De rijder drukt op een knop op zijn stuur en daardoor gaat een flap van de achtervleugel plat liggen. Zo ontstaat in de vleugel een opening van maximaal 85 millimeter. De auto klieft nu veel beter door de lucht en dat scheelt, afhankelijk van het circuit, tot 15 km/u aan topsnelheid.
Gezien het grote snelheidsverschil vooral op circuits met lange rechte stukken, is het inhalen bij gebruik van DRS eigenlijk geen kunst meer. Uitremacties zijn niet nodig omdat er eenvoudig met 10 tot 15 km verschil ingehaald kan worden -ver- voor de bocht.
Bij het inschakelen van de DRS gaat het bovenste gedeelte van de achtervleugel open. De luchtweerstand vermindert, waardoor de topsnelheid – in combinatie met de slipstream – aanzienlijk toeneemt. Afhankelijk van het circuit en de afstelling van de auto kan DRS een snelheidsvoordeel van 10 tot 20 km/u opleveren.
Het gebruik van het drag reduction system is gebonden aan de F1 regels die opgesteld zijn door de FIA. Volgens deze regels mag het DRS alleen gebruikt worden als: De achtervolgende bolide zich binnen maximaal één seconde op zijn voorganger bevindt.
Een coureur kan DRS alleen activeren binnen de vooraf aangewezen DRS-zones en wanneer hij in een race binnen een seconde van een andere auto rijdt. Dit geldt ook voor achterblijvers. In de trainingen en kwalificatie kan DRS onbeperkt gebruikt worden in de specifieke DRS-zones.
De Formule 1-wagens van het seizoen van 2022 zijn wederom voorzien van het DRS-systeem. Het is echter niet uitgesloten dat mits de nieuwe reglementen het gewenste effect hebben, we het gebruik hiervan gedurende het aankomende seizoen teruggeschroefd zien worden.
Er zijn een aantal regels omtrent het gebruik DRS tijdens de race: DRS mag pas gebruikt worden na de tweede ronde.
Ook in de regen mag DRS niet gebruikt worden, omdat de auto in natte omstandigheden extra neerwaartse druk nodig heeft om niet van het asfalt te glijden. Daarnaast rijden coureurs in geneutraliseerde fases altijd in een langzamer tempo en dus is extra topsnelheid niet nodig.
Hoewel het misschien als een droombaan klinkt, moet je weten dat het vele jaren duurt om de noodzakelijke ervaring op te doen en dat er aanzienlijke financiële investeringen nodig zijn om een professioneel coureur in de Formule 1 te kunnen worden.
Zowel vooraf als achteraf wordt een coureur gewogen, inclusief racepak, schoenen én helm. Dat is van belang voor het zogeheten minimumgewicht: iedere auto inclusief coureur moet dit jaar minstens 798 kilo wegen. Dit om ervoor te zorgen dat het totale gewicht van iedere deelnemer zo gelijk mogelijk is.
Tijdens officiële metingen bleek dat een Formule 1-auto en een motor van de MotoGP precies even snel de 100 km/h bereiken. Daarna is een Formule 1-wagen sneller bij de 300 km/h per uur. Een F1-auto heeft hier 10,6 seconden voor nodig, terwijl een motor 11,8 seconden nodig heeft.
Formule 1-bolides accelereren in zo'n 2,6 seconden van 0 naar 100 kilometer per uur en bereiken in 10,6 seconden een snelheid van 300 kilometer per uur.
Met 1000 pk en een acceleratie van 0-200 kilometer per uur in slechts zes seconden is het een van de snelste auto's ter wereld.
De wedstrijdleiding bepaalt wanneer dat wél mag. Er is 1 andere voorwaarde: je mag DRS alleen aanzetten als je binnen een seconde van je voorganger zit. De coureurs moeten dus op eigen kracht dichterbij komen en bij het inhalen op het rechte stuk krijgen ze hulp van de techniek.
Gewicht: MotoGP – 157 kg, Formule 1 – 640 kg (inclusief rijder). Vermogen: MotoGP – ca. 250 pk, Formule 1 – ca. 880 pk.
Wanneer de interne verbrandingsmotor wordt gecombineerd met de elektrische elementen komt het vermogen uit op ongeveer 1.000 pk. Het aantal toeren van de verbrandingsmotor ligt op 15.000 toeren per minuut. Beide getallen zijn dus significant hoger dan die van gewone straatauto's.
Een Formule 1 coureur kan niet tijdens een race stoppen om te plassen. Omdat een coureur veel zweet, is zijn blaas ook minder vol. Als de coureur echt heel nodig moet, dan doet hij het in zijn broek.
In het mondstuk van de helm zit een microfoontje waarmee met het team gepraat kan worden. Ook is er in de helm ruimte voor een flexibel rietje dat is aangesloten op een vloeistofzak in de auto en waardoor de rijder tijdens een race kan drinken.
Het is moeilijk om een prijskaartje te hangen aan een huidige F1 wagen. Een F1-team mag in het seizoen 2022 145,6 miljoen dollar uitgeven (net gecorrigeerd voor hogere transportkosten plus inflatie).
In principe zijn track limits simpelweg de grens tussen het circuit en daarbuiten, ofwel de limits van de track. Binnen de Formule 1 worden de track limits doorgaans aangegeven door een heldere witte lijn. Deze dicteert waar het circuit ophoudt en dus waar de coureurs wel en niet mogen komen.
Elke coureur is verplicht om minimaal één pitstop te maken, aangezien er per race op minimaal twee sets banden geracet moet worden.
De blauwe vlag wordt getoond aan een coureur om aan te geven dat er een auto aankomt die hem op een ronde achterstand gaat zetten. Het is dan de taak van de langzamere coureur om de snellere auto zonder problemen te laten passeren.
Op dit moment is de regel als volgt: een coureur mag drie keer zonder een gridstraf te ontvangen zijn motoronderdelen (of gehele motor) vervangen. Wanneer je bij de vierde bent aangekomen, leverde je dit per onderdeel een straf van vijf plaatsen op. Verwissel je de gehele motor, dan start je achteraan de grid.
Duur Formule 1 race: gemiddeld 1,5 uur
De reglementen geven aan dat in een officiële Formule 1 race minimaal 305 kilometer gereden moet worden. Zoals net al aangegeven, hebben niet alle circuit dezelfde lengte, waardoor de ene baan meer rondjes heeft dan de andere.
De reglementen hebben bepaald dat er per race minimaal 305 kilometer verreden moet worden. Dat betekent dat de coureurs soms een extra ronde moeten rijden om de minimale afstand te kunnen behalen. Aangezien deze afstand vast staat voor iedere race, verschilt het aantal rondes bij ieder circuit.