Wat is er nou vervelend aan de Lionfish: het is 1 van de meest giftige vissen in de oceaan. een steek bij een mens zorgt voor flink wat pijn, overgeven en moeite met ademen (over het algemeen niet dodelijk) ze planten zich voort als konijnen.
Dodelijke slachtoffers zijn nooit gerapporteerd, maar de vis kan met zijn giftige stekels zeer pijnlijke steken uitdelen. De koraalduivel kan bij provocatie agressief reageren en moet dan ook voorzichtig worden benaderd.
Steenvissen hebben stekels op de rugvin die een krachtig neurotoxine bevatten, een gifstof die kan leiden tot hevige pijn en verlamming, en zelfs de dood kan veroorzaken bij mensen. Daardoor staan ze bekend als de giftigste vissen ter wereld.
De vissen die prooi zijn van de lionfish eten namelijk de algen van het koraal. Als dit niet meer gebeurt, ontstaat er een deken van alg, waardoor het koraal stikt. Omdat de lionfish nauwelijks zelf gegeten wordt, kan het flink zijn gang gaan. Bovendien planten ze zich heel snel voort.
Hoewel de stekels van de koraalduivel gif bevatten, is het eten van deze vis volkomen veilig en zelfs verrukkelijk.
De vis smaakt heerlijk en wordt al door veel restaurants op Curacao aangeboden. Dus: probeer het eens want van vraag komt aanbod en dus gaan ook meer lokale vissers de Lionfish vangen. Op Curaçao hebben we inmiddels veel duikers die fanatiek op de vis jagen.
Elk koraal is giftig.... sowieso moet je altijd goed voor je persoonlijke hygiëne zorgen als je in het aquarium bezig bent geweest. Het slijm wat de koralen uitscheiden kan behoorlijk irriteren. Anemonen kunnen lelijk prikken en soms zelfs wonden veroorzaken.
De steek kan dodelijk zijn. De punten van de stekels kunnen afbreken en in de huid achterblijven. Hierdoor kunnen pijnlijke abcessen, ulcera en cellulitis ontstaan maar ook lymfoedeem en lymfangitis.
De dieren zijn zelf beter voorbereid op de duisternis: de vrouwelijke zeeduivels (ook wel hengelvissen genoemd) hebben een hengel met een 'lampje' op hun hoofd, dat door bioluminescentie schijnt. Het lampje maakt de jacht op prooidieren gemakkelijk: de prooi komt op het licht af en eindigt in de maag van de zeeduivel.
De oceaan is erg diep op korte afstand van de kust, dus relatief dicht bij kust zul je vissen treffen zoals: Amberjack, barracuda, blackfin, blauwe marlijn, blauwvintonijn, bonito, kingfish, zeilvis, haai, wahoo, witte marlijn en geelvintonijn. De vissen laten zich gemakkelijk verleiden met kunstaas als natuurlijk aas.
Giftig. De meeste kogelvissoorten hebben gifstoffen in hun huid en andere delen van hun lichaam om te voorkomen dat ze door andere dieren worden opgegeten. Je kunt ze daarom ook beter niet aanraken. Voor mensen zijn ze ook niet eetbaar.
"Meervallen gaan ons niet aanvallen, want zij zien ons niet als prooi. Ze kunnen niet kauwen dus hij moet een prooi in één keer doorslikken. En dat gaat natuurlijk niet met mensen", zegt hij tegen Editie NL.
Zoutwatervissen: ansjovis, bot, griet, heilbot, makreel, kabeljauw, koolvis, rode poon, sardien, schar, schelvis, schol, tarbot, tong, tonijn, wijting, zeepaling en zeeduivel. Zoetwatervissen: baars, forel, karper, meerval, paling, snoek en steur.
Kwallen, koralen en poliepen
Wanneer je in aanraking komt met kwallen, koralen, anemonen of poliepen, dan kunnen er harpoentjes je huid binnendringen. Aan de harpoentjes zitten angels. Deze kun je verwijderen door een betaalkaart/creditcard vlak langs de huid te halen. Haal de angel eruit.
Zijn pijlstaartroggen gevaarlijk? Het is een van de ongevaarlijke roggen soorten, ondanks het gif in zijn staart. Daarom kun je met deze dieren zwemmen, al kunnen ze hun staart wel gebruiken. Waaraan je kunt overlijden, al zijn aanvallen zeer zeldzaam.
Hij leeft in lagunes en koraalriffen, op hellingen en onder overhangende delen, in trechtermondingen en in donkere ruimtes tot op een diepte van 55 meter. De gewone koraalduivel voedt zich met vissen en schaaldieren. Hij kan 38 cm lang worden.
Murenen kunnen tot twee meter lang worden. De meeste tijd leven ze in holtes en grotjes. Ze hebben een beschermend slijm op hun lichaam dat bij aanraking giftig is.
Deze soort lantaarnvis, anomalops katoptron, is ongeveer even groot als een wijsvinger en komt voor in het westen en het centrale deel van de Grote Oceaan. Het licht dat de vissen verspreiden wordt veroorzaakt door bacteriën die ze met zich meedragen in speciale organen onder hun ogen.
Zijn huid is gemaakt van soort roze gelatine om niet onderkoeld te raken. Hij heeft geen spieren of skelet. Boven water lijkt de blobvis gewoon een hoopje slijm, maar dat komt doordat zijn flexibele lijf en zijn zachte graten gemaakt zijn voor de immense druk zo diep onder water.
Relatief bekende voorbeelden zijn beten en steken van kwallen. Van sommige soorten, zoals kubuskwallen, Portugese oorlogsschepen, blauweringoctopussen, en stekels van steen- en schorpioenvissen, kunnen de gevolgen fataal zijn. Je kan ook per ongeluk trappen op stekelhuidigen, zoals bepaalde zeesterren en zee-egels.
Er ontstaat een diepe en rafelige wond, doordat de staart met weerhaken diep in de huid doordringt. Eenmaal in de huid wordt door de uitsteeksels een toxine afgegeven en dit veroorzaakt direct zeer veel pijn. De toxinen kunnen necrose veroorzaken die zich uitbreidt tot buiten de steekwond.
Pijlstaartroggen zijn platte vissen met één of meerdere giftige stekels aan de bovenkant van hun staart. Ze komen doorgaans voor in tropische kustgebieden en subtropische wateren, waardoor het mogelijk is dat de mens met deze vissen in aanraking komt.
Er zijn vele soorten zeesterren, die onder andere kreeften, wormen, schelpdieren en koraaldieren eten. Een grote zeester die een doorsnede tot veertig centimeter en meer dan twintig armen kan hebben, is de doornenkroon. Deze stekelige zeester eet koraalpoliepen en kan elk jaar een behoorlijk stuk koraalrif opslokken.
Net zoals bomen met elkaar een bos vormen, zo vormen koralen met elkaar een rif. En zoals een bos uit meer bestaat dan bomen, zo bestaat een koraalrif uit meer dan koraal. De riffen barsten van het leven: opvallende vissen, maar nog veel meer kleine, vreemde dieren.