Ontwikkelingsstoornissen, zoals ADHD en autisme, komen aan het licht doordat kinderen zich op één of meer punten anders ontwikkelen dan hun leeftijdgenoten. Maar met de leeftijd neemt de kans op succesvolle behandeling af.
ADHD in de volwassenheid wordt geassocieerd met beperkingen in het lichamelijk en mentaal functioneren. Impulsief gedrag, gerelateerd aan ADHD, hangt samen met een hogere kans op (verkeers-)ongelukken. Dit heeft ook invloed op de gezondheid.
Soms is er sprake van gedrags- of ontwikkelingsproblemen. Denk aan ADHD, autisme, tics of een leerstoornis. Een ontwikkelingsstoornis heeft effect op alle terreinen van je leven: als je thuis bent, bij vrienden, op school of in je werk. Een ontwikkelingsstoornis is een breed begrip.
Een gedragsstoornis moet niet worden verward met een ontwikkelingsstoornis. Dan verschilt de ontwikkeling van een kind overduidelijk van die van andere kinderen én er zijn gedragsproblemen. Elk kind is uiteraard anders, maar toch is er wel een gemiddelde ontwikkeling te ontdekken.
Een gedragsstoornis is aangeboren en niet te genezen; iemand vertoont gedrag dat voortkomt uit een aandoening, zoals autisme, ADHD, een verstandelijke beperking of een persoonlijkheidsstoornis. Een gedragsstoornis kan voorkomen bij kinderen, jongeren en volwassenen.
"Leer- en/of gedragsproblemen worden veroorzaakt door lichamelijke of psychische aandoeningen en worden ook wel een ontwikkelingsstoornis genoemd. Voorbeelden zijn: ADHD, Autisme Spectrum stoornis, Dyslexie.
De meest voorkomende disruptieve gedragsstoornissen zijn oppositioneel-opstandige stoornis (ODD), gedragsstoornis (CD) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) . Deze drie gedragsstoornissen delen enkele gemeenschappelijke symptomen, dus de diagnose kan moeilijk en tijdrovend zijn.
De ontwikkeling verloopt niet zoals gewenst of verloopt eerder problematisch. De ontwikkeling vertoont vertraging (ontwikkelingsachterstand) of versnelling op bepaalde ontwikkelingsgebieden. Indien de afwijking van de reguliere ontwikkeling dermate groot is , spreekt men van ontwikkelingsstoornissen. Vanhoutte, T.
Een gedragsprobleem is iets anders dan een gedragsstoornis. Een gedragsstoornis is aangeboren en niet te genezen: iemand vertoont gedrag dat voortkomt uit een aandoening, zoals autisme, ADHD of een persoonlijkheidsstoornis. Gedragsproblemen zijn niet aangeboren, maar worden veroorzaakt door de omstandigheden.
Ontwikkelings- en gedragsstoornissen, waaronder verstandelijke beperkingen, leerstoornissen en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, zijn veelvoorkomende chronische gezondheidsproblemen.
Ontwikkelingszorgen omvatten vertragingen of abnormale patronen van ontwikkeling op het gebied van communicatie/taal, motorische vaardigheden, probleemoplossing of sociaal en adaptief gedrag . Deze zorgen zijn meestal gebaseerd op vergelijking met andere kinderen van dezelfde leeftijd.
ADHD, ASD en OCD zijn ontwikkelingsstoornissen die regelmatig in combinatie met elkaar voorkomen. Moeite om de aandacht bij een onderwerp te houden, impulsiviteit en hyperactiviteit zijn kenmerkende symptomen van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
Onderzoek laat nog iets anders zien: in de hersenen van kinderen en jongeren met ADHD is een scheve verhouding tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Dopamine heb je nodig om denkprocessen te plannen, doelgericht te handelen en je emotie en motivatie in goede banen te leiden.
Slechte motorische coördinatie of motorische prestaties zijn een andere veelvoorkomende coëxistente moeilijkheid bij kinderen met ADHD, hoewel er minder aandacht aan is besteed in onderzoek. Kinderen met ADHD die motorische problemen ervaren, vertonen vaak tekorten in taken die coördinatie van complexe bewegingen vereisen, zoals handschrift.
ADHD komt vaak voor met andere stoornissen . Veel kinderen met ADHD hebben naast ADHD ook andere stoornissen, zoals gedrags- of gedragsproblemen, leerstoornissen, angst en depressie.
Ontwikkelingsstoornissen, zoals ADHD en autisme, komen aan het licht doordat kinderen zich op één of meer punten anders ontwikkelen dan hun leeftijdgenoten. Maar met de leeftijd neemt de kans op succesvolle behandeling af.
Psychische aandoeningen hebben niet direct invloed op de cognitieve vermogens, zoals sommige ontwikkelingsstoornissen , maar ze kunnen wel iemands percepties en denkprocessen veranderen en iemands dagelijks functioneren en vermogen om met anderen om te gaan, beïnvloeden.
We spreken van gedragsproblemen als: een kind zich dwars en opstandig gedraagt, gauw geprikkeld is en driftig wordt, anderen ergert, antisociaal gedrag vertoont (zoals liegen of stelen) of zich agressief gedraagt. het kind, de ouders of de omgeving er nadelige gevolgen van ondervinden.
ADHD en ontwikkelingsachterstand
Bovendien vertonen veel kinderen, naast de kernsymptomen van ADHD, ook meerdere ontwikkelingsachterstanden in de vorm van tekorten op het gebied van taalvaardigheden, pragmatische taal en motorische en sociale vaardigheden .
Persisterende vuistjes, weinig variatie in het bewegingspatroon, een te lage spierspanning: allemaal zaken die kunnen duiden op een afwijkende motorische ontwikkeling. Zo zijn er nog veel meer signalen om aan de bel te trekken. Kinderen maken na hun geboorte in hoog tempo stappen in hun motorische ontwikkeling.
Bij klassiek autisme (één van de vormen van ontwikkelingsstoornissen) zijn er enkele specifieke kenmerken die 'eruit springen'. Mensen met klassiek autisme zijn vaak overgevoelig voor prikkels van buitenaf. Daarnaast is bij deze mensen vaak stereotiep gedrag te zien.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn ontwikkelingsstoornissen aandoeningen die het leren, de taal, fysieke of gedragsgebieden beïnvloeden . Veelvoorkomende symptomen van ADHD kunnen onder deze gebieden vallen, zoals moeite met het volhouden van een bepaalde taak of overmatig praten.
ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid.
ADHD is een neuro-ontwikkelingsstoornis , wat betekent dat het de ontwikkeling van een persoon beïnvloedt, en zijn psychologie en gedrag verandert. Volwassenen en kinderen met ADHD vertonen verschillen in hun hersenen vergeleken met mensen met een normale ontwikkeling. Ze hebben ook meer kans op andere neuro-ontwikkelingsstoornissen.