Bij een voorwandverzakking is de voorkant van de vagina naar beneden gezakt in het bekken. Omdat de blaas op een deel van deze voorwand rust is de blaas ook verzakt. De verzakking is vaak te zien of te voelen als een uitpuiling van de vaginawand in de vorm van een ronde bol.
De gynaecoloog vraagt eerst of u wilt persen. Soms is dan al een verzakking te zien. U krijgt een speculum (spreider) in de vagina, zodat deze een stukje open blijft. De gynaecoloog onderzoekt de baarmoedermond en top van de vagina.
Met behulp van lichamelijk onderzoek kan de huisarts het type en de ernst van de verzakking vaststellen. Daarnaast dient het lichamelijk onderzoek om weinig voorkomende afwijkingen op te sporen die een oorzaak kunnen zijn voor de verzakking, zoals tumoren in het kleine bekken.
De huisarts kijkt niet alleen of er een verzakking is, maar onderzoekt ook de huid rondom de vagina en de anus. Zo is het bijvoorbeeld goed te zien of je ooit uitgescheurd of ingeknipt bent en of de huid nog goed doorbloed is (wat na de overgang soms niet het geval is).
U heeft een zeurend gevoel of pijn in uw onderbuik, benen of liezen. Ook kunt u pijn in uw rug hebben. U kunt niet goed zitten, fietsen of wandelen. U ziet of voelt de baarmoedermond bij de ingang van uw vagina.
Het is dus belangrijk dat je in je dagelijkse activiteiten die buikdruk niet te hoog laat zijn en afstemt op wat jouw bekkenbodem en steunweefsels kunnen dragen. Dit beperken en afstemmen van de buikdruk heet buikdrukregulatie. De belangrijkste stelregel hierbij is: Til niet meer dan je bekkenbodem kan dragen!
Zorg dan dat je begint met het op orde krijgen van de kracht van de bekkenbodem, de bekkenspieren (buik, bil, heup, rug) en start dan heeeel rustig. Gewoon een stukje wandelen en dan een stukje rennen. Door eerst stevig door te wandelen bouw je een goede voorspanning op in je bekkenbodemspieren.
Cystoscopie. Bij een cystoscopie kijkt de uroloog met een kijkbuis, ook wel een scoop genoemd, via de plasbuis in de blaas om te zien of er afwijkingen zichtbaar zijn. Mogelijke afwijkingen zijn een blaasverzakking, blaassteen of een blaaspoliep.
De klachten die vrouwen met een verzakking (ook wel genitale prolaps genoemd) kunnen ervaren, variëren van het gevoel van een drukkende 'bal' in de schede, lage rug- of buikpijn aan het einde van de dag tot het buiten de vagina voelen van de vaginawanden en baarmoedermond.
U kunt last hebben van een zwaar gevoel in de vagina, onder in de buik of laag in de rug. Soms kunt u de verzakking buiten de vagina zien of voelen. U kunt problemen bij het plassen hebben, zoals het gevoel niet goed uit te kunnen plassen, heel vaak te moeten plassen, terugkerende blaasontstekingen en urineverlies.
Na de leeftijdsgrens van 45 gepasseerd te zijn komen bij veel vrouwen de klachten om de hoek kijken. Dit heeft met name te maken met het verslappen van de spieren, waardoor de beschadigingen aan het licht komen. Naast zwangerschap kunnen er nog andere oorzaken zijn van prolaps en prolapsklachten.
Een verzakking is niet gevaarlijk. Een verzakking kan groter worden als je ouder wordt, maar dat hoeft niet. Als er geen klachten zijn, is behandeling niet nodig. Als de verzakking wel klachten geeft, kan de behandeling bestaan uit bekkenfysiotherapie, een ring of een operatie: achterwandplastiek.
Dit gaat meestal vanzelf weer over; leeftijd; de bekkenbodemspieren verzwakken door minder intensief gebruik van de spieren en afname van de vrouwelijke hormonen na de overgang; zwaar lichamelijk werk, overgewicht of veel hoesten; aangeboren zwakte van het bindweefsel.
een 'balletje', uitstulping uit de vagina. zwaar, drukkend gevoel in de onderbuik. lage rugklachten. problemen met plassen (onder andere incontinentie, veelvuldig aandrang, niet goed leeg kunnen plassen)
Sommige vrouwen met een verzakking maken zich zorgen over seks. U hoeft echter niet bang te zijn dat er tijdens seks iets beschadigd raakt. De wand van de vagina is heel soepel en geeft mee. Misschien is seks wel moeilijker of pijnlijker dan eerst.
Als uw baarmoeder is verwijderd, kunnen de top van de vagina en de dunne darm verzakken. Hierbij keert de vagina zich 'binnenste buiten'. De verzakking ziet eruit en voelt als een uitpuiling van de vaginawand in de vorm van een ronde bol.
Een verzakking van de blaas herkent u in sommige gevallen aan een 'bolletje' die uit de vagina steekt. Het is ook mogelijk om een verzakking te hebben aan de blaas, zonder dat er een uitstulping is. U kunt bijvoorbeeld last hebben van urineverlies, of vaker naar de wc moeten dan normaal.
Je bekkenbodemspier is onderdeel van een hele spierketen. Zodra je je spieren gebruikt, wordt ook de bekkenbodem geactiveerd. Wandelen, fietsen en zwemmen zijn bijvoorbeeld prima activiteiten.
Ongeveer 40 procent van de vrouwen wereldwijd heeft een vorm van verzakking en de kans hierop neemt toe met de leeftijd. De belangrijkste oorzaak is schade of verzwakking van de spieren, steunweefsel en zenuwen van de bekkenbodem die deze organen ondersteunen.
Symptomen van klachten door een verzakking aan de endeldarm zijn: Ontlasting die niet vanzelf gaat. Ontlasting die voelt alsof het wordt geblokkeerd. Het gevoel dat er een bal rondom de anus of vagina zit.
U kunt de dag na de operatie weer naar huis. Uw herstel duurt 4 tot 6 weken. Wanneer u weer thuis bent, bent u natuurlijk nog niet genezen. Het lichaam heeft een aantal weken nodig om te herstellen.
Bij een verzakking aan de voorwand van de vagina met daarachter de blaas, kan een operatie een mogelijkheid zijn. Bij deze operatie brengt de gynaecoloog de uitgezakte vaginavoorwand en blaas op de plaats terug. Deze operatie noemen we een voorwandplastiek. Opereren is de meest ingrijpende behandeling.
Bij een voorwandverzakking is de voorkant van de vagina naar beneden gezakt in het bekken. Omdat de blaas op een deel van deze voorwand rust is de blaas ook verzakt. De verzakking is vaak te zien of te voelen als een uitpuiling van de vaginawand in de vorm van een ronde bol.