Volgens sommige studies is een hoeveelheid van 0,5 tot 3,5 mg cyanide per kg lichaamsgewicht reeds dodelijk. De experts van het EFSA zijn van mening dat volwassenen een grote pit (370 mg) kunnen eten zonder de veiligheidsdrempel te overschrijden. Voor kinderen is de dosis natuurlijk veel lager.
Cyanogene glycosiden zijn van nature aanwezige plantengifstoffen in onder andere vlierbessen, lijnzaad, pitten van steenvruchten, bittere amandelen en cassave. Deze plantenstoffen zijn ook te vinden in de pitten van steenvruchten zoals abrikozen, perziken, pruimen en kersen en in de pitten van peren en appels.
Steenvruchten riskant
Ook het Voedingscentrum waarschuwt voor dat soort verhalen. "Wat wél bewezen is, is dat je flink ziek kunt worden door het eten van pitten van steenvruchten, zoals abrikozenpitten, perzikpitten, pruimenpitten of avocadopitten."
Een belangrijk criterium voor een goed kankermedicijn, is dat deze veilig is voor de patiënt. Abrikozenpitten zijn daar misschien wel het beste voorbeeld van. De kankerbestrijdende werking van abrikozenpitten wordt toegeschreven aan de stof amygdaline.
Geen paniek. Mocht je een pit toch per ongeluk doorslikken, dan kan dat niet gelijk kwaad. De pit wordt niet verteerd door het lichaam en wordt gewoon uitgepoept. Als je de pit kapot kauwt kan er wel een kleine hoeveelheid vrijkomen.
Symptomen. Inademen: Krachtsverlies, hoofdpijn, verwarring, misselijkheid en braken, toename van de frequentie en diepte van de ademhaling, aanvankelijk versnelde hartslag en later vertraagde hartslag, ademhalingsdepressie, ademstilstand, bewusteloosheid en hartritmestoornissen.
Botulinetoxine is de meest giftige stof voor zover bekend. Het verlamt de zenuwen die de spieren aansturen, die hierdoor verslappen. Ca. 15 nanogram van de stof is voor de mens al dodelijk en het gif behoort daarom tot de meest gevaarlijke klasse biologische wapens.
Gifstoffen in pitten
De pitten van appels, peren en steenvruchten (abrikozen, perziken, pruimen, nectarines en kersen) kun je beter niet doorslikken. In deze pitten zitten plantengifstoffen die in je lichaam kunnen worden omgezet in cyanide.
Vitamine B17 komt in heel wat voedingstoffen, maar vooral in abrikozen(pitten) voor. Deze vitamine is ook nog aanwezig in taugé, in erwten, bonen en in bittere amandelen. Het binnenste van abrikozenpitten is bijzonder rijk aan vitamine B17, dat ook in de natuur veelvuldig voorkomt.
De Europese Voedselveiligheidsautoriteit (EFSA) heeft vastgesteld hoeveel abrikozenpitten je veilig kunt eten per dag. Deze grens ligt bij drie kleine of één grote abrikozenpit(ten) per dag voor volwassenen, en één kleine pit voor kinderen. Meer dan deze hoeveelheden is gevaarlijk.
Kersen, appels en peren
Vooral kersenpitten zijn gevaarlijk want er zijn slechts twee kapotte kersenpitten voor nodig om een voortijdig einde aan je leven te maken. Appel- en perenpitten zijn wat onschuldiger, daarvan moet je al snel zo'n 100 gram pitten kauwen en opeten voor een dodelijke dosis cyanide.
Synthese. In het laboratorium wordt het bereid door kaliumhexacyanoferraat(III) te verhitten met zwavelzuur. Daarbij ontstaat waterstofcyanide dat door een oplossing van kaliumhydroxide in ethanol wordt geborreld. Het witte kaliumcyanide slaat vervolgens neer.
Cyanide werkt op twee niveaus: het voornaamste effect heeft te maken met de mitochondriën, waar de cellulaire ademhaling geblokkeerd raakt. Het andere effect heeft te maken met zuurstoftransport door het hemoglobine in ons bloed. De stof bindt zich aan een enzym in de cellen, dat nodig is voor de celademhaling.
De vergiftiging kan leiden tot een hartaanval, ademnood en de dood. Slechts 1,5 milligram per kilo lichaamsgewicht vormt al een dodelijke dosis. Volgens een recente studie bevatten appelpitjes 3mg amygdalin per gram. Eén pitje weegt gemiddeld 0,7 gram.
Als poeder kan cyaankali inderdaad in een vloeistof als water opgelost worden, weet Van Duursen. Wie het binnenkrijgt, ondervindt al binnen een paar minuten de gevolgen. "Cellen kunnen geen energie meer maken en de overdracht van zuurstof aan weefsels wordt afgeremd. Iemand die het inneemt, raakt snel bewusteloos.
Amandelen, die bijna altijd noten worden genoemd, zijn eigenlijk zaden en ze zijn uitermate populair in de keukens over de hele wereld. Amandelen zijn, net als cashewnoten, zeer giftig als ze niet op de één of andere manier zijn verhit.
De pit wordt niet verteerd door het lichaam en wordt gewoon uitgepoept. Als je de pit kapot kauwt kan er wel een kleine hoeveelheid vrijkomen. Dat is niet gelijk een probleem. Maar vermaal de pitten liever niet in een blender of met een staafmixer om ze over je eten of in een smoothie te strooien.
Laetrile is een stof die van nature voorkomt in abrikozenpitten. Het komt ook in mindere mate voor in appelpitten, kersenpitten, amandelen, bamboescheuten, gierst en nog meer plantaardige producten. Vroeger was de lijst met vitamines een stuk langer, tegenwoordig is er veel meer informatie bekend.
Er zijn zelfs aanwijzingen in de geschiedenis dat abrikozenpitten al in de 5e eeuw na Christus gebruikt werden voor het bestrijden van cel mutatie in het menselijke lichaam. In 1700 werd abrikozenolie in Engeland ook al om dezelfde redenen gebruikt, met name om tumoren, gezwellen en maagzweren te bestrijden.
Pitten van appels, peren en steenvruchten kun je beter niet doorslikken. De pitten van appels, peren en steenvruchten (abrikozen, perziken, pruimen, nectarines en kersen) kun je beter niet doorslikken. "In deze pitten zitten plantengiffen die in je lichaam kunnen worden omgezet in cyanide, ook wel blauwzuur genoemd."
Het cyanide-ion bindt aan een celenzym van de ademhalingsketen, cytochroom A3 waardoor het de dissimilatie blokkeert. Dat leidt in korte tijd (minuten) tot de dood. De dodelijke dosis KCN voor een volwassene wordt op ongeveer 10 mg/kg, voor HCN op 3,7 mg/kg geschat.
Amandelen: cyanide
Afhankelijk van de grootte van de noot en het gewicht van de persoon die ze eet volstaan 8 tot 32 bittere amandelen om de dodelijke dosis cyanide binnen te krijgen.
Als u van een stof zoveel binnenkrijgt dat het uw lichaam beschadigt, noemen we dat vergiftiging. U kunt de stoffen binnenkrijgen via de mond, maar ook via inademing, inspuiting en zelfs via contact met de huid (smeersels, beet, steek, verwonding). Elke stof kan giftig zijn, als de hoeveelheid maar groot genoeg is.
Mogelijke gevolgen bij een vergiftiging kunnen zijn: makkelijk optreden van blauwe plekken en wondjes die langer blijven bloeden. Bij zeer ernstige vergiftigingen kan er zelfs bloedverlies in de urine of de stoelgang optreden. De eerste symptomen treden pas op na 2 à 3 dagen.
Waterstofsulfide
Waterstofsulfide, ook wel zwavelwaterstof genoemd, is een giftig gas dat ontstaat als organische, zwavelhoudende stoffen gaan rotten. Deze stoffen komen voor in de aardbodem en (dus) ook in aardgas. Ook het rottingsproces van dode dieren of ongedierte kan waterstofsulfide (H2S) in huis veroorzaken.