In Italië is abortus sinds mei 1978 wettelijk toegestaan gedurende de eerste negentig dagen van de zwangerschap. Abortus kan aangevraagd worden op grond van gezondheids-, economische of sociale redenen. De ingreep wordt gratis uitgevoerd in openbare ziekenhuizen of in door de overheid goedgekeurde private klinieken.
De enige landen die abortus in alle situaties toestaan zijn Cuba (1965), Guyana (1995), Uruguay (2012), Argentinië (2020) en Mexico (2021).
Abortus is momenteel illegaal krachtens artikel 218 van de Duitse strafwet.
Sinds abortus in 1985 legaal werd in Spanje – eerst bij verkrachting of complicaties, vanaf 2010 in alle gevallen – is de strijd voor de abortusklinieken gaande.
De meeste Europese landen staan abortus toe in de eerste 12 tot 14 weken van de zwangerschap, wel vaak met wettelijke, praktische of medisch onnodige obstakels. De toegang tot abortussen in het tweede en vooral derde trimester is in veel landen zeer beperkt.
1 procent van de vrouwen
Voor de studie werden meer dan zeshonderd vrouwen over een periode van vijf jaar na een abortus gevolgd. Conclusie: 99 procent van de vrouwen heeft na vijf jaar geen spijt van hun abortus. De overige één procent ervoer na vijf jaar nog wel negatieve emoties, waaronder spijt.
Abortus is voortaan toegestaan als de zwangerschap een bedreiging vormt voor het leven van de zwangere persoon. In dat geval is er een unanieme uitspraak nodig van een commissie van artsen. In alle andere gevallen blijft abortus officieel een misdrijf.
Turkije. Abortus op aanvraag is al sinds 1983 legaal in Turkije, en dit tot tien weken zwangerschap. Op sommige voorwaarden kan de termijn worden uitgebreid, bijvoorbeeld wanneer het leven van de zwangere persoon of de foetus in gevaar is.
In België kan een abortus om psychosociale (niet-medische) redenen tot 12 weken zwangerschap. Dat zijn 14 weken na de eerste dag van je laatste maandstonden.
In Frankrijk is abortus sinds 1975 legaal.
Abortus is in Duitsland illegaal, behalve om het leven van de moeder te redden, maar is niet strafbaar tijdens de eerste 12 weken van de zwangerschap op voorwaarde van verplichte counseling . Hetzelfde geldt later in de zwangerschap in gevallen waarin de zwangerschap een groot gevaar vormt voor de fysieke of mentale gezondheid van de zwangere vrouw.
In China, Noord-Korea en Vietnam is abortus op aanvraag wettelijk toegestaan, en dit zonder een duidelijk afgebakende toegestane termijn. Wel is seksespecifieke abortus expliciet verboden bij wet in China.
Vrouwen hebben in Zweden het recht op (gratis) abortus totdat de foetus 18 weken oud is.
Tegenwoordig variëren de wetten in de regio van de meest vooruitstrevende, waarbij abortus op verzoek is toegestaan in Cuba en Guyana, tot een totaalverbod in Aruba, Curaçao, de Dominicaanse Republiek, Haïti, Jamaica en Suriname.
Een abortus mag tot het moment dat de vrucht buiten het lichaam zou kunnen overleven. Dit betekent dat een abortus tot de 24e week van de zwangerschap is toegestaan. Daarna kan een late zwangerschapsafbreking alleen bij heel ernstige gezondheidsproblemen.
In de Bijbel wordt niet expliciet over abortus gesproken, met als gevolg dat christenen later zelf een standpunt hierover moesten bepalen. 'Gij zult niet doden' is één van de tien geboden uit het christendom. Dus wanneer een ongeboren kind al een ziel heeft, is abortus vanuit het christendom strafbaar.
In Spanje is abortus toegelaten tot de 14e week van de zwangerschap. De voorbije jaren werden verschillende initiatieven genomen om het recht op abortus te versterken.
De meest restrictieve abortuswetgeving tot zelfs een totaalverbod vind je in kleine staten, zoals Vaticaanstad waar abortus totaal onwettig is. Ook in San Marino, Liechtenstein en Andorra zijn de mogelijkheden erg beperkt en is abortus in de meeste gevallen illegaal.
Na de eerste 12 weken van de zwangerschap
het voltooien van de zwangerschap houdt een ernstig gevaar in voor de gezondheid van de vrouw of het staat vast dat het kind zal lijden aan een uiterst zware kwaal die als ongeneeslijk wordt erkend op het ogenblik van de diagnose.
Abortus is in Turkije sinds 27 mei 1983 op verzoek toegestaan . Abortus is toegestaan tot 10 weken zwangerschap. In bijzondere omstandigheden kan de termijn worden verlengd als er gevaar is voor het leven van de vrouw of het leven van de foetus.
In de meeste Europese landen is abortus onder voorwaarden legaal en in de praktijk verkrijgbaar. Maar zo heeft bijvoorbeeld Polen een strenge abortuswetgeving. In Ierland was er in 2018 in een langverwacht referendum een grote meerderheid voor het intrekken van het grondwettelijke verbod op abortus.
Het is geconceptualiseerd als een medische dienst, niet als misdaad. Voor Canadezen is abortus in theorie dus legaal en beschikbaar in elke fase van hun zwangerschap, ongeacht de reden voor afbreking.
Abortus kan in China tot 24 weken zwangerschap.
Abortus is in Frankrijk al sinds 1975 legaal en is politiek nauwelijks omstreden. Vrouwen hebben tot de veertiende week van hun zwangerschap recht op een abortus, zonder wachttijd en zonder een reden op te hoeven geven.
Het Grondwettelijk Hof keurde, met vijf stemmen voor en vier stemmen tegen, op maandag 21 februari 2022 de beslissing goed om abortus tijdens de eerste 24 weken van de zwangerschap uit het strafrecht te halen.