De veelkleurige dropjes worden in Europa en Amerika gegeten en werden voor het eerst gemaakt in de stad Sheffield in Engeland, anno 1899. Dus ja: Engelse drop is écht Engels. Daar noemen ze het 'liquorice allsorts'.
Het snoepje werd bedacht door de firma George Bassett & Co uit Sheffield. Hun promotieverhaal was dat een vertegenwoordiger ooit per ongeluk wat snoepsamples had laten vallen en ze in de haast weer willekeurig in elkaar zette. De klant was zeer tevreden met het resultaat. En zo werd de Engelse drop geboren.
Drop komt oorspronkelijk uit Italië
In het zuiden van Italië werd in 1731 voor het eerst van zoethoutwortel drop gemaakt. Giorgio Amarelli wist in zijn dropfabriek het gedroogde zoethout om te zetten in “Glycyrrhiza glabra”, de Latijnse naam voor blokdrop.
Engelse drop is, hoe kan het ook anders, een echt Engels product. Het werd rond 1899 voor het eerst gemaakt in de snoepfabriek van Basssett & Co in de Engelse plaats Sheffield. In Groot-Brittannië heten deze snoepjes gewoon “Liquorice allsorts”, wat vrij vertaald zo iets als “gemengde soorten drop” betekent.
Bij Engelse drop wordt de typische dorp smaak vermengd met de smaken van anijs en kokos. Deze gemengde drop soort werd voor het eerst gemaakt in 1899, in Sheffield, Engeland. Vandaar de naam: Engelse drop. Het verhaal gaat dat een klant verschillende snoepjes apart had besteld en ze per ongeluk in één zak kreeg.
Gezondheid
Engelse drop is niet geschikt als onderdeel van je dagelijkse voeding. Engelse drop kun je wel als extraatje eten. Het advies is om dat niet meer dan drie keer per week te doen.
In Nederland (13de eeuw) werd in de natuurencyclopedie van Jacob van Maerlant drop aanbevolen als middel tegen hoest en aandoeningen van de luchtwegen in het algemeen. Tot op de dag van vandaag wordt zoethoutwortelextract nog steeds gebruikt in geneesmiddelen tegen hoest en keelverzachting.
Het is iets typisch Nederlands. Drop wordt gemaakt van wortelsap uit de zoethoutplant. Het is vrijwel nergens ter wereld te krijgen. Nederlanders die naar het buitenland verhuizen, zeggen vaak dat ze drop het meest missen.
De lekkerste Engelse drop vinden we zelf van het merk Klene. Het lijkt wel of er net even wat meer aandacht en smaak wordt meegegeven aan door het merk Klene. De prijs van Klene is weliwaar iets hoger, maar daar lijk je dus meer smaak voor terug te krijgen.
Veel Britten genieten op zondagmiddag in de pub, of thuis met familie, van dit traditionele Engelse gerecht: een groot stuk gebraden vlees (doorgaans varkensvlees of rundvlees) met groente, aardappels, Yorkshire pudding en een dikke jus.
Wat is typisch Nederland is het land van de tulpen en windmolens. Een Hollander loopt op klompen en eet graag kroketten, drop en bruin brood met hagelslag. Een maaltijd bestaat in Nederland uit aardappelen, vlees en groenten en er wordt naar muziek uit een draaiorgel geluisterd.
Spanje produceert het meeste
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt.
Drop is een snoepgoed dat wordt gemaakt van het wortelsap van de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra (vlinderbloemfamilie). De zuivere vorm heet blokdrop. De blokdrop wordt dan gebruikt als ingrediënt voor de snoepjes.
In Nederland eten we gemiddeld zo'n 2 kilo drop per jaar.
Ingrediënten. Ingrediënten: suiker, glucosestroop, tarwebloem, melasse, geraspte kokos, varkensgelatine, zoethoutwortelextract, tarwezetmeel, cacaopoeder, emulgator (E471), natuurlijke aroma's, kleurstof (paprika-extract, bietenrood), kleurend saffloerconcentraat, kokosolie, glansmiddel (bijenwas).
Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel. Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.
Drop is namelijk relatief lang houdbaar. Volgens Voedingscentrum is drop langer dan 1 jaar houdbaar, zélfs als de verpakking geopend is.
Ongeveer 80% van de Nederlandse bevolking neemt wel eens een dropje tot zich. Zo'n 14% daarvan regelmatig tot zeer regelmatig. Ongeveer 1 à 2% van de Nederlandse bevolking eet meer dan 100 gram drop per dag.
Alle producten die glyccyrrhizine bevatten hebben een bloeddrukverhogend effect, dus ben je gevoelig, houdt dan ook maat met zoethoutthee, ouzo, keelpastilles en andere producten waar deze stof in zit. Per dropsoort verschilt het percentage glyccyrrhizine.
Favoriete dropsoorten van Nederlanders
Snoeperig (zoals met fruit of Engelse drop): 27 procent. Gemengd: 13 procent. Zout: 11 procent. Salmiak: 6 procent.
Waarom is drop zo lekker? De kenmerkende dropsmaak is afkomstig van het ingrediënt glycyrrhizine. Deze stof komt uit het zoethoutwortelextract dat in de wortels van de struik Glycyrhizia Glabra L zit. Het heeft een hele zoete smaak en is de belangrijkste grondstof in drop.
Wist je dat in zoete muntdrop meer zout zit dan in zoute haringdrop? Hoe gek het ook klinkt: zoete drop is zouter dan zoute drop. En dat is niet al te best voor je bloeddruk.
Het eten van meer dan anderhalf ons drop per dag isvooral riskant voor mensen met een trage stoelgang. Zij hebbenvolgens de Utrechtse toxicoloog Bart Ploeger een relatief grotekans om last te krijgen van vochtophoping, hoge bloeddruk en optermijn ook van hart- en vaatziekten.
Een dropje met zoetstof bevat gemiddeld zes calorieën, eentje met suiker heeft er rond de dertien. Dus zolang je geen hele zak drop in één keer op eet, word je ook van suikerhoudende drop niet heel dik.'' Bovendien kan het eten van drop effect hebben op de bloeddruk.