Licht aan de dark side
De achterkant wordt foutief ook wel eens de Dark Side of the Moon genoemd. Dat is foutief, want ook daar wordt het gewoon volle maan. Het is er dus alleen donker als het er nieuwe maan is. In januari 2019 landde voor het eerst een ruimteschip op de achterkant van de maan, een Chinees ruimteschip.
Op de maan is het altijd heel erg koud
De maan heeft geen atmosfeer en daarmee ook geen bescherming tegen de straling van de zon. In het zonlicht is het er 120°C boven nul. Zonder atmosfeer kan er op de maan ook geen warmte worden vastgehouden. Aan de nachtzijde is het dan ook meteen ijskoud, 170°C onder nul.
Kort antwoord: Omdat de rotatietijd van de maan gelijk is aan zijn omlooptijd rond de aarde.
De maan is droog, stoffig en rotsachtig. Er zijn heuvels, bergen en vlakten. De maan heeft ook reusachtige gaten: kraters. Zwerfstenen uit de ruimte slaan soms in op de maan.
Waterstof, ammonia en methaan bijvoorbeeld, die gebruikt kunnen worden als brandstof. Er werd ook koolstofmonoxide en koolstofdioxide aangetroffen. Bovendien troffen de onderzoekers een aantal metalen aan in de pluim: natrium, zilver en kwik. De vulling van de maankraters is waarschijnlijk niet op de maan ontstaan.
De maan cirkelt om de aarde en de hoge waterstand volgt de beweging van de maan. Als de maan er niet zou zijn, zouden de getijden niet helemaal verdwijnen – omdat de zon ook getijden veroorzaakt – wel zijn de getijden zonder inbreng van de maan tot wel 75 procent minder sterk. De getijden worden dus zwakker.
Vanaf de maan zie je in ieder geval helemaal niets. Althans, je ziet de aarde prachtig, maar geen enkel menselijk bouwwerk dat erop staat. De astronaut Alan Bean wandelde eind 1969 over de maan en zag de aarde als een voornamelijk witte bol, afgewisseld met wat blauw en geel. En af en toe zie je wat groene vegetatie.
Tussen twee Volle Manen Nieuwe Manen zien we tweemaal een Halve Maan. Dit gebeurt op het moment dat er een hoek van 90° is tussen de Zon, de Aarde en de Maan. We kijken vanaf de 'zijkant' tegen de verlichte Maan aan en zien dus de ene helft verlicht en de andere helft donker.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
De maan cyclus is nu halverwege. Het zonlicht verlicht de helft van de maan die naar de aarde gekeerd staat en we zien vanaf de aarde de hele maanschijf verlicht. Vanaf nu zal het zichtbare deel van de maan weer kleiner worden. We noemen dit een afnemende maan.
Een reis naar onze ruimtebuur de Maan duurt drie dagen als we traditionele chemische raketten gebruiken. Mars, de planetoïden en de buitenste planeten staan maanden of zelfs jaren ver weg.
Echter, de Maan draait ook om de Aarde. Het blijkt zo te zijn dat de rotatietijd van de Maan precies gelijk is aan de omlooptijd van de Maan om de Aarde. Hierdoor heffen deze twee rotaties, vanaf de Aarde gezien, elkaar op en is de Maan altijd met dezelfde kant naar de Aarde gekeerd.
De wassende maan of wassenaar is de maan gedurende twee weken na nieuwe maan. Het woord wassen betekent hier 'toenemen' of 'groeien'. Na deze twee weken is het volle maan. De afnemende maan is de maan in de twee weken tussen volle en nieuwe maan.
Maar de maan draait ook om haar eigen as. Het grappige is: ze doet hier ook 28 dagen over, precies net zo lang als haar rondje om de aarde! (Is dit toeval? Nee, deze twee draaiingen zijn in de loop der miljoenen jaren op elkaar afgestemd geraakt.)
De Koude Oorlog, politieke wil, inventiviteit, doorzettingsvermogen en de nodige risico's zorgen ervoor dat de mens in juli 1969 voet op de maan zet. Dat we sinds 1972 niet meer op de maan zijn geweest, komt vooral door een gebrek aan politieke wil. De techniek is sinds 1969 enorm vooruitgegaan.
De Maan komt op om 04:03 uur, in het oostnoordoosten, bij een azimut van 61.4°. Hij gaat om 19:19 uur onder, in het westnoordwesten, bij een azimut van 293.4°. Zie ook: Hoe laat komt de Maan op? De Maan staat om 11:50 uur in het hoogste punt aan de hemel, op een hoogte van 53.6° boven de zuidelijke horizon.
Nog opvallender is echter haar relatieve omvang ten opzichte van haar moederplaneet, de aarde. Ruwweg is de diameter van de maan liefst 1/4 van de diameter van de aarde. Het baanvlak van de maan maakt een hoek van ongeveer 5° met het eclipticavlak.
Dus de aarde lijkt een beetje te schommelen terwijl de maan een veel grotere cirkelbaan draait om dit punt. De cirkelbaan om het aarde-maan zwaartepunt en de cirkelbaan van aarde-maan zwaartepunt om de zon zorgt voor de uiteindelijke rotatie om de zon.
De maximale afstand is 400.000.000 km. 1 lichtjaar is 9.500.000.000.000 km. Maximale afstand van de aarde tot Mars in lichtjaren is dan 0,000042105 lichtjaren.
De maan draait precies op de maat met de aarde om zijn eigen as. Daardoor is hij altijd met dezelfde kant naar onze planeet gekeerd. Om precies te zijn doet de maan 27,3 dagen over een rondje om de aarde en evenlang over een draai om zijn as.
De planeet in ons zonnestelsel die het verst weg staat is Neptunus. Als je vanaf de zon reist duurt het heel lang voordat je er bent. Je komt dan eerst langs de zeven andere planeten in ons zonnestelsel. Neptunus is wel 57 keer zo groot als de aarde.
De maan zou meer hemelruimte innemen en 's nachts meer licht geven. Zonsverduisteringen zouden vaker voorkomen en langer duren, en de getijden zouden op de turbostand gaan. Het verschil tussen eb en vloed zou veel groter zijn en tsunami's zouden leiden tot veel meer en veel massalere overstromingen.
Helaas, bijna alles wat leeft, gaat dood. Bij de evenaar draait het oppervlak van de aarde met een snelheid van 1700 kilometer per uur om haar as. Als de aarde stopt met draaien, en de lucht niet, steekt er plotseling een wind op van 1700 kilometer per uur. Een superstorm vernietigt alles op het oppervlak van de aarde.