De enige landen waar drop ook enigszins populair is, zijn Duitsland en de Scandinavische landen. Echter eten ze daar in vergelijking met Nederlanders aanzienlijk minder drop. Zo populair als het in Nederland is, is het dus nergens.
De echte oorsprong van Drop
Maar volgens ons is Italië het moederland van het dropje. Daar maken ze het nog steeds op dezelfde manier als vroeger. De blokdrop gaat de hele wereld door, om als basisbestanddeel in elk dropje terecht te komen.
Het is onbekend waar drop nou precies vandaan komt. Het is namelijk zo dat er duizenden jaren terug al varianten op de tegenwoordige drop bekend waren. In het graf van de Farao van Egypte, Toetanchamon, werden bijvoorbeeld al wortels van de zoethoutplant gevonden. Deze wortels worden gebruikt om drop van te maken.
Waarom drop juist in Nederland zo populair is, is niet geheel duidelijk. Volgens sommigen komt het doordat we in Nederland (net als in Engeland en Scandinavië) aan de zee wonen en dat we daarom zo van de zilte smaak van drop houden. Maar er zijn wel meer landen die aan de zee liggen. Japan bijvoorbeeld.
In Nederland (13de eeuw) werd in de natuurencyclopedie van Jacob van Maerlant drop aanbevolen als middel tegen hoest en aandoeningen van de luchtwegen in het algemeen. Tot op de dag van vandaag wordt zoethoutwortelextract nog steeds gebruikt in geneesmiddelen tegen hoest en keelverzachting.
Wat is typisch Nederland is het land van de tulpen en windmolens. Een Hollander loopt op klompen en eet graag kroketten, drop en bruin brood met hagelslag. Een maaltijd bestaat in Nederland uit aardappelen, vlees en groenten en er wordt naar muziek uit een draaiorgel geluisterd.
In Nederland eten we gemiddeld zo'n 2 kilo drop per jaar.
Spanje produceert het meeste
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt.
Ongeveer 80% van de Nederlandse bevolking neemt wel eens een dropje tot zich. Zo'n 14% daarvan regelmatig tot zeer regelmatig. Ongeveer 1 à 2% van de Nederlandse bevolking eet meer dan 100 gram drop per dag.
Waarom is drop zo lekker? De kenmerkende dropsmaak is afkomstig van het ingrediënt glycyrrhizine. Deze stof komt uit het zoethoutwortelextract dat in de wortels van de struik Glycyrhizia Glabra L zit. Het heeft een hele zoete smaak en is de belangrijkste grondstof in drop.
De veelkleurige dropjes worden in Europa en Amerika gegeten en werden voor het eerst gemaakt in de stad Sheffield in Engeland, anno 1899. Dus ja: Engelse drop is écht Engels. Daar noemen ze het 'liquorice allsorts'.
In landen als Noorwegen, Finland, Zweden en Denemarken houden ze van drop zoals wij van drop houden: met een beetje zilte nasmaak. Je hoort wel eens dat dit komt doordat al die landen aan zee liggen, zoals Nederland aan zee ligt. Maar Frankrijk, Kroatië en Brazilië liggen ook aan zee.
Maar waarom heet het allemaal Engelse drop? Heel simpel: omdat het voor het eerst gemaakt werd in de Engelse plaats Sheffield, door het zoetwarenbedrijf Bassett & Co. In Engeland heet het trouwens niet English liquorice, maar Liquorice Allsorts, oftewel: alle soorten drop.
De Engelse apotheker George Dunhill maakte in 1760 de eerste dropartikelen. Eerst als medicijn tegen hoest en verkoudheid, maar later voegde hij suiker toe en werd het een echte lekkernij. Door de zeevaarders kwam drop ook in Nederland terecht. De Nederlanders lustten de dropjes wel.
Zoethout is in de handel de aanduiding voor korte stukjes van de wortelstok van Glycyrrhiza glabra, een plant die van oorsprong voorkomt in Eurazië, Noord-Afrika en West-Azië.
Drop wordt gemaakt van de zoethoutwortelstruik. Die groeit in zonnige landen als Spanje, Italië en Turkije. Van de wortels wordt een soort pulp gemaakt en in blokken gegoten, dit heet 'blokdrop'. Pure blokdrop is niet lekker, dus worden de harde blokken in de Nederlandse fabriek weer zacht gemaakt.
Juist van de zoete zachte dropjes eet je snel een zak (van gemiddeld 250 gram) leeg. Wees serieus bij je advies bij mensen met hoge bloeddruk: 'Gebruik niet meer dan 2 zoete of 6 dubbelzoute dropjes per dag. ' Wees wat strenger bij zwangeren en bij kinderen, die extra gevoelig zijn.
Een volwassen man of vrouw kan veilig op een dag ongeveer 120 gram drop of een halve liter zoethoutthee gebruiken. Dit komt neer op ongeveer 20 tot 25 dropjes of 3 tot 4 glazen zoethoutthee. Als iemand zowel drop als zoethoutthee neemt, is dit natuurlijk minder. Bijvoorbeeld 10 dropjes en 1 tot 2 glazen thee.
De zoetstof glycyrrhizine is niet schadelijk voor de tanden. Let op: de extra toegevoegde suiker in drop is dat wel. Alle producten die glyccyrrhizine bevatten hebben een bloeddrukverhogend effect, dus ben je gevoelig, houdt dan ook maat met zoethoutthee, ouzo, keelpastilles en andere producten waar deze stof in zit.
Drop bestaat al heel lang maar niemand weet wie de maker van de eerste drop is. Wél weten we dat de Italiaan Giorgio Amarelli de industriële verwerking van de drop mogelijk heeft gemaakt. Hij slaagde erin in 1731 om het sap uit de zoethoutwortel tot drop, of Glycyrrhiza glabra, de Latijnse apothekersnaam, te verwerken.
Engelse drop is een soort snoepgoed dat bestaat uit een mix van verschillende soorten veelkleurige dropjes. De voornaamste ingrediënten zijn drop, suiker, kokos en anijs. Verder wordt veelal gelatine gebruikt bij de productie.
Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel. Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.
Wist je dat in zoete muntdrop meer zout zit dan in zoute haringdrop? Hoe gek het ook klinkt: zoete drop is zouter dan zoute drop. En dat is niet al te best voor je bloeddruk.
Er zitten 13 kilocalorieën in 1 stuk (4 gram) zoete drop. Wil je weten hoe het zit met de andere voedingswaarden in 'zoete drop'? In onze caloriechecker hieronder kom je te weten hoeveel vet, verzadigd vet, eiwit, koolhydraten, suikers en vezels erin zit.