Als er een hoofdpersoon "je/jij" voor het werkwoord staat, dan gebruik je de stam+t.Als er een hoofdpersoon "hij/zij/u/het" voor of achter het werkwoord staat, dan gebruik je de stam+t.
Een persoonsvorm is het werkwoord in de zin dat kan veranderen van tijd. Voorbeeld: Zij werken hard aan hun werkstuk. Dit gebeurt NU; dit is de tegenwoordige tijd.
hele werkwoord of infinitief (inf): lopen. persoonsvorm tegenwoordige tijd (pvtt): (ik) loop, (ze) loopt, (jullie) lopen. persoonsvorm verleden tijd (pvvt): liep, liepen.
De tegenwoordige tijd wordt vaak gebruikt om een situatie in 'het nu' te beschrijven. (1) Irene werkt vandaag in Delft. (2) Het is een bewolkte dag. Maar de tegenwoordige tijd heeft ook andere functies.
De persoonsvorm meervoud is gelijk aan het volledige werkwoord (de infinitief).
Er komt een t achter de stam van het werkwoord (het hele werkwoord zonder -en: gebeur, word, werk) als: het woord een persoonsvorm* is ('het gebeurt je gewoon');de zin in de tegenwoordige tijd staat, en. het onderwerp jij/je is en voor het werkwoord staat.
Om te bepalen of het voltooid deelwoord of de persoonsvorm verleden tijd een d of t krijgt, neemt je kind eerst de stam (= hele werkwoord -en) van het werkwoord. Als deze op een medeklinker uit 't kofschip eindigt, krijgt het woord een -t. Wanneer de laatste letter van de stam er niet in zit, schrijft je kind een -d.
Point of view, soms afgekort tot POV, is Engels voor gezichtspunt (perspectief) en wordt ook in het Nederlands gebruikt voor: perspectief (gezichtspunt), in het bijzonder: vertelperspectief, de positie van de verteller ten opzichte van een verhaal.
Persoonsvorm tegenwoordige tijd enkelvoud: jij/je/u
Als het onderwerp van de zin je of jij is, zijn er twee mogelijkheden: Je of jij staat voor de persoonsvorm. Je of jij staat achter de persoonsvorm.
De stam van een werkwoord is de vorm die we horen als we de infinitief uitspreken en daarbij de uitgang -en (soms -n) weglaten. Als we de stam schrijven, passen we waar nodig de regels toe voor enkele of dubbele klinker (dromen - ik droom) en enkele of dubbele medeklinker (hakken - ik hak).
Een werkwoordelijk gezegde bestaat uit alle werkwoorden die bij elkaar horen. De persoonsvorm is dus ook een onderdeel van het gezegde. voorbeeld: Vanmorgen heb ik een glas laten vallen.
Bij de onvoltooid verleden tijd gaat het over een handeling die op een exact moment in het verleden plaatsvond. Bij de voltooid verleden tijd gaat het om een afgeronde handeling ergens in het verleden. In een zin die in de onvoltooid verleden tijd staat, komt geen hulpwerkwoord voor.
Regelmatige werkwoorden
Als het voltooid deelwoord eindigt op een letter uit 't kofschip (dat wil zegen de letters: t, k, f, s, ch, p maar ook x) dan eindigt het voltooid deelwoord op een 't'. In de andere gevallen eindigt het voltooid deelwoord op een 'd'.
Tegenwoordige tijd: Ik brand (stam) Hij brandt (stam + t) Wij branden (hele werkwoord) Verleden tijd: Ik brandde (stam + de, het is niet 'ik brande' omdat de stam 'brand' is en niet 'bran') Hij brandde (stam + de) Wij brandden (stam + den) Voltooid deelwoord: Het vuur heeft gebrand.
De persoonsvorm is altijd een werkwoord, dus iets dat je kan doen, bijvoorbeeld: eten, rennen, leren, chatten. Er zijn twee strategieën om de persoonsvorm te vinden. De eerste manier is om de zin vragend te maken. Als je een zin vragend maakt dan komt de persoonsvorm vooraan te staan.
De persoonsvorm is een werkwoord dat in iedere zin voorkomt. Dit werkwoord hoort bij het onderwerp in een zin. Het geeft namelijk aan wat het onderwerp is of doet. Een zin kan nooit meer dan één persoonsvorm hebben.
de vervoegde vorm van een werkwoord in een zin. Deze vorm wordt gekenmerkt door een persoon (eerste, tweede, derde), een getal (enkelvoud of meervoud) en een tijd (bijvoorbeeld tegenwoordige of verleden tijd). Voorbeeld: zit of zat in Jeroen zit/zat aan de computer.