Zwitserland heeft drie officiële landstalen: Duits, gesproken door ongeveer 60% van de bevolking; Frans, gesproken door ongeveer 20% van de Zwitsers; Italiaans, een minderheidstaal die door ongeveer 8% van de bevolking wordt gesproken.
Franstaligen vormen ongeveer 22 procent van de Zwitserse bevolking of ongeveer 1,5 miljoen inwoners . In tegenstelling tot Zwitserduits met zijn vele dialecten, lijken het standaard Zwitsers-Frans en het Frans zoals dat in Frankrijk wordt gesproken erg op elkaar, met kleine verschillen.
In het westen van het land, in Suisse romande, wordt Frans gesproken. 4 kantons zijn Franstalig: Genève, Waadt, Neuenburg en Jura. 3 kantons zijn tweetalig: in Bern, Freiburg en in Wallis wordt Duits en Frans gesproken. In Ticino en in 4 zuidelijke dalen van Graubünden wordt Italiaans gesproken.
De nationale en officiële talen van Zwitserland zijn: Duits, als hoofdtaal gesproken door 63,0% van de bevolking. Frans, als hoofdtaal gesproken door 22,7% van de bevolking. Italiaans, als hoofdtaal gesproken door 8,1% van de bevolking.
Zo is sinds 2014 het aantal sprekers van de Franse taal in de wereld toegenomen met 10%. Ook is het Frans met 300 miljoen sprekers de op 4 na meest gesproken taal, na het Chinees, het Engels, het Spaans en het Arabisch. Het merendeel van de Franstaligen gebruikt de taal dagelijks.
Als we alleen naar Europa kijken is Frans alleen in Frankrijk en in Monaco de officiële taal en in België, Luxemburg en Zwitserland geldt Frans als mede-officiële taal. Het merendeel van de Franstalige wereldbevolking woont in Afrika.
De 28 landen zijn, in alfabetische volgorde: België, Benin, Burkina Faso, Burundi, Kameroen, Canada, Tsjaad, Ivoorkust, de Democratische Republiek Congo, Djibouti, Equatoriaal-Guinea, Frankrijk, Haïti, Luxemburg, Madagaskar, Monaco, Niger, Rwanda, Senegal, Seychellen, Zwitserland, Togo en Vanuatu.
Meer dan 60% van de bevolking spreekt Duits (zowel standaard Duits als Zwitsers Duits) als hun hoofdtaal, terwijl meer dan 20% Frans spreekt , ongeveer 8% Italiaans en minder dan 1% Reto-Romaans. Meer dan 20% van de inwoners heeft een andere taal als hun moedertaal, voornamelijk Engels, Portugees en Albanees.
Zwitserland kent maar liefst 4 officiële talen: Duits, Frans, Italiaans en Reto-Romaans (alleen gesproken in het kanton Graubünden). Welke taal er gesproken wordt, hangt af van de regio. De taal hoeft overigens geen barrière te zijn. Het merendeel van de Zwitsers spreekt ook goed Engels.
Het is geen lid van de Europese Unie, maar economisch wel sterk afhankelijk van de EU. Zwitserland is een rijk, geïndustrialiseerd land met een van de meest stabiele economieën ter wereld. In de huidige tendens van energiebewuste samenlevingen kenmerkt Zwitserland zichzelf graag als promotor van groene energie.
Dat gezegd hebbende, ze hebben wat verschillen in woordenschat, zelfs in de manier waarop ze hallo zeggen en tellen . Bijvoorbeeld, het woord voor het getal zeventig in het Zwitsers Frans is septante, terwijl het in het Frans dat in Frankrijk gesproken wordt soixante-dix is. Andere verschillen zijn onder andere algemene uitdrukkingen, dagelijkse voorwerpen en begroetingswoorden.
Er is in ieder geval één geruststelling: je hebt geen visum of werkvergunning nodig. Wel moet je een aantal dingen regelen als je langer dan drie maanden in het land blijft wonen, zoals een verblijfsvergunning. Zo'n verblijfsvergunning geeft je het recht om vijf jaar te wonen in Zwitserland.
Zwitserduits of Schwyzerdütsch (Duits: Schweizerdeutsch), ook gespeld als Schwizertitsch, Schwyzerdytsch, Schwiizertüütsch of Schwyzertütsch, is een verzameling van dialecten die gesproken worden in het grootste deel van Zwitserland en in Liechtenstein.
Frans wordt gesproken in het westelijke deel van het land, de "Suisse Romande." Vier kantons zijn Franstalig: Genève, Jura, Neuchâtel en Vaud. Drie kantons zijn tweetalig: in Bern, Fribourg en Wallis wordt zowel Frans als Duits gesproken. Italiaans wordt gesproken in Ticino en vier zuidelijke valleien van kanton Graubünden.
Gebaseerd op de ideeën van de Franse Revolutie, stelden de bezettende Franse troepen dat het Frans de taal van vrijheid en vooruitgang was en de andere talen in de Helvetische Republiek ouderwetse, boerse dialecten (patois, brabbeltaal) waren.
Omdat het grootste deel van Zwitserland Duitstalig is, migreren veel Frans-, Italiaans- en Reto-Romaanssprekenden naar de rest van Zwitserland . De kinderen van niet-Duitstalige Zwitsers die in de rest van Zwitserland geboren zijn, spreken Duits.
Genève is de op een na grootste stad van Zwitserland en is bekend vanwege de vele luxewinkels, horloges en zakmessen. De stad ligt op de plek waar de Rhône uit het Meer van Genève richting de Middellandse Zee stroomt.
Italiaans is de derde nationale taal van Zwitserland en wordt vooral gesproken in Ticino en bepaalde valleien in Graubünden.
Zwitserland. Persoonlijk vind ik het 'Schweizerdeutsch' (het Duits dat men spreekt in Zwitserland) fantastisch om te horen, maar soms moeilijk te verstaan. In de bergen begroet men elkaar meestal met 'Grüess di', 'Grüezi', 'Grüezi mitenand', 'Hoi zäme' of gewoon 'Hallo'.
Zwitserland kent namelijk vier nationale talen, te weten Duits, Frans, Italiaans en Reto-Romaans.
Elzas-Lotharingen (Frans: Alsace-Lorraine, Duits: Elsaß-Lothringen) is een gebied in het oosten van het huidige Frankrijk. Het bestaat historisch uit de Elzas en het noorden van Lotharingen, wat overeenkomt met de huidige departementen Moselle, Bas-Rhin en Haut-Rhin.
Maar ondanks dat ze Duits spraken, spraken de Zwitserse teamleden onderling ook Frans of Italiaans .
Italië. Italiaans is de officiële taal van Italië, maar Frans wordt ook gesproken in sommige delen van het land . Frans wordt gesproken in de Valle d'Aosta, die in het noordwesten van het land ligt.
71% spreekt Duits; 29% spreekt Frans.
De Franse taal is, naast in Frankrijk, Haïti en Luxemburg ook in veel Afrikaanse landen de moedertaal.