Als de bacterie wel in uw lichaam komt, kunt u de ziekte van Lyme krijgen. De meeste mensen worden niet ziek na een tekenbeet. De kans dat je de ziekte van Lyme krijgt na een tekenbeet wordt geschat op 2% (2 op de 100 tekenbeten).
Informatie over teken
In Nederland is gemiddeld één op de vijf teken (20 procent) besmet met de Borrelia bacterie die de ziekte van Lyme kan veroorzaken. Wel zijn er grote verschillen: op de ene plaats is de helft van de teken besmet, op andere bijna geen.
Kenmerkend voor acute ziekte van Lyme is een uitbreidende rode vlek of ring op de huid. Deze huiduitslag wordt een Erythema Migrans (EM) genoemd en komt bij het merendeel van de mensen met de ziekte van Lyme voor. Het EM kan gepaard gaan met griep-achtige verschijnselen.
De huidige richtlijn in Nederland adviseert huisartsen om profylaxe binnen 72 uur te overwegen bij teken die na meer dan 24 uur zijn verwijderd. Meer onderzoek naar de effectiviteit van deze aanpak in de Nederlandse situatie loopt momenteel.
Als borrelia-lymfocytoom niet met antibiotica behandeld wordt, zullen de klachten bijna altijd binnen 4 weken tot 4 maanden vanzelf verdwijnen. Als de klachten verdwenen zijn terwijl u geen antibiotica heeft gehad, betekent dit helaas niet dat de ziekte van Lyme verdwenen is.
De ziekte van Lyme kan zich uiten in de volgende klachten: Een verkleuring van de huid op de plek van de tekenbeet, die groter wordt. Deze kan tot drie maanden na een tekenbeet verschijnen. Koorts en eventueel spier- en gewrichtspijn, in de eerste weken na een tekenbeet.
De antistoffen verschijnen pas enige tijd na de infectie (eerst IgM, later IgG) en zijn na minimaal 3-8 weken redelijk betrouwbaar te meten; testen kort na infectie heeft dus geen zin.
Conclusies. Het is aangetoond dat antibiotische profylaxe begonnen binnen 72 uur na verwijderen van een teek het risico op het krijgen van lymeziekte verlaagt.
Maatschappelijke gevolgen. De ziekte van Lyme kan een ernstig invaliderende ziekte zijn, die vaak gepaard gaat met ernstige klachten en grote vermoeidheid (uitputting). Patiënten die hiermee te maken hebben, kunnen meestal geen normaal leven meer leiden.
Na een tekenbeet ontstaat er een klein rood vlekje op je huid. Als er geen besmetting met de Borrelia-bacterie, die de teek bij zich kan dragen, heeft plaatsgevonden, gaat dat vlekje binnen twee weken weer weg. Als die teek wél besmet was, wordt de vlek groter en ontstaat er een typisch rood cirkeltje om de beet heen.
Diagnose van neuroborreliose
Met deze klachten kom je vaak eerst bij de huisarts. Maar je kunt ook later pas last krijgen van ergere klachten.Zoals een hersenvliesontsteking of een verlamming. Soms ontstaan deze klachten zo laat dat je je niet meer kunt herinneren dat je gebeten bent door een teek.
De ziekte van Lyme komt door een tekenbeet. Het is een infectieziekte die door de Borrelia bacterie wordt veroorzaakt. Het meest voorkomende verschijnsel van de ziekte van Lyme is een rode ring of vlek op de huid (erythema migrans) op de plaats waar de teek heeft gebeten.
Ongeveer 2 op de 100 mensen krijgen de ziekte van Lyme na een tekenbeet, zo'n 27.000 mensen per jaar. De aard en de ernst van de klachten bij patiënten met de ziekte van Lyme zijn verschillend. Verreweg de meeste mensen die deze ziekte oplopen, krijgen een kenmerkende ring of vlek bij de plek van de tekenbeet.
15% teken besmet met lymebacterie
Van alle gevangen teken zijn er ruim 14 duizend door het RIVM getest op de aanwezigheid van de lymebacterie (Borrelia burgdorferi). Over de hele periode bleek gemiddeld 14.7% van de nimfen besmet te zijn. In sommige gebieden was slechts 5% besmet, maar in andere gebieden wel 26%.
Als u een teek ontdekt, is het belangrijk deze zo snel mogelijk op een deskundige manier te verwijderen. Hoe korter de teek zich vol kan zuigen, des te kleiner is de kans op besmetting met de ziekte van Lyme. Als de teek binnen 24 uur wordt verwijderd, is de kans op besmetting vrijwel uitgesloten.
Als u Lymeziekte heeft gehad, dan kunnen er langdurige klachten blijven bestaan. Soms wordt dit chronische Lyme genoemd. Deze term is verwarrend, omdat deze klachten verschillende oorzaken kunnen hebben.
Doorgaans verdwijnt de IgM antistof na een aantal weken tot maanden uit het bloed, soms blijft deze langere tijd aanwezig, dit betekent niet per se dat iemand nog ziek is. De IgG antistof kan het hele leven in het bloed aanwezig blijven.
Neuropsychiatrische symptomen van de ziekte van Lyme
De symptomen komen ook vaak voor bij mensen met aanhoudende klachten na een standaardbehandeling. Veelvoorkomend zijn: verwardheid, vertraagd denken, geheugen- en concentratieproblemen, overgevoelig voor prikkels, vermoeidheid, angst en depressie.
Onbehandeld kan een EM binnen 3-4 weken of enkele maanden spontaan verdwijnen. Dit wil echter niet zeggen dat je bent genezen. Het Nederlands Lyme-expertisecentrum raadt daarom aan altijd contact op te nemen met de huisarts wanneer er een vlek of ring ontstaat na een tekenbeet.
Bij veel patiënten geneest de ziekte volledig door een antibioticakuur van tien dagen tot vier weken.
De huisarts kan een preventieve behandeling direct na de beet voorschrijven. In de Nederlandse richtlijn bestaat deze uit een éénmalige dosis antibiotica binnen 72 uur na de beet, wanneer de teek langer dan 24 uur* vastzat.
Je kunt een tekenbeet herkennen als de teek zelf nog in de huid zit. Als de teek zich nog niet heeft volgezogen, zie je een donker puntje dat vastzit in de huid. Als de teek zich al wel heeft volgezogen met bloed is deze plek groter en bolvormiger.
Hoe wordt de diagnose van ziekte van Lyme gesteld? Het erythema migrans is het enige symptoom waarmee je een diagnose van ziekte van Lyme kan stellen zonder aanvullende onderzoeken. Het betreft een rode kring op de huid die geleidelijk groter wordt vanaf de plaats van de beet.
De meest gebruikte laboratoriumtest voor de ziekte van Lyme is een serologische test. Deze test meet niet of je ziek bent, maar meet de reactie van het lichaam op de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Een “positieve” uitslag betekent dat je lichaam antistoffen heeft die deze bacterie herkent.