Bij een likdoorn (ook vaak eksteroog genoemd) ontstaat onder of op de voet een eeltplek die naar binnen groeit en daar verhardt tot een hoornachtig stukje, meestal vaalgeel van kleur. Deze harde eeltplek prikt als het ware in het omringende weefsel.
Een likdoorn verdwijnt meestal niet vanzelf en kan steeds pijnlijker worden. Er zijn een aantal manieren waarop je het zelf kunt behandelen. Wanneer je er zelf niet in slaagt, raadpleeg dan je huisarts of pedicure. Ontlast je voeten.
Een eeltpit die is ingegroeid kennen we ook onder de namen likdoorn en eksteroog. Voor een redelijk diep ingegroeide eeltpit kan een behandeling via een podotherapeut aan te raden zijn. Bij Podotherapie Hermanns hebben we veel ervaring met de behandeling van eeltpitten en werken we ook aan de preventie er van.
Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft aanzienlijke pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Meestal merk je door pijnverschijnselen dat je een likdoorn hebt.
Zolang de druk en wrijving wegblijven blijft die likdoorn ook weg. Maar dat hangt ook af van hoe lang die likdoorn er al zit. Het lichaam is ook gewend aan eelt aanmaken op een bepaalde plek. Daardoor kan hij soms nog terugkomen.
Wat is een likdoorn of eksteroog? Een likdoorn, ook wel eksteroog genoemd, is een pijnlijke naar binnen groeiende eeltplek. Een eksteroog komt vaak voor op de voeten en tenen, maar soms ook tussen de tenen. Wanneer je een likdoorn hebt, kan lopen pijn doen.
Symptomen van likdoorn
Het zijn pijnlijke plekken, meestal niet meer dan enkele millimeters groot. Ze zitten vooral bovenop de tenen. Soms zitten ze ook tussen de tenen en onder de voetzool. De likdoorn zit vrijwel altijd dicht tegen het bot aan, juist op deze plekken is de likdoorn natuurlijk erg pijnlijk.
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.
Bij een constante druk of irritatie kan een likdoorn zelfs gaan ontsteken. De zachte of weke likdoorn is een open wondje met een zachte kern. Vaak het resultaat van een botafwijking of het gevolg van transpiratievocht dat niet kan verdampen. Meestal zitten ze tussen de vierde en vijfde teen.
Last van je likdoorn en je wil deze zelf verhelpen? Ga dan niet aan de slag met likdoornpleisters met salicylzuur of te wel: mierenzuur! Dit etst de huid en kan voor nare wonden zorgen bij ondoordacht gebruik! Zoals de foto al aangeeft ontstaat er een weke plek in de huid.
Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Bij harde likdoorns is er sprake van een eeltplekje dat naar binnen groeit. Eenmaal in de voet kan de eeltplek verharden, waardoor het eelt in het omliggende weefsel prikt. Harde likdoorns kun je herkennen aan zijn afwijkende, vaak gele, kleur.
Deze behandeling kost gemiddeld ongeveer tussen de €. 25,00 en €. 35,00 per 45 minuten. Het is vaak ook mogelijk om alleen een likdoorn, een ingroeiende teennagel, eelt of een kloof te laten behandelen.
Als je al eens een likdoorn gehad hebt, dan weet je dat dat bijzonder pijnlijk is. En dat is niet verwonderlijk. Want een likdoorn is niets meer of minder dan eelt dat naar binnen groeit onder aanhoudende druk of wrijving op je voeten of tenen. En dan ervaar je een stekende pijn als je stapt.
Breng de likdoornpleister aan waarbij de likdoorn in het midden van de schuimrubberen ring valt. Vervang de pleister na 2 dagen. Na 4 dagen kan de, nu zachte, likdoorn worden verwijderd in een warm bad met zout of zeep. Herhaal indien nodig.
Daarnaast kennen we nog de 'vasculaire' likdoorn bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en bloeden snel bij het verwijderen ervan, de 'neuro-vasculaire' likdoorn deze likdoorn zit verweven met zenuwen en is het pijnlijkst van alle en de 'zaad' likdoorn doet geen pijn en lijkt op een klein graankorreltje, ...
Het verschil tussen een likdoorn en een eeltpit is simpel. Ze worden beiden ook wel een eksteroog genoemd. Het is een naar binnen groeiende eeltplek die veel pijn kan doen. De weke likdoorn komt voor op plaatsen waar druk en/of wrijving op de huid voorkomt.
Wanneer u te lang wacht met het in normale proporties terugbrengen van het eelt, kunnen er verhoogde drukpunten ontstaan. Hierdoor voelt het lichaam zich genoodzaakt om extra eelt aan te maken om deze plek te beschermen, tot er een pijnlijke likdoorn ontstaat.
Wat kan je behandelen met cryotherapie? Er kunnen heel wat huidprobleempjes behandeld worden met cryotherapie zoals: Hand- en voetwratjes (verruca vulgaris of verruca palmaris en verruca plantaris) Eeltpit, likdoorn, 'eksteroog' (clavus)
Likdoorns zijn niet gevaarlijk, maar in combinatie met wrijving kunnen ze erg vervelend zijn. Zo kunnen ze erg pijn doen tijdens het staan of lopen.
Om te zorgen dat een eksteroog weer verdwijnt, kun je likdoornpleisters gebruiken. De likdoornpleister werking bestaat uit het week maken van de likdoorn. Een dergelijke pleister bevat namelijk salicylzuur. Nadat de pleister is opgeplakt kan je de likdoorn gemakkelijker verwijderen.
De zenuwtakjes bij een likdoorn liggen onder de likdoorn in de huid en bij een voetwrat groeien de zenuwtakjes naast de wrat. - Druk recht op het plekje, voel je een stekende pijn dan is het bijna zeker een likdoorn. Kom hiermee naar de praktijk, gebruik geen likdoornpleisters.