Mandarijn is de officiële taal in China en wordt door het overgrote deel van de bevolking gesproken.Daarnaast zijn er nog 12 andere Chinese talen (waaronder Cantonees). De meeste Chinezen spreken geen andere taal.
In het noorden van China wordt Mandarijn gesproken. Dat is de officiële taal van China, maar in het zuiden spreekt men Kantonees, Wu, Hakka en vele dialecten. De talen wijken zo ver van elkaar af dat mensen uit verschillende delen van China elkaar maar moeilijk of helemaal niet kunnen verstaan.
De Chinese standaardtaal is het Standaardmandarijn, gebaseerd op het dialect van Peking. Deze taal wordt onderwezen in de scholen en gebruikt door de overheid en is de officiële taal in de Volksrepubliek, op Taiwan en een van de vier officiële talen in Singapore.
China: 中国, Zhong guo.
“Bij het leren van Chinees zijn accurate uitspraak en de woordleermethode de belangrijkste sleutels. Je begint met het leren van de tonen, vervolgens met het uitspreken van woorden en daarna ga je verder met de uitspraak van zinnen. Pas dan ga je met behulp van grammatica je eigen zinnen construeren.
De top drie van meest gesproken talen in de wereld zijn Chinees / Mandarijn, Hindi / Urdu en Engels. Chinees wordt verreweg het meest gesproken. De cijfers heironder zijn afkomstig van de laatste schattingen van mei 2021 en zijn een optelsom van mensen die de taal zowel als moedertaal of als 2e taal spreken.
De Chinese staat erkent vijf religies: het boeddhisme, het katholicisme, de islam, het protestantisme en het taoïsme. Religieuze organisaties moeten zich registreren bij één van de zeven religieuze verenigingen die onder controle staan van de staat en de Communistische Partij.
Het meest gesproken Mandarijnse dialect is het Standaardmandarijn, dat ook op scholen onderwezen wordt. Vaak wordt het Mandarijn ook gewoon Chinees genoemd. Toch bestaat er geen taal als 'het Chinees', daar dit een verzamelnaam is voor 14 talen.
Elk teken betekent een woord in het Chinees, bijvoorbeeld het teken voor een boom was een tekeningetje van een boom. Net als in Nederland hebben de Chinezen ook dialecten, alleen zij hebben er duizenden waardoor sommige mensen elkaar niet kunnen verstaan. Maar: ze schrijven wel alles op dezelfde manier op.
Het Mandarijn
In tegenstelling tot wat men denkt, spreken niet alle Chinezen dus Mandarijns. Geografisch gezien blijft Chinees de officiële taal in China, Taiwan, Singapore en Maleisië.
In Japan is de officiële taal het Japans of Hyojungo, een moeilijke taal met sterke verschillen tussen de dialecten. Het Japans dialect dat wordt gesproken in Tokyo is voor alle Japanners verstaanbaar. Bovendien vertoont Japans qua klank veel overeenkomsten met Maleis-Polynesische talen.
Volgens het Guinness Book of Records zijn de moeilijkste talen het Tabassaran in de Kaukasus omdat deze taal maar liefst 48 naamvallen kent; de Noord-Amerikaanse indianentaal Haida, die met 70 de meeste voorvoegsels ter wereld heeft; Amale uit Papoea-Nieuw-Guinea, de taal met de meeste werkwoordsvormen: meer dan 69.000 ...
Engels. Het zal je niet verbazen dat Engels over het algemeen gezien wordt als de makkelijkst te leren taal. Dit komt voornamelijk doordat vrijwel alle films, series en muziek die we zien en luisteren, in het Engels zijn. Hierdoor pikken de meeste mensen heel snel deze taal op.
Nog geen dertig mensen over heel de wereld spreken het Tobiaans. Daarmee is het Tobiaans zowat de minst gesproken taal ter wereld. De taal heeft heel wat gelijkenissen met het Sonsorolees, een taal die gesproken wordt op een kleine eilandengroep even naar het noorden, eveneens in Palau.
De wereldtalen die binnen de Verenigde Naties als zodanig gebruikt worden, zijn Arabisch, Chinees, Engels, Frans, Russisch en Spaans.
1. Engels (1,132 miljoen sprekers) Net als Latijn of Grieks vroeger, is Engels vandaag de dag de universele taal.
Of er een maximum aantal talen is dat een mens kan leren, is onbekend. Volgens de Braziliaanse uitgave van het World Book of Records is de Libanees Ziad Fazah, die in Brazilië woont, met 58 talen recordhouder.
Een mandarijn (Chinees: 官 guān) was een bestuursambtenaar in het Chinese keizerrijk. De term wordt meestal gebruikt voor ambtenaren, die hun functie in de Chinese bureaucratie verwierven op grond van hun succes bij het Chinees examenstelsel.
Chinees wordt sinds het midden van de twintigste eeuw meestal van links naar rechts en van boven naar onder geschreven. De karakters worden dus in horizontale rijen geschreven, waarbij men bovenaan het blad begint - net zoals dit in - bijvoorbeeld - het Nederlands het geval is.
De meeste studenten die ik ken en begonnen met boek 1 zijn, hebben B2 niveau in 1-1.5 jaar bereikt. En echt professioneel Chinees in 2-2.5 jaar. Ik moet er wel bij zeggen dat ze continu bezig waren (en zijn) met Chinees leren.