Volgens sommige internetberichten bezorgt het ter wereld brengen van een kind de vrouw 57 'del'. Del zou hierbij een maat zijn om pijn te meten, met 45 del als de hoeveelheid die een menselijk lichaam redelijkerwijs kan verdragen en 57 del vergelijkbaar met het breken van twintig botten.
Bijna alle vrouwen ervaren een bevalling als pijnlijk. Toch is pijn bij de bevalling een normaal iets. De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Heel precies is het niet te omschrijven, omdat ze voor iedereen anders voelen. Maar een wee kun je misschien nog wel het beste vergelijken met heftige menstruatiepijn. Je voelt die pijn in je onderbuik of vagina, maar er zijn ook weeën die uitstralen naar je rug of benen.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
Je kunt een trap in de ballen niet vergelijken met een bevalling. Toen bloggers van Asapscience het besloten uit te zoeken, kwamen ze er al snel achter dat er helemaal niet zoiets als een standaardmaat voor pijn bestaat.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel. Komt de placenta niet binnen een uur naar buiten, dan moet deze onder narcose verwijderd worden in het ziekenhuis.
Weeën doen pijn omdat de baarmoedermond erg gevoelig is en die wordt nu onder druk geopend. Bovendien hangt de baarmoeder aan allerlei banden (soort spiertjes) aan het bekken. De banden staan erg onder spanning omdat de baarmoeder gegroeid is.
De pijnprikkels die je voor de geboorte ervaart zijn een signaal dat de bevalling begint. Het laat je weten dat je een veilige en rustige plek moet opzoeken om je kind ter wereld te kunnen brengen. De pijn zorgt er voor dat je endorfines aanmaakt.
Uitscheuren houdt dus in dat er een scheurtje/ruptuur ontstaat tijdens de bevalling. Meestal is dit onschuldig, maar het kan ook erg vervelend en pijnlijk zijn.
Uit onderzoek van EenVandaag en Ouders van Nu onder 10.000 vrouwen die de afgelopen 2 jaar zijn bevallen, blijkt dat 60 procent hun bevalling lichamelijk heel of behoorlijk zwaar vonden. Maar een aanzienlijke groep vond de bevalling ook niet zo zwaar (32 procent) of zelfs helemaal niet zwaar (8 procent).
Veel hangt ook af van je kindje zelf en de eventuele moeilijkheden tijdens de opname. Soms wordt gestreefd naar een gewicht van 2,5 kg alvorens een kindje naar huis mag gaan. Als de toestand van het kind het toelaat, wordt je kind soms tussentijds overgebracht naar een ziekenhuis dichter bij je woonplaats.
Ademhalen tijdens de bevalling
Bij scherpe weeën en wanneer je nog niet mag persen, start je met puffen (roosademhaling). Je ademt in één keer goed in door de neus en in twee keer uit door de mond, gevolgd door één lange uitademing waarmee je je longen leegmaakt.
In twintig jaar is het aantal doodgeboren baby's in Nederland flink afgenomen, blijkt uit cijfers van Unicef. In het jaar 2000 werden per duizend geboortes 5.2 baby's dood geboren. In 2019 waren dat er 2.3, een daling van 55 procent.
Voor het kind is een keizersnede niet beter of slechter dan een vaginale bevalling. Een keizersnede brengt voor de moeder risico's met zich mee, zoals bloedingen, wondinfecties en problemen bij een volgende bevalling. De meeste vrouwen krijgen een ruggenprik. De operatie duurt ongeveer 30-45 minuten.
Het eerste uur na de geboorte wordt ook wel het Gouden uur genoemd (net als in de fotografie de korte periode als de zon op en onder gaat). Een bijzondere tijd, omdat er in dit uur iets subtiels gebeurt. Het zijn je baby's eerste ervaringen in de wereld, voor het eerst zonder het warme en omhullende baarmoeder gevoel.
In het American Journal of Obstetrics & Gynecology schrijven de onderzoekers dat het eten van de placenta geen effect heeft. "Er is geen wetenschappelijk bewijs gevonden dat de voedingsstoffen en hormonen in de placenta na de geboorte nuttig zijn voor de moeder", is te lezen in het verslag.
Bij het intact laten van de navelstreng, kan de bloedtoevoer naar de baby door blijven gaan. Tijdens de bevalling draagt de placenta ongeveer 25-30% bloed van de baby. Dit bloed bevat niet alleen zuurstof, maar ook stamcellen, ijzer, witte bloedcellen en antistoffen.
Veel vrouwen vinden het een opluchting als ze mogen persen.
Eindelijk kun je iets met de pijn en kun je actief deelnemen aan het proces. De uitdrijving duurt bij een eerste kind gemiddeld 1 tot 1 ½ uur. Bij een tweede of volgend kind is de uitdrijving vaak aanmerkelijk korter, ongeveer een ½ uur.
De complicaties ,(zie effecten van de ruggenprik) het op voorhand al medisch maken van een gezonde bevalling en de sterk verhoogde kosten, zorgen ervoor dat we in Nederland terughoudend zijn ten opzichte van het geven van een ruggenprik zonder medische indicatie.
"Bij vrouwen wordt de pijn veroorzaakt door het samentrekken van de baarmoeder, mannen hebben geen baarmoeder dus die kunnen dat gevoel nooit hebben. Misschien ervaren ze darmkrampen of elektrische prikkels? Het blijft in elk geval appels met peren vergelijken."