Israël niet erkend door Afghanistan, Algerije, Bangladesh, Brunei, Comoren, Cuba, Djibouti, Indonesië, Iran, Irak, Koeweit, Libanon, Libië, Maleisië, Noord-Korea, Oman, Pakistan, Qatar, Saudi-Arabië, Somalië, Syrië, Tunesië en Jemen. Noord-Korea niet erkend door Zuid-Korea, Japan en Frankrijk.
28 lidstaten van de VN erkennen Israël niet: 15 leden van de Arabische Liga (Algerije, de Comoren, Djibouti, Irak, Koeweit, Libanon, Libië, Mauritanië, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië, Somalië, Syrië, Tunesië en Jemen); tien niet-Arabische leden van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (Afghanistan, Bangladesh, Brunei, Indonesië, ...
Dit kan komen door het missen van internationale erkenning of oppositie van bepaalde leden. Voorbeelden van staten die geen lid zijn: Antarctica (Antarctisch Verdrag), Kosovo, Palestina (wél waarnemersstaat), Vaticaanstad (de Heilige Stoel is waarnemer) en de Westelijke Sahara (onder militaire bezetting door Marokko).
Portaal Landen & Volken
Palestina wordt door 146 van de 193 lidstaten van de Verenigde Naties erkend (sinds 2024), echter niet door de meeste westerse landen en niet door Israël, dat in de Zesdaagse Oorlog van 1967 een groot deel van het grondgebied van Palestina heeft bezet en sindsdien onder militaire controle houdt.
In de Arabische wereld is Israël alleen erkend door Egypte, Jordanië en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Sinds de oprichting van de Arabische Liga in 1945 wordt Israël door andere Arabische landen geboycot.
Israël niet erkend door Afghanistan, Algerije, Bangladesh, Brunei, Comoren, Cuba, Djibouti, Indonesië, Iran, Irak, Koeweit, Libanon, Libië, Maleisië, Noord-Korea, Oman, Pakistan, Qatar, Saudi-Arabië, Somalië, Syrië, Tunesië en Jemen. Noord-Korea niet erkend door Zuid-Korea, Japan en Frankrijk.
Na verschillende Arabisch-Israëlische oorlogen was Egypte de eerste Arabische staat die Israël diplomatiek erkende in 1979 met de ondertekening van het Israëlisch-Egyptische vredesverdrag. Het werd gevolgd door Jordanië met het Israëlisch-Jordanië vredesverdrag in 1994. In 2020 normaliseerden nog eens vier Arabische staten (de VAE, Bahrein, Marokko en Soedan) de betrekkingen.
Negen landen van de G20 (Argentinië, Brazilië, China, India, Indonesië, Rusland, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika en Turkije, plus permanent uitgenodigde Spanje) hebben Palestina als staat erkend, terwijl tien landen (Australië, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, Mexico, Zuid-Korea, het Verenigd Koninkrijk en de ...
De Verenigde Naties erkennen in totaal bijna 200 onafhankelijke staten. Maar daar houdt de lijst niet op: er zijn nog tal van landen die officieel niet bestaan. Er zijn bijna 200 landen die worden erkend door de Verenigde Naties.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Nederland draagt op dit moment bij aan verschillende missies in Irak. Doel is het versterken van de Iraakse veiligheidssector, zodat het land weerstand kan bieden aan ISIS en andere dreigingen. Defensie levert een bijdrage aan de versterkte militaire aanwezigheid in Litouwen, Roemenië en andere NAVO-landen.
Het kleine Transnistrië is vrijwel onbekend. Dit ministaatje heeft zichzelf onafhankelijk verklaard en beschikt over een eigen munt, president, regering en vlag. Het door vrijwel geen enkel ander land ter wereld erkend.
Oekraïne kent een semipresidentieel systeem, is lid van de Verenigde Naties en de Raad van Europa. Sinds 2022 is het kandidaat-lidstaat voor toetreding tot de Europese Unie (EU) en het ambieert ook lid van de NAVO te worden.
Spanje en Israël startten op 17 januari 1986 diplomatieke betrekkingen.
Syrië heeft Israël nooit erkend als een legitieme staat en accepteert geen Israëlische paspoorten als wettelijk geldig voor toegang tot Syrisch grondgebied. Israël beschouwt Syrië eveneens als een vijandige staat en verbiedt zijn burgers over het algemeen om daarheen te reizen, met enkele uitzonderingen en speciale voorzieningen door beide partijen.
Hoe komt Israël tot stand? Israël wordt uitgeroepen op het moment dat de Britten hun zeggenschap over Palestina in 1948 beëindigen. Daarmee komt Palestina in een machtsvacuüm. De voorlopige Joodse regering maakt hier gebruik van door Israël uit te roepen.
Er zijn 195 landen in de wereld vandaag. Dit totaal omvat 193 landen die lid zijn van de Verenigde Naties en 2 landen die geen lid zijn en waarnemende staten zijn: de Heilige Stoel en de staat Palestina.
Israël is een land in het Midden-Oosten dat in 1948 werd gesticht. Het land kwam tot stand als gevolg van een VN-resolutie waarmee het grondgebied van Palestina verdeeld werd. Israël wordt door de meeste VN-landen erkend, er zijn 24 VN-landen die de staat Israël niet erkennen.
Denemarken heeft een vertegenwoordigingskantoor in Ramallah. De staat Palestina heeft een semi-diplomatieke missie met de rang van ambassadeur in Kopenhagen. Denemarken is nog steeds het enige land in Scandinavië dat het bestaan van Palestina en de rechten op soevereiniteit niet heeft erkend.
Italië heeft Palestina nog steeds niet erkend als soevereine staat. Dit komt deels doordat het land eerst de uitkomst van de momenteel vastgelopen onderhandelingen wil afwachten, en deels omdat de meeste landen van de Europese Unie Palestina ook niet erkennen.
Hoewel de twee landen vriendschappelijke betrekkingen onderhouden, erkent Japan Palestina niet als een soevereine staat, maar als de Palestijnse Nationale Autoriteit.
Israël grenst aan Libanon, Syrië, Jordanië, Egypte en de Palestijnse gebieden, waarbij Israël sinds 1967 de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten bezet houdt en deels onder zijn bestuur heeft gebracht. Het land heeft een kust aan de Middellandse Zee en een haven aan de Golf van Akaba, een zeearm van de Rode Zee.
De vrede tussen Egypte en Israël duurt al meer dan veertig jaar en Egypte is een belangrijke strategische partner van Israël geworden.
In 1947 stemde Saoedi-Arabië tegen het verdelingsplan van de Verenigde Naties voor Palestina en erkent momenteel de Israëlische soevereiniteit niet. Vanaf 2023 zijn er echter bilaterale onderhandelingen gaande over normalisatie tussen Israël en Saoedi-Arabië, waarbij de Verenigde Staten als bemiddelaar van beide partijen fungeert.