonnige tot halfschaduwrijke locaties in weilanden en aan de randen van heggen en bossen.
Olijfkruid kenmerkt zich door de verassende olijvengeur en smaak van de bladeren en stengels. Deze winterharde kruidenplant wordt ook wel heiligenbloem genoemd. De blaadjes zijn het lekkerste om te eten, de bloemetjes zijn behoorlijk scherp.
Als je 's nachts fluit dan roep je boze geesten aan. Chinezen zouden dit geloven. Kaapverdianen en Surinamers geloven het ook. Na 19.00 uur mag je ook niet meer vegen.
Klopt, zingen helpt ook!Dan adem je sws al veel langer uit dan je normaal zou doen en het is dus een prima ademhalingsoefening. Ik doe het regelmatig in de auto, dan kom je helemaal ontspannen thuis.
En, een hele belangrijke en een die bijna niet uit te rammen is: binnen mag je nooit fluiten. Als je bij iemand op bezoek bent en fluit, dan zal de gastheer al zijn geld kwijtraken.
De waterscheerling lijkt qua bloemen op het fluitenkruid, maar groeit langs het water, heeft een ander soort blad en heeft geel (giftig!) sap in de steel.
De schermen zijn samengesteld uit witte bloempjes die tamelijk vroeg bloeien. De stengels zijn hol en gegroefd en vaak roodbewaasd. De plant is behaard en kan 1,5 m hoog worden. De bloem is wit en heeft een doorsnede van 3–4 mm.
De plant bevat de glycosiden: digoxine en digitoxine (digitaline) en is erg giftig. Digoxine wordt gewonnen uit de bladeren van tweejarige planten en wordt gebruikt bij behandeling van bepaalde hartritmestoornissen (atriumfibrilleren) en (steeds minder) bij de behandeling van hartfalen.
Het sap van de berenklauw bevat een stof (furocoumarine) die de huid gevoelig maakt voor zonlicht. De huid sterft daardoor af. Dat veroorzaakt een ontstekingsreactie en huidirritatie.
60-150 cm. Mei, juni en steeds vaker een tweede bloei in de herfst. Fluitenkruid is een heel algemene witte schermbloem met vrij typisch fijn blad, een typische geur en markante gekante stengels en is als zodanig eigenlijk gemakkelijk herkenbaar.
Er zijn ook gezonde eetbare planten, bloemen, bomen en kruiden voor paarden. Kruiden in de paardenwei kunnen een gustige werking hebben op de lichaamsprocessen. Een paar voorbeelden van eetbare planten en kruiden in de paardenweide zijn: de Paardenbloem, Fluitenkruid, witte en rode Klaver, Kamille, Madeliefje, Distel.