Nieuw onderzoek, gebaseerd op gegevens van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), toont aan dat er in donkere kraters rond de zuidpool van de maan niet alleen bevroren water, maar ook bevroren koolstofdioxide (CO2) te vinden kan zijn.
Wetenschappers dachten lange tijd dat er geen atmosfeer op de Maan was, maar recente studies hebben bevestigd dat er wel een is . De zeer dunne atmosfeer, bekend als exosfeer, bevat helium, argon, neon, ammoniak, methaan en koolstofdioxide.
Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
De atmosferen van Venus en Mars bestaan hoofdzakelijk uit CO2, respectievelijk 96,5 en 95,3%. Oorspronkelijk had de aarde ook een kooldioxide-atmosfeer, maar die is in de loop van de geologische tijd geëvolueerd door de wisselwerking met de biosfeer, een unieke eigenschap in vergelijking tot onze buurplaneten.
Het oppervlak van de maan bestaat uit een soort zand gemaakt van verpulverde rotsen. De astronauten van de Apollo missies konden er goed voetsporen in achterlaten. Die blijven er nog lang liggen, want er is geen wind op de maan.
Nou, omdat de Maan geen significante atmosfeer heeft zoals de Aarde, ervaart het geen weer , zoals wind of atmosferische temperatuur of neerslag zoals regen en sneeuw. Echter, de Maan ervaart wel wat wij ruimteweer noemen.
Door de maanlandingen van de afgelopen jaren, weten we steeds meer over de maan. Zo weten we dat er geen wind en regen is. Er stromen geen rivieren die het landschap uitslijten en veranderen, zoals op aarde. De maan ziet er al miljoenen jaren hetzelfde uit.
Deze twee moleculen schijnen in de vier massieve planeten de rol over te nemen van waterdamp op de aarde. Van zuurstof heeft men geen spoor gevonden, tenzij in Uranus en dan nog in een uiterst geringe hoeveelheid.
Toch heeft het draagbare chemische laboratorium aan boord van Curiosity, beter bekend als SAM (Sample Analysis at Mars), voortdurend sporen van het gas aangetroffen nabij het oppervlak van de Galekrater, de enige plek op het oppervlak van Mars waar tot nu toe methaan is aangetroffen .
De temperatuur in de atmosfeer van Jupiter bedraagt -130 °C aan de toppen van de wolken, tot 30 °C op een diepte van 70 km.
Hoewel de maan wel een atmosfeer heeft, is deze erg dun en bestaat voornamelijk uit waterstof, neon en argon. Het is niet het soort gasmengsel dat zuurstofafhankelijke zoogdieren zoals mensen in stand zou kunnen houden. Dat gezegd hebbende, is er eigenlijk genoeg zuurstof op de maan . Het is alleen niet in gasvorm.
Het ontbreken van een atmosfeer op de maan, zorgt er ook voor dat er daar geen lucht is. 'En je hebt zuurstof nodig om te ademen,' weten de kinderen. Dus: zuurstof gaat ook in de koffer.
Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou je in principe wel op de maan kunnen leven. Maar je moet dan wel ontzettend veel spullen meenemen. Er is op de maan namelijk geen eten, drinken of zuurstof.
De maan is een verrassend sterke bron van waterstofatomen . Dat is de verrassende ontdekking van ESA-ISRO-instrument SARA aan boord van de Indiase Chandrayaan-1 maansatelliet. Het biedt wetenschappers een interessante nieuwe manier om zowel de maan als andere luchtloze lichamen in het zonnestelsel te bestuderen.
Temperaturen nabij de evenaar van de maan kunnen overdag oplopen tot 250°F (121°C), om na zonsondergang te dalen tot -208°F (-133°C) . In diepe kraters nabij de polen van de maan zorgen permanente schaduwen ervoor dat het oppervlak nog kouder blijft — NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter heeft temperaturen gemeten die lager zijn dan -410°F (-246°C).
Koolstof en stikstof
De aanwezigheid van koolstof is voornamelijk te wijten aan koolstof uit de zonnewind die in bulkregoliet is geïmplanteerd . Koolstof is aanwezig in koolstofhoudende ijssoorten op de maanpolen in concentraties tot wel 20% van het gewicht. De meeste koolstofhoudende ijssoorten hebben echter een koolstofconcentratie van 0–3% van het gewicht.
Saturnus bestaat voor ongeveer 75% uit waterstof en 25% uit helium, met sporen van andere stoffen zoals methaan en waterijs.
Mars kan ondergrondse afzettingen van olie en aardgas bevatten die duiden op vroeger leven . Brongesteenten van reservoirs zijn poreus en absorberend, en kunnen verzadigd zijn met water, olie en gas in verschillende combinaties.
Momenteel is het ook heel moeilijk te voorspellen. De gemiddelde oppervlaktetemperatuur bedraagt er een frisse -63°C en de planeet heeft een ijle ongastvrije atmosfeer die vooral uit koolstofdioxide bestaat. Alsof dat nog niet genoeg is werd de hele planeet vorig jaar maandenlang getroffen door een lentestorm.
De lucht op Mars bevat voornamelijk koolstofdioxide, stikstof en argon. Met die samenstelling kan leven zoals wij dat kennen niet overleven.
We kennen er geen. Er is geen andere wereld in het zonnestelsel met een adembare atmosfeer , en hoewel er een planeet is in het Centauri trinaire sterrenstelsel die *mogelijk* vaag op de aarde lijkt, kunnen we nog niet zeggen of dit het geval is, of dat deze ook onbewoonbaar is.
Jupiter is niet alleen de grootste en zwaarste planeet in het zonnestelsel, maar heeft ook het sterkste magneetveld en de hoogste stralingsniveau's.
Terwijl u deze zin leest, blaast de zon een spervuur van geladen deeltjes (elektronen, protonen en andere ionen) het zonnestelsel in. We noemen deze voortdurende stroom van materiaal de zonnewind. Op de maan is zonnewind min of meer een alledaagse aangelegenheid.
De invloed van de maan op de atmosfeer is minimaal in vergelijking met andere factoren zoals zonneactiviteit, atmosferische druk en oceaanstromingen. De maan heeft geen directe invloed op het weer zoals temperatuur, neerslag of wind.
De eerste succesvolle reis naar de maan duurde vier dagen. Tegenwoordig zou dat een dag korter zijn, door het gebruik van chemische raketten. De vlucht naar de maan is 386.000 kilometer lang. En dat is nog relatief 'kort'; een reis naar Mars of de buitenste planeten zou maanden of misschien zelfs jaren duren.