Het trema ziet eruit als twee puntjes op een klinker. Zo schrijf je 'smeuïg' met een trema op de i. Je schrijft een trema als twee klinkers met elkaar botsen: een klinkerbotsing. Mensen die Nederlands leren zijn steevast erg gecharmeerd van een aantal opvallende woorden in onze taal.
Een trema is het zetten van twee puntjes op een e, i, o of u in een Nederlands woord. Je gebruikt een trema wanneer je twee opeenvolgende klinkers niet als één klank mag lezen. Je zet dan op de tweede klinker een trema: reünie.
Wanneer gebruik je een trema? Een trema gebruik je als er meerdere klinkers naast elkaar staan die samen één klank kunnen zijn, terwijl ze juist niet bedoeld zijn als één klank. Als je in bijvoorbeeld ruine geen trema schrijft, staat er een ui, zoals in ruit.
De umlaut is in de loop van de tijd via twee schuine streepjes vereenvoudigd tot twee puntjes. Daarmee ziet de moderne umlaut er in druk uit als een trema, maar in een handgeschreven tekst kan hij nog steeds de vorm van twee korte schuine streepjes hebben.
Een trema is een teken waarmee je verwarring over de uitspraak voorkomt. Je gebruikt het als er twee klinkers naast elkaar staan die je als één klank kunt lezen, terwijl ze in twee verschillende lettergrepen staan. Kijk bijvoorbeeld naar efficiënt. Zonder trema zou je ie als één i-klank uitspreken.
Op het toetsenbord van je PC vind je de trema/ umlaut (“). Druk op de SHIFT + (“)-toets en daarna op de u. De letter ü verschijnt.
Je gebruikt het als er twee klinkers naast elkaar staan die je als één klank kunt lezen, terwijl ze in twee verschillende lettergrepen staan. Kijk bijvoorbeeld naar efficiënt. Zonder trema zou je ie als één i-klank uitspreken. Met trema spreek je het uit als twee klanken: een i en een e.
Twee puntjes boven een klinker (a, e, i, o en u) noem je een trema.
Vooral in vreemde woorden zijn de i en y soms helder, al staan ze in een gesloten lettergreep: 'chic', 'piste', 'systeem', 'hypnose'. Ook in de uitgang -isch is de i helder. Je spreekt 'Belgisch' dus uit alsof er 'Belgies' stond. Ik hoor veel te vaak een doffe i, alsof er 'Belgis' stond.
Het teken wordt in het Nederlands op de letter e geplaatst als deze lang uitgesproken moet worden of op een of meer klinkers als de klemtoon op de betrokken lettergreep valt. Enkele voorbeelden zijn: café, René, hé!, vóórkomen. Wanneer het streepje andersom staat (zoals bij crème) praten we over het accent grave.
De meeste woorden hebben wel een klemtoon op de ie: melodieën, knieën. Er zijn maar enkele woorden die geen klemtoon op de ie hebben. Er komt alleen maar een n achter de ie.
Umlaut. Bij een Umlaut O, zoals in het Duits gebruikt wordt, wordt de letter uitgesproken als een eu. In het Limburgs heeft deze letter vaker een klank als in het Franse woord 'oeuf'. Er zijn drie plaatsnamen in Nederland met de letter Ö: Höchte, Höfke, en Harmöle.
De 'ß' bestaat alleen in de Duitse taal. Geen wonder, dat men erover struikelt. De letter heet officieel 'eszett', maar men schrijft 'ß'. In Duitsland heeft hij diverse benamingen zoals 'Buckel-S' of 'Straßen-S'.
Koppelteken = Een koppelteken is een leesteken dat onderdelen van samenstellingen of samenkoppelingen met elkaar verbindt. Het heeft de vorm van het kortste liggende streepje en komt daarmee uiterlijk overeen met het afbreekstreepje en het...
Het meervoud van zee is 'zeeën'. Eén zee, twee zeeën.
Is het 'de mozaïek' of 'het mozaïek'?
Het is 'het mozaïek', want mozaïek is onzijdig. Als je het aanwijst is het 'dat mozaïek'.