Richard Harris: Postduik vermoeidheid kan het gevolg zijn van meerdere factoren. Sommige daarvan kunnen te maken hebben met het duiken, zoals temperatuurstress, decompressiestress, energieverbruik, een grote en lange blootstelling aan zuurstof, spanningen en zeeziekte.
Maar omdat het vocht al door de nieren naar de blaas is gebracht, is dit niet meer terug te halen. En in veel gevallen heb je al onder water geplast in je pak omdat de druk te groot werd in je blaas. Je hebt dus een ondervulling van je vaatstelsel. Deze hele gang van zaken verklaart al de vermoeidheid na het duiken.
Je gaat eerst rillen, krijgt kippenvel en krijgt een snellere hartslag. Daarna wordt je juist suffer, je hartslag daalt en je ademhaling gaat langzamer. Raak je onderkoeld, breek dan altijd je duik (of snorkelavontuur) voortijdig af! Het duiken met een droogpak vergt overigens ook bepaalde vaardigheden.
Duiken is een populaire vrijetijdsbesteding, het wordt in toenemende mate beoefend. Er zijn echter wel enkele risico's aan verbonden. Barotrauma, decompressieziekte en verdrinking door het bewustzijnsverlies onder water zijn de belangrijkste ongevallen die kunnen gebeuren. Water is veel zwaarder dan lucht.
Het advies is na drie tot vier duikdagen een dag niet te duiken om het lichaam weer even te laten bijkomen. In de regel doen heel weinig mensen dat. Mijn advies is om het aantal duiken te beperken tot drie, hooguit vier per dag. Dat is al een serieuze belasting voor het lichaam.
De nultijd is een maximale tijd die je op een diepte mag doorbrengen om een directe opstijging naar de oppervlakte te mogen maken. Of opstijgen naar jouw veiligheidsstop. Wanneer je binnen die maximale tijd duikt, hebt je geen complexe stops nodig om weer naar boven te mogen.
Het lichaam moet de opgenomen stikstof zelf uitwassen via de longen en dat kost tijd. Om decompressieziekte te voorkomen mag je dus min. 18 uur na de laatste duik niet vliegen. Nog beter is het om na een intensieve duikvakantie de eerst 24 uur niet te vliegen.
Duiken is niet moeilijk. Duiken is ook geen prestatie sport. Door het domweg te oefenen kan iedereen het duiken onder de knie krijgen. Het is wel zo dat de ene persoon meer moet oefenen dan de andere persoon maar uiteindelijk lukt het altijd.
Afvallen door duiken? Sceptici zullen hoogst verbaasd zijn bij het horen van het antwoord: een persoon met een lichaamsgewicht rond 80 kilogram verbrandt per uur duiken rond de 600 kilocalorieën! Om je een idee te geven, als je een uurtje gaat basketballen verbruik je evenveel calorieën.
Het ademen onder water kost meer energie dan op de kant en tijdens de inspanning en stress van het duiken kan aderverkalking losschieten en een hartinfarct veroorzaken. Hart en longen krijgen het voor hun kiezen tijdens het duiken. Bij duikers met een verminderde reserve kan het dan misgaan.
Symptomen van decompressieziekte
In milde gevallen krijg je hoofdpijn, voel je je wat duizelig of krijg je huiduitslag. In ernstigere gevallen krijg je gewrichtspijn, kun je spasmes krijgen en flauwvallen of zelfs overlijden aan de ziekte. De symptomen treden soms al op tijdens de duik of enkele uren later.
Bij recreatief duiken kun je maximaal tot 40 meter diep duiken. Als basisduiker in open water is de limiet voor hoe diep je kunt duiken 18 meter. Als je dieper wilt duiken, adviseren we je om eerst een duikcursus voor gevorderden te volgen.
Wanneer je dit te snel doet kan de verhouding tussen stikstof en zuurstof veranderen in je lichaam. Hoe dieper je gaat, hoe hoger de druk op je lichaam. Door deze druk ontstaan er meer opgeloste gasbellen dan gewoonlijk. Wanneer je te snel weer omhoog komen deze gasbellen vrij in je bloed en weefsel.
Duikers kunnen onderwater ademhalen. Maar we blijven toch mensen. Er kan zich altijd een moment voordoen dat je onder water moet hoesten, niezen, overgeven of duizelig wordt. Het is niet verstandig om als een speer naar de oppervlakte te gaan.
Een klein deel van de stikstof wordt in het bloed opgenomen en opgeslagen in het lichaam. Het lichaam moet de opgenomen stikstof zelf uitwassen via de longen en dat kost tijd. Om decompressieziekte te voorkomen mag je dus min. 18 uur na de laatste duik niet vliegen.
ALCOHOL BLIJFT VIJANDNUMMER 1
Alcoholconsumptie moet matig zijn, alleen 's avonds en 8 uur voor elke duik onderbroken.
Ten opzichte van wandelen of hardlopen is duiken minder intensief. Mensen met stramme ledematen kunnen onder water opgelucht ademhalen door het gevoel van gewichtloosheid dat je daar ervaart. Als je wilt kunnen blijven duiken dan is het belangrijk om in conditie te blijven – ongeacht je leeftijd!
Het duikpak is van speciaal materiaal gemaakt dat je warm houdt, dat zorgt dat je je nog kan bewegen en er zit ook nog drijfvermogen in. In een duikpak zitten allemaal luchtbelletjes, die zorgen ervoor dat je blijft drijven.
Over het algemeen kunnen duikers in rustig en warm water met een diepte van 5-10 meter ongeveer een uur doorbrengen met een gemiddelde duikfles.
Op tien meter diepte oefent het water een bijkomende druk uit van 100 kPa. Dat is ongeveer gelijk aan de normale luchtdruk. Bij iedere tien meter die je verder afdaalt, komt er 100 kPa bij.
Onder water kun je volledig tot rust komen. De stilte, het gevoel dat je zweeft. Door het duiken leer je rustig en gecontroleerd in en uit te ademen om te voorkomen dat je te veel lucht verbruikt. Tip: Let er bij het selecteren van je duikschool ook op hoe deze omgaat met bescherming van de onderwaterwereld.
Bij voorkeur gewoon op het einde van de duik, met een (bijna) lege fles en met een lege trimvest, even rechtop in het water gaan hangen: met halfvolle longen hang je dan net tot aan je neus in het water, adem je in dan kom je wat hoger, adem je uit dan zak je wat.
Er zijn tal van duikopleidingen, waarvan PADI de meest bekende is. De kosten van de opleiding zijn afhankelijk van de duikschool. Reken op een bedrag tussen 375 en 450 euro. Voordat je begint met het nemen van duiklessen kun je ook een proefduik of een introductieduik maken.
Decompressieziekte wordt veroorzaakt door het ontstaan van gasbellen in het bloed en in de weefsels. Hieraan liggen 2 verschillende oorzaken aan ten grondslag: de arteriële gasembolie en de stikstofgasgerelateerde decompressieziekte.
Tijdens een decompressieduik stijgt de duiker via een aantal trappen (tussenstops) op naar de oppervlakte. Door middel van de specialisatie decompressieduiken leert u op een correcte manier decompressiestops te maken om zo het overschot aan stikstof uit uw weefsels af te voeren.