Symptomen van decompressieziekte kunnen uiteenlopen van huiduitslag tot flauwvallen of zelfs overlijden.
Bij 16 van deze duikongevallen ging het om een decompressie-ongeval. Ook bij getrainde duikers kan decompressieziekte voorkomen; het risico per duik is ongeveer 0,010-0,019% voor recreatieve duikers, 0,030% voor duikers van de marine en 0,095% voor beroepsduikers.
Wat moet je doen bij deze symptomen? Het is belangrijk om onmiddellijk contact op te nemen met een arts. Ga gelijk liggen en beweeg niet te veel, wacht op het advies van een expert. Wanneer er sprake is van decompressieziekte zal je pure zuurstof toegediend krijgen en wordt je in een decompressietank geplaatst worden.
Als je naast een droge hoest ook pijn op de borst voelt en/of moeilijk kunt ademhalen, dan kunnen dat tekenen zijn van decompressieziekte.
Bij decompressieziekte, ook wel de caissonziekte genoemd, ontwikkelen zich gasbelletjes in het bloed. De perslucht van de duiker bevat een mengsel van zuurstof en stikstof. Stikstof kan echter bij te snel stijgen gasbelletjes vormen.
Caissonziekte, decompressieziekte of duikersziekte is een ziektebeeld dat zich kan voordoen bij mensen die, na onder verhoogde druk te hebben gewerkt, weer in een omgeving met een lagere druk terugkomen, zoals duikers of mensen in een vliegtuig na een snelle decompressie.
Per jaar overlijden 4 tot 5 Nederlanders tijdens het duiken.
Als reactie zullen de nieren meer urine produceren (wat betekent dat we water en zout verliezen). Dit is ook de reden waarom duikers de behoefte voelen om te urineren tijdens of direct na de duik, dit fenomeen is "Immersie Diurese" genaamd.
En in veel gevallen heb je al onder water geplast in je pak omdat de druk te groot werd in je blaas.Je hebt dus een ondervulling van je vaatstelsel. Deze hele gang van zaken verklaart al de vermoeidheid na het duiken. Dit is onafhankelijk van diepte en tijd.
Zoals werd beschreven is het longvaatbed een efficiënt filter voor de bellen die ontstaan bij decompressieziekte. Een grote toevloed van veneuze bellen kan echter de normale filterfunctie verstoren. Symptomen kunnen zijn: drukkende pijn op de borst, hoesten, dyspnoe, cyanose, tachypnoe en shock.
Duikcentra gaven aan dat de meest gevoelde risico's bij het persluchtduiken decompressieziekte, verdrinking en bootongevallen zijn – en dit was ook wat de duikcentra aangaven als de meest voorkomende ongelukken waarbij ze betrokken waren.
Decompressieziekte, in het Engels vaak afgekort als “DCS” of “the bends” genoemd, is een medische aandoening die elke duiker zou moeten (her)kennen.
Vliegen en duiken
Vliegen of reizen naar een hoger gelegen gebied kort na duiken, kan decompressieziekte veroorzaken. Hanteer daarom de in de sportduiktabellen aangegeven tijden voor niet-vliegen en desaturatie. In een omgeving met een lagere luchtdruk past het lichaam zich niet direct volledig aan.
Om decompressieziekte te voorkomen mag je dus min.18 uur na de laatste duik niet vliegen. Nog beter is het om na een intensieve duikvakantie de eerst 24 uur niet te vliegen. Andersom kom je tijdens een vliegreis niet onder verhoogde druk, dus neem je ook niet meer stikstof op in je lichaam.
Bij vijfentwintig meter diepte blijkt stikstofnarcose bij de meeste mensen echt merkbaar te worden. En vanzelfsprekend neemt de kans op decompressieziekte toe wanneer je dieper duikt dan dertig meter diep, wanneer we de statistieken mogen geloven. Kortom: volg het advies op en duik niet dieper dan dertig meter.
Geen lichamelijke inspanning na de duik
Ga in de eerste uren na een duik lichamelijke inspanning uit de weg. Na de duik is er in de lichaamsweefsels een verhoogde hoeveelheid stikstof aanwezig, die langzaam wordt afgegeven. Deze hoeveelheid reststikstof is niet gevaarlijk wanneer het maar langzaam wordt afgegeven.
Beginnen bij het begin: Open Water duikers
De eerste twee duiken van de open water diver cursus, mag je maximaal naar 12 meter diepte. Vervolgens heb je de laatste twee duiken van jouw cursus. De diepte van deze duiken in maximaal 12 meter.
Een duikcomputer of duiktabel helpt duikers om te plannen hoe lang hun oppervlakte-interval moet zijn en hoe lang ze veilig kunnen duiken op bepaalde diepten. De meeste oppervlakte-intervallen duren ongeveer 40 tot 60 minuten.
Vaak wordt gedacht dat duiken een dure hobby is. Dit vaak gehoorde 'vooroordeel' is niet geheel juist. Natuurlijk, kost duiken geld, maar dat het (sport)duiken erg duur is valt eigenlijk wel mee. Vergeleken met andere sporten is duiken niet duur.
In ieder geval goed doorspoelen dus als je moet plassen, voor en na het plassen! Waarschijnlijk zal je de eerste keer plassen in je nieuwe wetsuit zo lang mogelijk uitstellen, maar wees eerlijk. Er komt een dag dat de golven ongekend goed zijn en het toilet wel erg ver weg, dan is de keuze toch snel gemaakt.
Het advies is na drie tot vier duikdagen een dag niet te duiken om het lichaam weer even te laten bijkomen. In de regel doen heel weinig mensen dat. Mijn advies is om het aantal duiken te beperken tot drie, hooguit vier per dag. Dat is al een serieuze belasting voor het lichaam.
Je hoeft niet goed te kunnen zwemmen of snorkelen om te kunnen duiken. Als je een paar baantjes kunt zwemmen dan is dat in de meeste gevallen voldoende. Kan iedereen gaan duiken dan? Ja, in principe kan iedereen gaan duiken.
Maar hier is een snelle herinnering: Ten eerste kun je een ruwe schatting maken van hoeveel gewicht je aan je lichaam moet toevoegen om te kunnen duiken. Een algemene richtlijn is ongeveer tien procent van je lichaamsgewicht, maar daar kun je niet op vertrouwen omdat iedereen anders is.
“CAGE staat voor cerebrale arteriële gasembolie. Het is een aandoening waarbij gasbelletjes vastlopen in de hersenvaten.
Duiken is niet moeilijk. Duiken is ook geen prestatie sport. Door het domweg te oefenen kan iedereen het duiken onder de knie krijgen. Het is wel zo dat de ene persoon meer moet oefenen dan de andere persoon maar uiteindelijk lukt het altijd.