De vos is een lid van de hondachtigen. De wetenschappelijke naam van de soort werd als Canis vulpes in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Vossen staan op de landelijke vrijstellingslijst, de lijst van dieren die niet beschermd worden tegen de jacht. Dat betekent dat vossen afgeschoten mogen worden. De Partij voor de Dieren vindt dat in het wild levende dieren zoveel mogelijk met rust moeten worden gelaten en is dus ook tegen de vossenjacht.
Net als alle andere inheemse zoogdieren is de vos er een strikt beschermde diersoort. De vos was een oorspronkelijke Brusselaar, maar door de toenemende verstedelijking en vervolging werd de soort verdrongen naar het omringende Vlaamse platteland.
In de heel uitzonderlijke gevallen dat een kat of hond toch ten prooi valt aan een vos, gaat het om jonge, gekwetste of zieke dieren. Daarom is het aan te raden om dergelijke huisdieren zo veel mogelijk af te schermen. Kleine huisdieren zoals hamsters, cavia's en konijnen lust de vos wel.
Vossen hebben een territorium. Dat betekent dat ze een vast omlijnd gebied hebben waarin ze leven en dat ze verdedigen tegen soortgenoten. Er kunnen wel meerdere dieren van een familie in een gebied leven.
De vos heeft geen natuurlijke vijanden. In het buitenland worden (meest jonge) vossen wel eens door wolven, lynxen of steenarenden gepakt. Vijand in Europa zijn ziekten (hondsdolheid, schurft en parasieten) en de mens. Vroeger was hondsdolheid (rabies) een probleem.
Vossen doen het op z'n hondjes en blijven - eveneens zoals honden - tot een half uur aan elkaar gekoppeld na het paren. Hun gezwollen geslachtsorganen maken het onmogelijk om van elkaar los te komen.
Vos tegenkomen: dit moet je doen
De Vries: “Wat je in elk geval niet moet doen, is de vossen zelf voeren. Dat kan gevaarlijk zijn. Het beste is om ze gewoon met rust te laten en er van een afstandje van te genieten.” Andela vult aan: “Houd altijd afstand tot de vos.
Bel meteen de dierenambulance, maar raak het dier niet aan en kom niet te dichtbij. Je loopt de kans om gebeten te worden of een ziekte op te lopen. Vind je een dode vos, neem dan contact op met Spaarnelanden. Binnen maximaal 24 uur wordt het dier dan weggehaald.
Het experiment
De vossen waren al wat tammer dan hun wilde voorouders. Sinds het begin van de 20ste eeuw werden deze vossen al gefokt, waardoor de eerste stappen van het domesticatieproces al waren gezet. Vervolgens werden de tamste vossen steeds gekozen om zich voort te planten, in een zeer strenge selectie.
Bv.: bosspitsmuis, das, rode eekhoorn, West-Europese egel, adder, hazelworm, levendbarende hagedis, alpenwatersalamander, gewone pad, bruine kikker, blauwvleugelsprinkhaan, alles soorten lieveheersbeestjes, parnassia, zeewinde, slangewortel, waterdrieblad, ...
Er komen in Nederland 36.000 diersoorten in het wild voor. Daarvan zijn zo'n 500 diersoorten beschermd. De regels rond beschermde dieren en planten staan in de Flora- en faunawet.
Vossen zijn niet kieskeurig en vinden alles lekker. Het liefst eten ze woelmuizen, hazen, en konijnen, maar ze zijn ook niet vies van kevers, regenwormen, egels, konijnen, vogels, insecten, eieren, bessen, afgevallen fruit, aas en afval.
Katten, honden en ganzen mogen slechts worden gedood indien sprake is van onmiddellijk gevaar voor mens of dier of ondragelijk lijden van het dier (artikel 1.10 besluit).
Raven, vossen, rode wouwen, zeearenden en aaskevers eten graag van de prooiresten. Dit zorgt voor een rijkere biodiversiteit, waarin elke soort zijn rol heeft. Zo pakt de wolf zijn belangrijke plek in de voedselketen weer op. In de natuur heeft de wolf geen vijanden.
Als je bezorgd bent over je familie als je op reis bent, dan is een vossen talisman bij uitstek geschikt om bij je dragen. De vos als totemdier staat dus voor eenheid, onopvallendheid en aanpassingsvermogen, intelligentie, observatie en snelheid van denken en handelen.
,,Vossen komen steeds vaker voor op plekken waar mensen ook zijn. Ze zien er leuk uit, maar kunnen bijten als mensen te dichtbij komen.''
Je kunt ze rustig tot een meter of twee naderen, maar aaien zit er niet in.
De vos is een mooie verschijning met zijn kenmerkende rode pels en zijn dikke, lange pluimstaart. De vos heeft een scherp gehoor en een uitstekende reuk. Hij besluipt zijn prooi en kan zelfs op bomen klimmen. Soms rust hij overdag op de onderste takken van een boom.
Niet alleen vossen maar ook steenmarters, loslopende honden en eventueel roofvogels laten een gemakkelijk bereikbaar hapje niet liggen. Hoe zou je zelf zijn? Bovendien durven ook bruine ratten en wezels wel eens kippeneieren te stelen.
Vossen jagen alleen, meestal 's nachts en in de schemering, maar in onverstoorde gebieden jaagt hij liever overdag. De vos is een opportunist: hij eet bijna alles. Hij kan hard rennen, tot zestig kilometer per uur, alhoewel zes tot dertien kilometer per uur de normale snelheid is.
Een vos kiest doorgaans de gemakkelijkste weg naar zijn prooi. Eens in een hoenderhok, doodt hij vaak alle aanwezige dieren. Na een smakelijke maaltijd laat hij het gros onaangeroerd achter.
Tijdens de paartijd gaat het mannetje (rekel) op zoek naar een vrouwtje (moertje). Als je 's avonds heel stil bent, kun je ze mogelijk horen keffen en schreeuwen. Dat is om hun territorium af te bakenen of om een partner te roepen. Vossen zien er in de ranstijd ook op hun mooist uit.
Ze benadrukt dat vosjes een zeer sterke, slechte geur verspreiden en dat je ze niet te lang binnen kan houden. Daarenboven maken ze veel spullen stuk en krijg je ze meestal niet zindelijk. Ook dienen vossen een zeer strikt dieet te volgen. Als ze dit niet doen, kunnen ze blind worden.
Het kabinet wil de jacht op de vos daarom heropenen. Daarvan is Mulder geen voorstander, maar als er al op grote schaal op vossen worden gejaagd, zal dat vlees nooit in de vitrine van de slager terechtkomen. Vos is absoluut geen consumentenvlees, aldus de onderzoeker.