Doordat het papier uit zuivere cellulose bestaat, is het volledig composteerbaar.
Misschien wist je al dat bakpapier niet bij je oud papier kan, omdat het niet gerecycled kan worden. Hé, maar wist je ook dat het door allerlei verschillende coatings ook niet biologisch afbreekbaar is? Deze wel!
Perkament en bakpapier zijn ontworpen om vetbestendig te zijn, met behulp van coatings om het papier te beschermen tegen verslechtering . Dit omvat siliconen- of wascoatings, die beide niet afbreken in het composteringsproces. Eenmaal besmet met voedsel of vet, zijn deze vellen ook niet meer recyclebaar.
Bij normaal gebruik is bakpapier veilig. Bij bakpapier met PFAS zitten de PFAS als het ware vastgebonden aan het papier. PFAS kunnen in heel kleine hoeveelheden vrijkomen uit het bakpapier en in het eten terechtkomen. Deze hoeveelheden zijn zo klein dat dit niet meteen schadelijk is voor je gezondheid.
Bakpapier kan in uw FOGO-bak worden geplaatst om te worden gecomposteerd . Elk jaar gebruiken West-Australiërs meer dan 1,5 miljard drankverpakkingen. Helaas worden veel hiervan niet gerecycled en belanden ze op de vuilstortplaats en als zwerfvuil in onze staat.
Bakpapier en ander vetvrij papier moet bij het restafval, net als enveloppen met bubbeltjesplastic en vieze gebakdozen. Als het papier te veel vervuild is, kan het namelijk niet meer goed gerecycled worden.
Bakpapier bevat andere lagen materiaal (bijvoorbeeld siliconen of was), waardoor het niet geschikt is voor het composteringsproces .
Gevaarlijk? Maar is het gebruik van bakpapier daarom schadelijk? Volgens De Europese Autoriteit van Voedselveiligheid (EFSA) zijn de hoeveelheden PFAS-stoffen in bakpapier extreem laag. Wanneer je bakpapier op de juiste manier gebruikt komen de stoffen maar erg beperkt je lichaam binnen.
Scherpe stukjes kunnen je gebit, mond, keel of maagdarmkanaal beschadigen. Als je verder niets merkt, hoef je je geen zorgen te maken en poep je het vanzelf weer uit. Zie je wel bloed en voel je bijvoorbeeld dat het blijft steken? Neem dan contact op met de huisarts.
Als het papier op zichzelf ligt of slechts een klein stukje voedsel aan één kant heeft, zal het waarschijnlijk in contact komen met de elementen en vlam vatten. Het is niet overdreven gevaarlijk , perkament brandt vrij snel op en laat een beetje as achter, maar het is nog steeds niet goed.
Vetvrij papier dat wordt gebruikt voor voedselverpakkingen is zowel composteerbaar als wormencomposteerbaar . De desintegratieresultaten kunnen worden afgeleid wanneer in alle gevallen aan de wettelijke norm werd voldaan.
Een alternatief voor bakpapier is aluminiumfolie, je kunt hiermee prima je bakplaat bekleden. Daarnaast zou je de bakvorm of bakplaat ook kunnen invetten met boter of olie. Alleen is daarbij de kans wel aanwezig dat er eten aan de bakplaat blijft plakken.
Behalve gekleurd en glanzend papier, dat mogelijk wat giftige zware metalen bevat, is krantenpapier en ander papier veilig om te gebruiken als mulch of in compost. Een onderzoek toonde zelfs aan dat papier minder giftig materiaal bevat dan stro of gras!
Ongebleekt bakpapier herken je heel eenvoudig aan de bruine kleur.Gebleekt bakpapier is wit. Het bleken van bakpapier heeft geen enkele functie, het wordt puur gedaan omdat mensen het mooier vinden. Dat vind ik persoonlijk al wat apart en overdreven, maar de effecten blijven daar helaas niet bij.
Geen pfas maar siliconen
Ik durf met zekerheid te stellen dat vrijwel al het gewone bakpapier op rol gecoat is met siliconen en vrij is van PFAS. Bij Albert Heijn staat zelfs op de verpakking dat het met siliconen gecoat is.
Nu moeten we helaas slecht nieuws brengen, maar bakpapier is doorgaans bedekt met siliconen - een synthetisch polymeer dat veel van dezelfde eigenschappen heeft als plastic. Dus hoewel bakpapier geen plastic is , is de impact op het milieu vergelijkbaar en net als huishoudfolie blijft bakpapier jarenlang op de vuilstort liggen.
Als je per ongeluk of expres een klein stukje papier eet, zal het gewoon door je lichaam gaan . Echter, in grotere hoeveelheden is er een risico op maagklachten of zelfs een darmblokkade.
Is aluminium schadelijk? Aluminium in je eten is bij een gezond voedingspatroon niet schadelijk. Je lichaam neemt het namelijk slechts in kleine hoeveelheden op en voert het via de nieren weer af. De hoeveelheid aluminium die via voeding je lichaam binnenkomt, is te weinig voor een vergiftiging.
Papier bestaat voornamelijk uit cellulose, wat onschadelijk is. Krantenpapier en andere soorten inkt zijn in kleine hoeveelheden ook niet giftig. Hoewel papier uw kind niet vergiftigt, kan het wel een verstikkingsgevaar opleveren . Als u merkt dat uw kind op een stuk papier kauwt, is het belangrijk om niet in paniek te raken.
Dit kan een reactie veroorzaken met het aluminium, wat mogelijk de smaak van je eten beïnvloedt. Wil je bevroren voedsel opwarmen in de oven, laat het voedsel dan eerst helemaal ontdooien voordat je het inpakt in folie in de oven doet. Doe je dat niet, dan kan er vocht ontstaan en kan de folie scheuren.
Bakpapier is ovenbestendig in conventionele ovens voor temperaturen tot 425°F . Laat het bakpapier voor de veiligheid nooit in aanraking komen met open vlammen, de zijkanten of de bodem van de oven, en gebruik het niet met een grillunit of een broodroosteroven.
Het enige wat je nodig hebt, is bakpapier: papier dat vocht- en vetbestendig is en niet kan verbranden. Als je je bakvorm hiermee bekleedt, gebruik je geen extra vetstoffen van de boter in je bereiding en komt je gebak er nóg makkelijker uit.
Ongecoate versies zijn over het algemeen composteerbaar , terwijl versies met siliconencoating een grotere uitdaging vormen. Wanneer u streeft naar duurzame keukenpraktijken, overweeg dan om specifiek gelabeld composteerbaar bakpapier te zoeken of alternatieve milieuvriendelijke bakoplossingen te verkennen.
Je hoeft geen bak te bouwen om te composteren. Je kunt zwarte vuilniszakken vullen met bladeren, grasmaaisel en wat je verder nog bij de hand hebt . Zorg dat er een paar gaten in de zakken zitten zodat er lucht kan circuleren en laat ze in een hoekje van de tuin liggen om langzaam te rotten.