Tegenwoordig weet men dat de marea eigenlijk grote vulkanische vlakten zijn, die zijn opgebouwd uit basalt. De marea op de maan dateren van na het Late Heavy Bombardment, een periode (4,0 tot 3,8 miljard jaar geleden) in de begintijd van het zonnestelsel waarin veel meteorieten op de planeten en hun manen insloegen.
De grote, donkere vlekken op de maan, die zelfs met het blote oog al te zien zijn (ze vormen samen het bekende 'mannetje in de maan'), zijn in feite kolossale inslagbekkens die geheel of gedeeltelijk zijn volgelopen met inmiddels gestolde lava.
Maar de maan draait ook om haar eigen as. Het grappige is: ze doet hier ook 28 dagen over, precies net zo lang als haar rondje om de aarde! (Is dit toeval? Nee, deze twee draaiingen zijn in de loop der miljoenen jaren op elkaar afgestemd geraakt.)
Op de maan is het altijd heel erg koud
De maan heeft geen atmosfeer en daarmee ook geen bescherming tegen de straling van de zon. In het zonlicht is het er 120°C boven nul. Zonder atmosfeer kan er op de maan ook geen warmte worden vastgehouden. Aan de nachtzijde is het dan ook meteen ijskoud, 170°C onder nul.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
Antwoord. De hoek die de schijnbare baan van de maan maakt met de horizon op het moment van opkomst of ondergang variëert op 50° NB tussen 28° en 40°. Als je je richting evenaar beweegt gaat dat hoekinterval steiler worden. Maar je moet practisch op de evenaar staan om een loodrechte ondergang te zien.
Ja, de zon schijnt overdag, om de simpele reden dat de afwisseling van dag en nacht nu juist veroorzaakt wordt door het opkomen en ondergaan van de zon. Maar de maan kan zowel 's nachts als overdag aan de hemel staan. De maan geeft zelf geen licht, zoals de zon. In plaats daarvan weerkaatst hij het zonlicht.
Geen voor- en achterkant
Maar eigenlijk heeft de maan geen voor of achterkant. Een voetbal heeft bijvoorbeeld ook geen voor- of achterkant. Toch was er een ruimtesonde nodig om eens een kijkje te nemen aan de andere kant van de maan. En wat blijkt: die ziet er ongeveer hetzelfde uit.
De achterkant van de maan wordt door astronomen gedefinieerd als het stuk van de maan dat nooit zichtbaar is vanaf de aarde. De achterkant dient niet te worden verward met de donkere kant van de maan (het halfrond dat niet door de zon wordt beschenen op een bepaald tijdstip).
Kort antwoord: Omdat de rotatietijd van de maan gelijk is aan zijn omlooptijd rond de aarde.
Wanneer de Maan lager aan de hemel staat, is dit filteren sterker en krijgt de Maan een meer gele kleur, door het ontbreken van blauw licht. Wanneer de Maan ondergaat is de lichtweg door de atmosfeer het langst en wordt ook het grootste deel van het gele licht weggefilterd, waardoor de Maan rood van kleur wordt.
Volgens de hedendaagse kennis is het zichtbare heelal opgebouwd uit grote groepen superclusters en clusters die, samen met slierten sterrenstelsels (filamenten), een draderig netwerk vormen waartussen zich enorme superholtes bevinden.
Zo'n 'gebonden' (of 'synchrone') rotatie is het gevolg van getijdenwerking. Overigens kunnen we vanaf de aarde toch net iets meer dan 50 procent van het maanoppervlak zien.
Het komt ook voor dat de maan heel snel lijkt te verdwijnen. Dan is er sprake van een maansverduistering. Een volle maan wordt ineens minder vol en het lijkt wel alsof er een hap uit genomen is. Een maansverduistering treedt op als de aarde precies tussen de zon en de maan in staat.
Wanneer de maan precies tussen de zon en de aarde staat valt al het zonlicht op maankant die van de aarde afstaat. Wij zien dus geen maan. De helft van de maan die naar aarde staat gekeerd is ligt in de schaduw. De maan zal vanaf nu weer zichtbaar gaan worden.
De zwaartekracht van de aarde heeft de maan gedurende miljarden jaren tot een perfecte draaitol geslepen. Daardoor staat hij altijd met dezelfde kant naar ons toe. De maan draait precies op de maat met de aarde om zijn eigen as. Daardoor is hij altijd met dezelfde kant naar onze planeet gekeerd.
Het tijdstip waarop de Maan opkomt en ondergaat is inderdaad geen vast tijdstip. Zelfs voor sterren, die niet of nauwelijks aan de hemel bewegen, geldt dat ze iedere dag ongeveer 4 minuten vroeger opkomen en ondergaan dan de dag ervoor.
De wassende maan of wassenaar is de maan gedurende twee weken na nieuwe maan. Het woord wassen betekent hier 'toenemen' of 'groeien'. Na deze twee weken is het volle maan. De afnemende maan is de maan in de twee weken tussen volle en nieuwe maan.
De Maan staat om 22:30 uur in het hoogste punt aan de hemel, op een hoogte van 12.2° boven de zuidelijke horizon. Let op: tussen ongeveer 06:24 en 20:50 uur is het licht, en tussen 06:59 en 20:16 uur staat de Zon boven de horizon.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
In zo'n situatie is het onmogelijk om te overleven. Maar wanneer medische hulp stand-by is en de luchtdruk geleidelijk afneemt, kan een mens het net een minuut in een vacuüm volhouden.
"Astronauten blijven nu ongeveer een half jaar in de ruimte. Dat heeft te maken met de houdbaarheid van de Sojoez-capsule. Die moet op een gegeven moment vervangen worden vanwege het slechter worden van de batterijen en de brandstof voor de stuurraketjes."