Een vergrote milt is geen aandoening op zich, maar kan duiden op een onderliggende aandoening. Normaal gesproken is je milt ongeveer tien centimeter groot. Als je milt groter is dan twaalf centimeter, spreken we van een vergrote milt. Dit wordt door dokters
Symptomen van een vergrote milt
Buikpijn in je linkerbovenbuik. Een zwelling net onder je ribbenboog links in je buik.
De behandeling van een vergrote milt is erg afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Je milt zal vanzelf weer kleiner worden, als het onderliggende probleem verholpen wordt. Het is dan ook vooral van belang deze onderliggende ziekte te vinden en te behandelen.
Een transformerende functie van de milt is het verwijderen van vocht en slijm uit de meridianen en organen van het lichaam. Problemen hiermee kunnen zich uitten in oedeem, diarree en vocht vasthouden. Als vocht verandert in phlegma (slijm) kunnen vleesbomen / cysten / tumoren en vele andere problemen ontstaan.
Als reactie probeert het lichaam dit tekort te compenseren door bloed aan te maken in de milt. Daardoor is de milt sterk vergroot en pijnlijk. Myelofibrose geeft in het begin meestal weinig klachten. Vooral snelle vermoeidheid en bleekheid, te wijten aan de bloedarmoede, kunnen dan optreden.
Veelvoorkomende klachten zijn vermoeidheid, je slap voelen, kortademigheid, duizeligheid, hartkloppingen, zweten, hoofdpijn. Sikkelcelcrisis: een crisis waarbij kleine bloedvaten verstopt raken, kan leiden tot een zuurstoftekort in het weefsel, dit heet infarcering.
Maar ook bloedarmoede, bloedkanker en andere bloedziekten gaan gepaard met een miltvergroting. Een gezwollen milt geeft meestal geen klachten. Veelvoorkomende symptomen zijn pijn aan de linkerkant van je buik die uitstraalt naar je schouder en buikklachten bij het eten van grote maaltijden.
Als u geen milt heeft (asplenie) of als uw milt niet goed werkt (hyposplenie) loopt u een grotere kans op levensbedreigende infecties. De kans dat u een infectie krijgt is het hoogst tijdens de eerste twee jaar na het verwijderen van uw milt. Daarna blijft er ook een verhoogde kans op ernstige infecties bestaan.
Je kunt zelf je milt ontgiften of ontlasten met een aantal eenvoudige voedingsadviezen. Zo help je de spijsvertering door het eten van warm, gekookt voedsel of voedsel met verwarmende ingrediënten zoals gember, kaneel of paprika, net als door het drinken van warme dranken zoals thee of water op kamertemperatuur.
Milt-infarct is een zeldzame diagnose. De typisch klinische verschijnselen zijn pijn in de linkerflank vaak uitstralend naar de linkerschouder. De symptomen kunnen atypisch zijn en lijken op acuut coronair lijden, longembolie, peptisch ulcus, acute bloeding of miltrup- tuur. Soms verloopt het beeld zonder symptomen.
Voor zover bekend is er geen directe relatie tussen alcohol en de milt. Wel kan door overmatig drinken de milt vergroten (splenomegalie, hypersplenie). De miltvergroting door alcohol is onderdeel van het proces van het ontstaan van levercirrose. Hierdoor is de afvloei van bloed vanuit benen en onderlichaam verstoord.
Grofweg kun je dus zeggen dat gele/oranje voeding de Milt versterkt. Denk hierbij aan pompoen, wortelen, maar ook aan granen. Belangrijk hierbij is wel dat je dit voedsel eerst kookt, zodat de vertering makkelijker verloopt. Veteren van rauw voedsel is moeilijker en daarmee verzwak je de Milt.
Bevorder het spijsverteringsvuur
Gebruik wat rauwe gember vóór of tijdens de maaltijd. Het toevoegen van opwarming specerijen zoals zwarte peper, gember, kardemom en kaneel bij het bereiden van voedsel helpt de milt ook een handje om de maaltijd goed te verteren.
Een cyste is een met vocht gevulde holte die zowel congenitaal kan zijn, met epitheliale bekleding, als verworven, ontstaan na trauma of infectie. Congenitale cysten in de bovenbuik gaan uit van het mesenterium of van een solide orgaan als lever of milt (tabel).
De operatie duurt meestal 2 uur. medicijnen tegen de misselijkheid en antibiotica worden gegeven. Zodra u na een paar dagen voldoende drinkt, wordt het infuus verwijderd. Zuurstof: Soms heeft u na de operatie nog extra zuurstof nodig.
De milt heeft een belangrijke functie bij de bloedaanmaak en –afbraak in uw lichaam. Tevens werkt het kwetsbare orgaan als een soort filter in het afweersysteem. De milt ligt in de bovenbuik, aan de linkerkant. Wanneer u een miltaandoening heeft, kan het zijn dat de milt tijdens een operatie verwijderd wordt.
Pijnlijke steken in de zij die optreden tijdens een inspanning worden niet veroorzaakt door de milt, noch door andere organen en spieren. De meest waarschijnlijke verklaring is een irritatie van het deel van het buikvlies dat in verbinding staat met het middenrif.
Een miltruptuur is een ernstig ziektebeeld, waarbij direct medisch ingrijpen vaak noodzakelijk is. Bij een miltruptuur is de milt (gedeeltelijk) gescheurd, wat ernstige gevolgen kan hebben.
Veelal wordt de oorzaak van pijn in de linkerzij gediagnosticeerd als artrose, zenuwpijn, scheve rug, aspecifieke rugpijn, spieren zijn te slap, scheve bekkenstand, noem maar op. Vervolgens moet blijkbaar de wervelkolom of het bekken rechtgezet worden of moet je aan de core training (buikspieren en balans e.d.).
Splenomegalie heeft veel verschillende oorzaken. Eén voorbeeld is cirrose, waarbij stuwing van bloed in de milt zorgt voor de toegenomen grootte. Andere oorzaken zijn bloedaandoeningen zoals sikkelcelanemie of een lymfoom, of infectieziektes zoals malaria, tuberculose, lepra, de ziekte van Pfeiffer en virale hepatitis.
Maag en milt
Als je vlak na het eten gaat lopen, kan dat je maag en/of milt dusdanig beïnvloeden dat ze verkrampen. Dat komt omdat bij inspanning de grote spieren meer bloed vragen dan normaal. Bloed is de pakketbezorger van ons lichaam.
Bij de mens bevindt de milt zich in de linker bovenhelft van de buik, onder het middenrif en achter de maag.
Klachten veroorzaakt door een verzwakte milt kunnen goed met voetreflex behandeld worden. Door de miltmeridiaan op de voet en in het onderbeen te behandelen, wordt de energietoevoer naar de milt gestimuleerd, waardoor deze zichzelf kan herstellen.
Je milt is een orgaan die zich linksboven in je buikholte bevindt. De bovenkant is bol, de onderkant vormt zich naar de organen waar je milt tegenaan ligt. De aan- en toevoer van het bloed, verlopen door de miltslagader en miltader. De milt van een volwassene weegt ongeveer 200 gram.
De miltmeridiaan begint aan de binnenkant van de grote teen en loopt via de binnenkant van het onderbeen en de knie naar de lies en over de buik langs de tepel naar de zijkant van de borstkas. De miltmeridiaan en de maagmeridiaan werken hierbij samen.