Al met al stroomt er jaarlijks tussen de de 5 en 13 miljoen ton plastic de grote oceanen in, aldus de Plastic Soup Foundation. Volgens het Wereld Natuur Fonds belandt er per uur een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen.
Per uur belandt er een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen. Per jaar is dat 11 miljoen ton plastic en dit wordt alsmaar meer. We hebben in de afgelopen 20 jaar evenveel plastic geproduceerd als in de 80 jaar ervoor.
Negen miljard kilo plastic belandt jaarlijks in de oceaan.
Hoeveel kilogram plastic wordt er jaarlijks in de Noordzee geloosd? - Per jaar wordt er 20.000.000 kilo plastic in de Noordzee geloosd.
Uitgaande van een laadvermogen van 12 ton zijn er 666.666 vuilniswagens nodig om 8 miljoen ton plastic in het water te krijgen. Dat zijn 1,3 vuilniswagens per minuut. Als er dus iedere minuut een vuilniswagenlading in zee wordt gestort, ligt er na een jaar 'slechts' zo'n 6,3 miljoen ton plastic in de zee.
Jaarlijks circa 30 kilo plastic afval per persoon en amper gerecycled - Plastic Soup Foundation.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
200 jaar: Het duurt zo'n tweehonderd jaar om frisdrankblikjes van aluminium af te breken. Recyclen is een betere optie. 500 jaar: Plastic flessen gemaakt van PET doen er maar liefst 500 jaar over voor ze zijn vergaan.
Al met al stroomt er jaarlijks tussen de de 5 en 13 miljoen ton plastic de grote oceanen in, aldus de Plastic Soup Foundation. Volgens het Wereld Natuur Fonds belandt er per uur een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen.
De plastic soep is gevaarlijk voor al het leven in zee. Dieren eten plastic op of raken erin verstrikt. Dit resulteert in verwondingen of zelfs de dood. Jaarlijks gaan een miljoen zeevogels, 100.000 zeezoogdieren, zeeschildpadden en een ontelbaar aantal vissen dood door plastic afval [1].
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
Nederlander Boyan Slat is al vanaf zijn 16e bezig met het verwezenlijken van zijn droom: het opruimen van de plastic soep. In 2012 startte hij het project The Ocean Cleanup, met als doel om 90% van al het plastic uit de oceaan te vissen.
Zeekoeien, walvissen, dolfijnen, zeeleeuwen, schildpadden en veel andere dieren lopen in zee permanent het risico te sterven door plastic. Oceana, een organisatie die zich inzet om de oceaan te beschermen, heeft gegevens hierover voor het eerst op een rij gezet.
Plastic kan op allerlei manieren in zee belanden. Bijvoorbeeld doordat we afval laten slingeren of op straat gooien. Maar ook doordat in producten zoals scrubs, douchegel, kleding, autobanden en zelfs verf plastic of kunststofdeeltjes zitten.
Volgens de onderzoekers gaat het om 1,8 biljoen stukken plastic, die samen meer wegen dan 500 jumbojets. De totale omvang zou zo'n 1,6 miljoen vierkante kilometers tellen.
Conclusie. Het kan geen enkele kwaad een bananenschil in de berm te gooien. Het brengt geen enkele schade toe aan de natuur. Doe dit dan wel op een plek waar ie niet in het zicht ligt (of in de weg), want het oog wil natuurlijk ook wat.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
De absolute nummer 1 op de vervuilerslijst is, inderdaad, China. De Chinezen lozen jaarlijks ergens tussen de 1,3 en 3,53 miljoen ton plastic in zee. Indonesië staat op de tweede plaats, gevolgd door een groot aantal ontwikkelingslanden. Op plaats twintig staat het eerste westerse land: de Verenigde Staten.
In 1997 heeft Kapitein Charles Moore de plasticsoep ontdekt. Midden op de Grote Oceaan zag hij telkens stukjes plastic langs zijn boot drijven.
De Verenigde Staten leveren verreweg de grootste bijdrage aan de wereldwijde plasticvervuiling, blijkt uit nieuw onderzoek. Iedere Amerikaan genereert jaarlijks gemiddeld 130 kilo plastic afval per jaar. Dat is veel meer dan de nummer twee, de Brit, met met 99 kilo plastic afval per jaar.
Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar. Aluminium blikje: tot 1 miljoen jaar.
In de gunstigste schatting komt er 4,8 miljoen ton plastic per jaar terecht in de oceanen en in het slechtste geval 12,7 miljoen ton plastic per jaar. Deze hoeveelheid plastic kan dertien keer de oppervlakte van Amsterdam tot aan onze enkels vullen met plastic.
Het meeste zwerfafval ligt op parkeerplaatsen langs de snelweg. Het schoonst zijn recreatiegebieden en woonwijken. Jongeren gooien vaker wat op straat dan ouderen, en mannen vaker dan vrouwen. Overigens is een groot deel van het zwerfafval het gevolg van onbewust gedrag en slordigheid.