Klinkers z
De combinaties eu, ie en oe zijn klinkers, geen tweeklanken.
Tot de tweeklanken behoren in het Nederlands volgens Moonen de ai, au, ei, eu, oe, ou en de ui. De ae en de ie rekent hij er niet toe, aangezien zij een verlengde a respectievelijk een verlengde i representeren. Naast de tweeklanken onderscheidt Moonen een zestal zogenaamde 'Drieklanken'.
Het alfabet kent verschillende klinkers, namelijk a, e, i, o en u. De rest van de letters zijn medeklinkers. Een handig ezelsbruggetje om te onthouden welke letters klinkers zijn is 'Oei, au'.
Ui, oe, eu, ei, ij, au, ou en ie zijn stuk voor stuk tweetekenklanken.Deze combinaties hebben een vaste klank.
Tweetekenklanken zorgen er geregeld voor dat kinderen een woord verkeerd spellen. Dit komt doordat zo'n klank is opgebouwd uit twee tekens. Voorbeelden van tweetekenklanken zijn /oe/, /au/, /eu/, /ei/, /ij/, /ng/, /nk/ en /ch/.
Kinderen leren om speciale vrienden in woorden te herkennen voordat ze Fred Talk (uitspreken) gebruiken. Kinderen leren om gekke vrienden in woorden te herkennen voordat ze Fred Talk (uitspreken) gebruiken – de gekke vrienden worden gemarkeerd in de woorden hieronder. Beste vrienden: ae, ie, oe, ue.
Wat computers betreft: in de Unicode-tekenset zijn de codes voor "Œ" en "œ" respectievelijk U+0152 (alt+0156) en U+0153, of 338 en 339 in decimaal.
De /oe/ klank kent zeven schrijfwijzen: o (gaan), oa (geit), oe (teen), oe (bot), ow (blaas), ou (ziel) en ough (deeg). De meest voorkomende schrijfwijze, oe, is een gespleten klinkerspelling waarbij de laatste medeklinkerklank bij het streepje wordt ingevoegd .
Het woord sproeiauto (vrachtauto met sproeiapparaat) gebruikt de vijf klinkers van het alfabet achter elkaar.
De 8 tweeklanken in het Engels zijn [eɪ], [ɔɪ], [aɪ], [eə], [ɪə], [ʊə], [əʊ] en [aʊ] . Hoe spreek je tweeklanken uit? De uitspraak van tweeklanken is /ˈdɪfθɒŋ/ (dif-thong).
Een tweeklank is een klank die bestaat uit twee afzonderlijke klinkergeluiden binnen dezelfde lettergreep . Het woord is afgeleid van het Grieks voor 'twee klanken hebben'. Als we teruggaan naar onze lettergreepvoorbeelden, zul je merken dat elke lettergreep slechts één onderscheidende klinkergeluid bevat.
Tweeklanken zijn de klanken die gespeld worden met de lettertekens au en ou (saus, kous), ei en ij (leiden, lijden), en ui (tuin). Ook de klanken die met de lettertekens ai (bonsai), oi (ahoi), aai (maai), ooi (mooi) en oei (groei) gespeld worden, beschouwen we als tweeklanken.
In het Latijn en het Engels worden oe en ae uitgesproken als één klank (welke klank dat is, is een ander verhaal en kan van geval tot geval verschillen), in plaats van als twee klinkerlettergrepen of als tweeklanken , d.w.z. een gecombineerde klinkerklank.
Het gaat om de medeklinkertekens b, c (als /k/ uitgesproken), d, f, g, k, l, m, n, p, r, s, t, v en z na de korte klinkers /a/, /e/, /i/, /o/ en /u/.
Klinkers zijn onder te verdelen in éénklanken (monoftongen) en tweeklanken (diftongen). De éénklanken in het Nederlands zijn a, aa, e, ee, i, ie, u, uu, o, oo, oe en eu, de tweeklanken ei/ij, au/ou en ui.
Œ (minuscule: œ) is een Latijns alfabetgrafeem, een ligatuur van o en e. In het middeleeuwse en vroegmoderne Latijn werd het gebruikt in ontleningen uit het Grieks die oorspronkelijk de tweeklank οι bevatten, en in een paar niet-Griekse woorden. Deze gebruiken worden voortgezet in het Engels en Frans .
Als we de lange O-klank in het midden van een woord horen, gebruiken we OA . We gebruiken het trefwoord goat om onze studenten te helpen dit te onthouden. Als we de lange O-klank aan het einde van het woord horen, gebruiken we OE.
Een cedille (in ç en ş, via Frans cédille uit Spaans cedilla, verkleinwoord van ceta, de letter 'z') is een diakritisch teken dat onder andere in de spelling van het Albanees, het Catalaans, het Frans, het Portugees en het Turks wordt gebruikt. De cedille is een haakje dat onder een medeklinker wordt geplaatst.
In een échte vriendschap is er wederzijds respect. Echte vrienden respecteren je grenzen, waarden en keuzes.Ze accepteren je zoals je bent, zonder te proberen je te veranderen. Dit respect zorgt voor een gezonde en evenwichtige relatie waarin beide partijen zich gewaardeerd en begrepen voelen.
Vriendschap is evenredig participeren en delen, genieten van elkaars gezelschap en elkaar helpen in nood. Echte vrienden geloven dat ze in elkaars belang handelen. Ze aanvaarden de ander, respecteren, begrijpen en vertrouwen elkaar. Ze kunnen zichzelf zijn en hoeven zich niet anders te gedragen.
Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid. Iemand met wie men vriendschap heeft noemt men een 'vriend' of 'vriendin'.