Een lege doodskist weegt tussen de 40 en 60 kilo. Zwaardere modellen zoals amerikaanse grafkisten wegen ongeveer 60 tot 80 kilo. Als de overledene in de kist ligt weegt een doodskist dus al snel meer dan 100 kilo.
Een kist kost 1495 euro.
De gebruikelijke afmetingen zijn 180 tot 200 cm lang en 50 tot 55 cm breed. Wanneer u een kist in grotere maten maakt is het zeer verstandig om vooraf contact op te nemen met het crematorium of de begraafplaats.
Meestal wordt een uitvaartkist gedragen aan een aantal handvatten ofwel handgrepen die aan de zijkanten van een kist zijn gemonteerd. Meestal zitten er vier stuks aan iedere kant van de kist, zodat deze met acht personen kan worden gedragen. Dat kan dan vanzelfsprekend ook met minder: bijvoorbeeld zes personen.
Een lege doodskist weegt tussen de 40 en 60 kilo. Zwaardere modellen zoals amerikaanse grafkisten wegen ongeveer 60 tot 80 kilo. Als de overledene in de kist ligt weegt een doodskist dus al snel meer dan 100 kilo.
Het dragen van de uitvaartkist wordt meestal gedaan door 6 personen, afhankelijk van het gewicht. Het is zeker niet noodzakelijk dat de kist door professionele dragers gedragen wordt. Naasten kunnen heel goed zelf dragen. Vaak is het een bijzonder moment als bijvoorbeeld de kinderen, kleinkinderen, vrienden etc.
Wat betreft kleding van de overledene gaat de voorkeur uit naar kleding van natuurlijke materialen en geen schoenen of panty's. Synthetisch materiaal belemmert een goede vertering van het lichaam bij begraven. Brillen gaan af bij het sluiten van de kist. De uitvaartverzorger kan u hier verder over informeren.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Cremeren gebeurt in een crematorium. Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
Dat hangt ervan af voor hoeveel personen een graf is ingericht. Bij 3 personen is de diepte circa 3 meter. Het kan wat variëren, maar het is in ieder geval wettelijk verplicht is dat (de bovenste) kist minimaal 65 cm onder de grond staat.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Een kartonnen grafkist is een van de goedkoopste soorten. De kosten hiervoor liggen ongeveer tussen de 150 en 350 euro. Er is een maar: karton is alleen geschikt voor begrafenissen en niet voor crematies. Bij een begrafenis is een kartonnen kist dus vooral een duurzame en relatief goedkope keuze.
De kisten verschillen namelijk in prijs, materiaal en kleur. De goedkoopste grafkist is bij ons de rieten uitvaartkisten de duurste is de Maxima in mahonie hoogglans. De begrafeniskist die het meeste wordt gekozen is de standaard houten kist, maar er bestaan nog meer soorten kisten.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Als er wordt gesproken over het schoonmaken na een overlijden of onopgemerkte dood, ligt de nadruk vaak op het risico van bloed overdraagbare ziekteverwekkers. Dit zijn ziektekiemen die in bloed leven en zeer veel ellende kunnen veroorzaken. Sommige van deze ziektekiemen worden bacteriën genoemd en anderen virussen.
"De stank valt in het begin nog wel mee. Een lijk begint grofweg na 48 uur te ontbinden en dan begint het een lucht af te geven. Het gaat pas echt stinken als er na een paar dagen vochtblaren zijn ontstaan die dan knappen.
Het is zeker geen kwestie van weken of maanden. Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
Het wit-grijze poeder is de as
Wat men uit de crematieoven haalt na crematie, is een menselijk lichaam maar dan enkel de botten. De vermaling van deze botten of beenderen, zorgen voor het wit-grijze poeder dat we kannen: as.
Dikkere mensen zijn nog steeds welkom, maar “Die moeten dan in een lijkwade of op een opbaarplank worden begraven. Dat is dan niet anders”, aldus Ab Middelkoop, de eigenaar van de begraafplaats.
De kosten per drager liggen tussen de € 50 en € 100. Dit is onder andere afhankelijk van de afstand waarover de kist gedragen moet worden en of de kist alleen naar het graf gedragen moet worden of ook al op een eerder moment gedragen moet worden. Er zijn zes dragers nodig om de kist van een volwassen persoon te dragen.
Begraven en cremeren zonder kist
Een lichaam kan zonder kist meestal niet goed de oven in worden geduwd, ook omdat de lijkstijfheid na enkele dagen weer verdwijnt. Daarom verplichten de meeste crematoria het gebruik van een kist.
De Loden Lady
Door de conserverende werking van het lood is het skelet van de vrouw beter bewaard dan gewoonlijk in Nijmegen. De loden kist was oorspronkelijk geplaatst in een houten kist, die volledig is vergaan.