Daarnaast zijn er patiënten met ontstekingen van onder andere de gewrichten, ontstekingsreuma genoemd. In veel gevallen ontstaan deze doordat het eigen afweersysteem het lichaam aanvalt (auto-immuunziekten). Er zijn verschillende ziektebeelden zoals reumatoïde artritis, sclerodermie, sarcoïdose en Bechterew.
De ziekte van Bechterew is een vorm van ontstekingsreuma. Bij de ziekte van Bechterew zijn vooral de gewrichten van rug, heupen en knieën ontstoken. De wervelkolom wordt stijf en pijnlijk en soms ook krom.
De ziekte van Bechterew is niet te genezen, maar met een goede behandeling zijn de klachten goed te beperken. De levensverwachting is over het algemeen normaal.
Wat is axiale spondyloartritis? Bij axiale spondyloartritis zijn gewrichten in de rug en in het bekken ontstoken. Vooral de gewrichten tussen de onderrug en het bekken (SI-gewrichten). Ook andere gewrichten kunnen ontstoken raken, zoals knieën, enkels en schouders.
De ziekte van Bechterew en sporten en bewegen
Beweging vermindert je klachten, maar in de loop van de dag kunnen ze door inspanning weer toenemen. Door regelmatig bewegen kan het verstijving- en vergroeiingproces bij mensen met Bechterew worden vertraagd. Rust daarentegen doet de pijn en stijfheid juist toenemen.
Zaken die voor gezonde mensen heel normaal zijn, zoals kunnen werken, sporten of andere hobby's uitoefenen, zijn voor patiënten met Bechterew soms bijna onmogelijk. Wordt de patiënt op de juiste manier behandeld, dan kan hij vaak weer wel goed functioneren.
Op den duur kan er verstijving van de wervelkolom ontstaan. Ook andere, voornamelijk grote, gewrichten zoals knieën en schouders kunnen ontstoken raken. De ziekte van Bechterew is een auto-immuunziekte. Dit wil zeggen dat uw afweersysteem de ontstekingen in uw gewrichten zelf zonder reden veroorzaakt.
Voorbeelden zijn aceclofenac, celecoxib, diclofenac, etoricoxib, fenylbutazon, ibuprofen, indometacine, meloxicam, naproxen, piroxicam. DMARD's zijn middelen die ontstekingen afremmen. Ze worden onder andere gebruikt om bij de ziekte van Bechterew de gewrichtsontsteking op de lange termijn te verminderen.
Omgaan met klachten
Rust roest en dat geldt zeker voor onze ziekte! Luister naar je lichaam en probeer een goed evenwicht te vinden tussen voldoende rust en beweging. De kinesist kan je hierbij helpen en begeleiden. Probeer zelfs bij pijn verstandig en rustig te blijven bewegen.
Bechterew kan erfelijk zijn. Mensen die een bepaald kenmerk in het bloed hebben, lopen meer kans op het ontwikkelen van de ziekte, maar hebben ook meer kans op de huidziekte psoriasis, op ontstekingen in de darmen, urinewegen of ogen.
Axiale spondyloartritis en osteoporose
Mensen die axiale spondyloartritis (zoals de ziekte van Bechterew) hebben, krijgen vaker dan gemiddeld last van osteoporose. Ook dan is het van belang om in de voeding rekening te houden met voldoende vitamine D, calcium en andere mineralen.
Oefeningen in het water hebben laten zien dat bij patiënten met de ziekte van Bechterew gewrichtspijn afneemt en beweging toeneemt. Rekoefeningen - voor de spieren in de romp om borstuitzetting te verbeteren. Diepe-ademhalingsoefeningen - om borstuitzetting te verbeteren en u te helpen beter te ademen.
Is deze ziekte erfelijk? Het is niet precies bekend wat de oorzaak van de ziekte van Bechterew is. Mogelijk spelen zowel erfelijke factoren als omgevingsfactoren een rol bij het ontstaan van de ziekte van Bechterew. Dit noemen we multifactoriële overerving.
Hoe ontstaat reumatoïde artritis? Reumatoïde artritis komt doordat uw lichaam afweerstoffen maakt tegen uw eigen gewrichten. Die afweerstoffen gaan aan de binnenkant van uw gewrichten zitten. Ze zorgen daar voor een ontsteking.
Positief: HLA -B27 is aanwezig op witte bloedcellen. De kans op een autoimmuunziekte is verhoogd en vooral op de ziekte van Bechterew of uveïtis (oogontsteking). Ook kan HLA -B27 wijzen op psoriasis (huidontstekingen) en colitis ulcerosa (darmontstekingen).
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (BSE)- en de CRP-waardes in het bloed stijgen. Hoe ernstiger de ontsteking, hoe hoger de BSE- en CRP-waardes. Je arts gebruikt deze waardes vooral om het verloop van de reumatische ontstekingen te volgen en niet zozeer om de diagnose te stellen.
Den Broeder: “Ja, stress geeft meer activiteit van de reuma. Onderzoek, onder andere ook uitgevoerd in de Sint Maartenskliniek, heeft laten zien dat stressvolle gebeurtenissen leiden tot een gemiddeld hogere ziekteactiviteit. Probeer dan ook stress te voorkomen of er goed mee om te gaan als je ontstekingsreuma hebt!”
Waar komt het door? De oorzaak van vermoeidheid is nog niet gevonden. Wetenschappers doen onderzoek naar vermoeidheid bij reuma en daardoor zijn er wel vermoedens over de oorzaken. Vermoedelijk komt het doordat ontstekingsstoffen die je lichaam bij ontstekingsreuma aanmaakt, ook je hersenen bereiken.
De ziekte van Bechterew komt in Nederland naar schatting voor bij 1 per 1000 personen1. SpA start meestal rond de leeftijd van 25 jaar, en bijna altijd voor de leeftijd van 45 jaar. Er is ook een duidelijke familiale aanleg.
Daarom is het bij reumatische klachten extra belangrijk om voldoende magnesium binnen te krijgen. Voldoende magnesium in het lichaam voorkomt artrose, artritis en osteoporose, of voorkomt dat het erger wordt.
Ibuprofen, naproxen en diclofenac zijn goede pijnstillers. Ze geven wel vaak vervelende bijwerkingen. Sommige bijwerkingen zijn ernstig. Vraag daarom eerst advies aan uw huisarts, als u twijfelt of u een NSAID mag gebruiken.
Belangrijke bloedwaarden bij reuma. In je bloed kunnen stoffen aanwezig zijn die mogelijk op een auto-immuunaandoening wijzen. Als een bloedonderzoek een 'positieve' uitslag heeft, betekent het dus dat je misschien een vorm van reuma hebt. De uitkomsten van alle onderzoeken bij elkaar vormen de uiteindelijke diagnose.
Reumapatiënten hebben geen slechtere levensverwachting dan mensen zonder deze ziekte. Tenminste, als de ontstekingen die gepaard gaan met deze aandoening snel en voortdurend worden onderdrukt met de juiste medicijnen.
Bekend is dat patiënten met reuma ook een vorm van longfibrose kunnen ontwikkelen. Bij longfibrose vormen zich blijvende littekens (fibrose) in de longen, waardoor de longen minder goed zuurstof kunnen opnemen en ademen moeilijker wordt.
De meeste mensen krijgen last van hun spieren, gewrichten en organen. Voorbeelden van organen die aangetast kunnen worden, zijn je slokdarm, longen, hart of nieren.