Bidsprinkhanen zijn veel meer dan andere insectensoorten afhankelijk van hun zicht, en die twee ogen dienen voornamelijk om beweging waar te nemen. Maar veel minder duidelijk zijn drie mini-oogjes in het midden van hun kop. Die dienen voornamelijk voor het waarnemen van de lichtinval. Bidsprinkhanen hebben dus 5 ogen!
Bidsprinkhanen zijn nooit giftig en bijten alleen als de kans zich voordoet.
Eenmaal volwassen kunnen bidsprinkhanen nog enkele maanden leven; afhankelijk van de temperatuur en de beschikbaarheid van voedsel leven mannetjes vaak nog maximaal twee maanden en vrouwtjes nog drie tot zes maanden.
Opvallend zijn de grote facetogen. De bidsprinkhaan is een insect. Hij heeft 6 poten. Het dier heet zo omdat het met gevouwen voorpoten zit te wachten op een prooi, net of hij bidt.
Hoeveel kost een bidsprinkhaan? De aankoopprijs van een bidsprinkhaan gaat van 1 tot 100 euro, afhankelijk van de leeftijd en soort. De aankoop van een terrarium en de meeste toebehoren is een eenmalige investering.
De bidsprinkhaan is voor een mens ongevaarlijk. De stekels op de poten worden gebruikt om een prooi vast te houden en niet om te prikken. De kaken zijn te klein om een mens te verwonden.
Over het algemeen doet een bidsprinkhaan een mens geen kwaad. Wij zijn simpelweg te groot. Alleen soms ziet een volwassen dier je vinger aan als prooi als je die op een bepaalde manier beweegt. Ze kan je vinger dan grijpen met de poten en erin bijten.
De buisjes werken prima op het land, maar minder goed onder water. Dat komt doordat er minder zuurstof in water zit dan in lucht. Insecten hebben verschillende manieren gevonden om toch onder water te ademen. Op deze video zie je hoe een bidsprinkhaan ademt via allerlei kleine gaatjes in de zijkant van zijn lichaam.
Bidsprinkhanen zijn echte vleeseters en hun dieet bestaat hierdoor uit diverse soorten insecten. Ze eten insecten zoals meelwormen, fruitvliegen, kakkerlakken en kleine krekels. Voer je Bidsprinkhaan gemiddeld 3 keer in de week, met prooien die maximaal 1/4e van hun lichaamsgrootte zijn.
Bidsprinkhanen zijn geen sprinkhanen, ze kunnen niet springen. Bidsprinkhanen zijn vleeseters (carnivoren).
Een bidsprinkhaan kan 2 weken zonder voedsel.
De bidsprinkhaan heeft twee paar vleugels, maar ze vliegen eigenlijk alleen in noodsituaties, bijvoorbeeld bij een val uit een boom. De vleugels liggen anders gewoon tegen het achterlijn gevouwen. Bidsprinkhanen zitten de hele dag te wachten op langsvliegende- of lopende prooien die voor hun geschikt is als maaltijd.
Levenscyclus van de Orchidee Bidsprinkhaan
Nimfen ondergaan een aantal vervellingen terwijl ze groeien en zich ontwikkelen tot volwassen exemplaren. De volwassen fase van een Orchidee Bidsprinkhaan duurt meestal enkele maanden.
Een bidsprinkhaan eet alleen vlees (carnivoor). Ze zijn ook kannibalistisch (eten de eigen soort op). Alles wat voor hen komt, ook al de prooi groter dan zijzelf, pakken ze en eten ze op. Vaak wordt ook het mannetje na de paring door het vrouwtje opgegeten.
Bij de paring kruipt het kleinere mannetje op de rug van het vrouwtje. Het mannetje verbindt zijn achterlijf met de (darm)opening aan het achterlijf van het vrouwtje. Zo draagt hij een zaadpakketje over, dat het vrouwtje opslaat in haar lichaam. Met dit pakketje bevrucht het vrouwtje levenslang haar eieren.
De bidsprinkhaan is een roofdier en een carnivoor en jaagt op andere insecten. De meeste soorten hanteren een jachttechniek waarbij ze verscholen wachten in een hinderlaag tot een nietsvermoedende prooi passeert om dan aan te vallen. Daarvoor gebruiken ze de enorme vangarmen waarvoor het insect bekend staat.
Het is beter hem dan wat kleiner te huisvesten, of hem met de hand te voeren. Je kan maar één bidsprinkhaan in een hok houden, omdat ze elkaar ook op kunnen eten. Bepaalde soorten kunnen wel samen gehouden worden, maar de kans op kannibalisme blijft bestaan.
Hoe ziet hij eruit? De Afrikaanse bidsprinkhaan wordt het meest gehouden. Deze wordt 6 tot 10 centimeter lang, maar er zijn ook (veel) kleinere en (veel) grotere soorten. De Afrikaanse bidsprinkhaan is groen of bruin van kleur en heeft lange vleugels met daarop een witte of gele vlek.
Gemiddeld kan een sprinkhaan namelijk zo'n 25 centimeter hoog en makkelijk een meter ver springen.
Muizen, ratten en varkens bleken bij experimenten via hun anus zuurstof in hun bloed te kunnen krijgen. Mogelijk is dat ook het geval bij mensen, aldus het onderzoek dat vrijdag is gepubliceerd in het tijdschrift Med.
De jonge sprinkhaan wordt nimf genoemd en lijkt al op een volwassen sprinkhaan. De nimf is kleiner en heeft nog geen vleugels.
De voortplantingscapaciteit van de huiskrekel is aanzienlijk; het wijfje legt per dag 70-80 eitjes. Een vruchtbare periode van ca. 5 weken kan 700-1000 eitjes opleveren.
De grote groene sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima) heeft lange vleugels en is een van de grootste sprinkhanen van Nederland.