Blik is dun gewalst plaatstaal. Afhankelijk van het doel wordt er een beschermlaag tegen corrosie op aangebracht. Traditioneel was dat tin, door onderdompelen in een bad van gesmolten tin of door galvanisatie aangebracht, tegenwoordig is het vaak een op epoxy gebaseerde kunststof.
Blik en blik zijn niet hetzelfde
En staal, dat is dan weer een mengsel van ijzer met wat koolstof. Blikjes zijn lange tijd gemaakt van plaatstaal met een laagje tin aan de binnenkant. Dat laagje beschermt het staal tegen de inhoud van het blikje. Je drankje zit tegenwoordig doorgaans in een blikje van aluminium.
In 1810 vroeg de Engelsman Peter Durance – what's in a name – patent aan op een methode om gesteriliseerde groenten in blik te verpakken. Mede daardoor wonnen de Engelsen vijf jaar later de beroemde slag bij Waterloo. Hun soldaten waren gevoed daar rantsoenen uit blik. In 1860 was ingeblikt voedsel algemeen gebruik.
In de volgende gevallen kun je het blik beter weggooien: Als de deuk op een naad of een rand zit. Als het blik uitzonderlijk bol staat. Als er roest op zit die je niet weg kunt vegen.
SipNShut heet het, oftewel 'slok en sluit'. Het blikje is van 100% aluminium en daarmee volledig recyclebaar. Ook niet onbelangrijk in deze tijd.
Een blikje uit 2 delen bestaat uit twee hoofddelen: het lichaam en een uiteinde. Het lichaam is gemaakt van een schijf, meestal van aluminium, en omgevormd tot een cilinder met een geïntegreerd uiteinde. Een ander uiteinde, of deksel, wordt dan met een dubbele naad vastgemaakt, waardoor het blikje wordt gesloten.
Waarom zit er toch een gaatje in het lipje van een frisdrankblikje? Het is handig voor de grip omdat je je wijsvinger er precies achter kunt klemmen.
Ongezonde toevoegingen
Eten in blik kan toegevoegde suiker, zout en conserveringsmiddelen bevatten. Suiker is niet al te best voor je lijn, omdat je hiermee ineens veel energie binnenkrijgt. Je lichaam slaat overtollige energie op als vet en eten in blik kan dus bijdragen aan het vetrandje op je buik, benen of billen.
Blik is dun gewalst plaatstaal. Afhankelijk van het doel wordt er een beschermlaag tegen corrosie op aangebracht. Traditioneel was dat tin, door onderdompelen in een bad van gesmolten tin of door galvanisatie aangebracht, tegenwoordig is het vaak een op epoxy gebaseerde kunststof.
Blik is 100% recyclebaar. Een leeg blikje mag je gewoon in de afvalbak weggooien.
Blikjes kunnen gemaakt worden van zowel staal als aluminium. De can-ends en can-tabs voor drankblikjes worden eigenlijk altijd van aluminium gemaakt ook als de can-body van staal is. In dit onderzoek naar 15 verschillende blikjes hebben 4 blikjes een body van staal en de overige 11 hebben een body van aluminium.
Weetje: aluminium blikjes zijn niet magnetisch. Dat betekent dat een grote magneet ze niet uit het restafval kan scheiden en het aluminium geen tweede leven krijgt.
De basis voor het conservenblik werd in 1809 gelegd door de Fransman Nicolas Appert. Bij Apperts methode werden echter glazen flessen gebruikt. In 1810 vond de Brit Peter Durand het metalen conservenblik uit en kreeg ook het patent erop.
Aluminium kan wat moeilijker uit het restafval gehaald worden dan staal. Daarom is het extra goed om aluminium blikjes, schaaltjes en folie in te leveren via de zak of bak voor plastic, blik en drinkpakken.
De blikjes van je doperwten of mais vallen bij sommige afvalverwerkers niet meer onder het PMD of PMB afval. Zij zijn overgegaan op PD, oftewel plastic verpakkingen en drankkartons. Je lege blikjes horen in dat geval bij het restafval.
Non-ferro (niet ijzerhoudende) metalen kan men onderverdelen in edel en onedel. Onedele metalen zijn metalen die makkelijk oxideren, bijvoorbeeld, Koper, Messing, Tombak, Alpaca, Brons, Aluminium, Tin, Lood, Zink, Cadmium, Kwik, Titanium, Nikkel, IJzer.
Metalen die je kunt solderen met een normaal soldeersel zijn onder andere koper, ijzer, staal, blik, brons, zilver, messing en zink. Chroom kun je niet solderen en voor aluminium heb je een speciaal vloeimiddel nodig.
Het maakt in principe niet uit of je verse groente of groente uit blik, pot of uit de diepvries eet. Groente uit blik, pot en diepvries bevatten namelijk dezelfde voedingsstoffen als verse groente. Let wel op: er kan aan groente in blik of pot suiker en/of zout zijn toegevoegd. Kijk daarom altijd goed op het etiket.
Toch is het ook dan nog af te raden om je eten in geopend blik te bewaren. Bij het openen kan het laagje beschadigen.Daarnaast kun je een blik niet meer goed afsluiten en droogt het voedsel uit. Ook worden de geuren van andere producten in de koelkast opgenomen.
Tomatenblokjes uit blik zijn een stuk gezonder dan gewone tomaten. Dat komt doordat de tomaten, voordat ze ingeblikt worden, verhit worden. Hierdoor komt er een stofje vrij: lycopeen. Deze beschermt je tegen hartkwalen en bepaalde vormen van kanker.
Blik is het meest gerecyclede verpakkingsmateriaal van Nederland. Aluminium is makkelijk te recyclen en ook weer makkelijk te hergebruiken. Glas verliest zijn kwaliteit over de jaren. De kwaliteit van blik blijft beter goed en is daardoor beter te recyclen.
Het maken van een blikje kost namelijk 6 tot 7 eurocent. Wie nieuwe blikjes laat maken en ze direct inlevert voor statiegeld, verdient direct 14 eurocent per stuk. Bovendien zouden vanuit het buitenland vrachtwagens vol blikjes te verwachten zijn.
Het doel van statiegeld op blikjes is om de 2 miljard blikjes die jaarlijks in Nederland verkocht worden niet als zwerfafval in de natuur te laten belanden.