Een klein handje (ca.150 gram) is voldoende voor een heftige knal. Dit carbid kun je enkele malen hergebruiken. Met 5 kg heb je al ruim voldoende voor een paar uur knallen met 1 melkbus.
Hoelang je moet wachten voor het ontsteken ligt aan de grote van de bus en de hoeveelheid carbid en water. Geef het gas minimaal 20 seconden en maximaal 2 minuten de tijd om voldoende druk op te bouwen in de bus. Alleen dán kun je een bulderende knal verwachten.
Je mag per persoon maximaal 5 kilo carbid in een luchtdichte verpakking vervoeren. De inspectie waarschuwt dat als carbid in contact komt met water, een zeer brandbaar gas vrijkomt dat makkelijk explodeert.
Voeg 50 tot 75 ml water toe aan het carbid in de bus (het volume van een borrelglaasje). Te veel of te weinig water verslechterd het resultaat. Onmiddelijk treedt de nodige gasvorming op met een sissend geluid.
Maak de molshoop open met je handen of een (kleine) schep. Gebruik handschoenen om de mol niet af te schrikken door mensengeur. Schep vervolgens een beetje mollen carbid (300gr) in het gat. Is de grond al vochtig (sist het mollen carbid) dan is het goed.
Een klein handje (ca. 150 gram) is voldoende voor een heftige knal. Dit carbid kun je enkele malen hergebruiken. Met 5 kg heb je al ruim voldoende voor een paar uur knallen met 1 melkbus.
De molshoop moet eerst open gegraven worden met een schepje of de handen. Dan worden er een paar brokjes carbid in de molshoop gestrooid. Wanneer de grond vochtig is, zal het carbid gelijk reageren. Het sist dan een beetje en er komt gas vrij.
Vanaf 80 decibel kan geluid schadelijk zijn en bij geluiden van 120 decibel kan je gehoor direct beschadigen! Een carbidknal is voor toeschouwers al gauw 100dB.
Om carbid te schieten, heb je een combinatie nodig van carbid en water. Gebruik je een ontsteking met bougies, dan moet je weten dat bougies heel gevoelig voor water zijn en de kans op hapering is dan ook aanwezig.
Door een ontsteking, vaak een vlam of bougie, bij het gas te houden zal al het gas onmiddellijk verbranden waardoor een overdruk ontstaat en de deksel wordt weggeschoten. Dit principe is vergelijkbaar met een traditioneel buskruitkanon. Gevaren en risico's ?
Zonder vergunning van een burgemeester is dit verboden. Overlast van carbidschieten is ook strafbaar.
Hoeveel carbid
Om het geheel wat te versnellen doet men in de praktijk daarom meestal 2 tot 3 brokken (ca 200 gram) carbid in de melkbus zodat de reactie in totaliteit wat sneller verloopt. Het carbid dat niet gereageerd heeft met water kunt u na het schot gewoon weer hergebruiken voor de volgende knal.
Oorsprong van het carbidschieten
Natuurlijk bestond carbid toen nog niet, maar het idee is hetzelfde: zorgen voor vuur en knallen om boze geesten te verjagen. In onder meer Drenthe en rond de Overijsselse plaatsen Zwolle en Kampen (Brunnepe) wordt al vanaf het begin van de twintigste eeuw met carbid geschoten.
Het doel van het carbidschieten is een zo luid mogelijke knal te maken. Dit is te bereiken door een goede verhouding van carbidstenen en toegevoegd water te zoeken. De sport is hiermee te variëren en zo een ideale knal te vinden, waarmee de ander kan worden afgetroefd.
Een melkbus is een bus van 20, 30 of 40 liter die oorspronkelijk diende om verse melk in te bewaren en te vervoeren. Het was tot in de jaren zeventig een alledaags voorwerp op de boerderij. De meest voorkomende maat was 40 liter. Rond 1970 werden ijzeren melkbussen vervangen door aluminium bussen van 30 liter.
carbid (zn): calcium carbide.
Bij die vooral in het oosten van het land populaire eindejaarstraditie wordt er carbid in een afgesloten melkbus tot ontploffing gebracht, waarbij de deksel met kracht wordt weggeslingerd.
Carbid is makkelijk te verkrijgen. Het valt niet onder vuurwerk en mag dus het hele jaar verkocht worden. Handelaren bieden een kilo carbid aan voor ongeveer 4 euro. Met één kilo kunnen ongeveer 20 knallen gemaakt worden.
Carbid (Calcium Carbide) is een vaste stof waarbij, als het met water in contact komt, er een zeer brandbaar gas vrijkomt.
De deksel of de bal schiet vervolgens uit de bus en komt tientallen meters verderop terecht. Carbidschieten is een (Nederlandse) traditie rondom oud & nieuw. Het verschilt per gemeente of carbidschieten is toegestaan.
Mollen-carbid is een natuurproduct en dus niet schadelijk voor uw tuin. Mollen-carbid heeft een extra hoge penetrante geurafgifte (acetyleengas) om mollen te bestrijden. Een mol heeft een sterke reukzin en een hekel aan deze "stank". De mol zal hierdoor diep de grond in vluchten en zoeken naar een nieuw territorium.
De slechtziende diertjes zijn niet alleen gevoelig voor geluid en trillingen, ze hebben ook een goed ontwikkeld neusorgaan. Mollen hebben een hekel aan sterke geur, bijvoorbeeld die van knoflook. Je kunt dus knoflookteentjes in de molsgang leggen om ze te verjagen.
Mollen graven gangen tot zo'n 120 centimeter diep, dit zijn de diepgelegen gangen. Deze gangen zijn ongeveer 5 centimeter breed. De mol graaft soms ook gangen die meer aan de oppervlakte liggen. De ondergrondse gangen zijn soms wel 200 meter lang.
Het produceren van carbid gebeurd door steenkool met een hoog gasgehalte gezamenlijk met ongebluste kalk (calciumoxide) te verhitten. Dit gebeurd met een temperatuur tot wel 2000 graden Celsius. De steenkoolcokes worden in een vlamboogoven in verschillende lagen opgestapeld met daartussen de ongebluste kalk.