Stel duidelijke grenzen en wees hier ook consequent in: 'nee' betekent echt 'nee', elke keer. Je kleintje raakt in de war als iets de ene dag wel mag en de andere dag niet. Benoem waarom iets niet mag. Bijvoorbeeld: “Nee, dat is heet”.
Reageer enthousiast en aanmoedigend als je kleine iets goed doet, en reageer met een duidelijke 'nee, dat mag niet' als hij iets fout doet. Leg hem ook kort en simpel uit waarom je iets niet goed vindt. Nu snapt hij dat nog niet, maar dat komt vanzelf. In die zin kan je dus beginnen met opvoeden.
'Goede straffen' kunnen zijn: een time-out (even stil zitten in de gang of in een hoekje zonder aandacht) of een speeltje afnemen en het een etmaal verborgen voor hem houden. Ook slecht of zeurend gedrag compleet negeren kan bij sommige peuters werken. Een corrigerende tik is geen goed idee.
De nee-fase is onderdeel van de peuterpuberteit. Hiermee bedoelen we de periode tussen 1 en 4 jaar waarin peuters dwars en koppig gedrag vertonen, zich gaan afzetten en de strijd aangaan met hun ouders.
Leren nee te zeggen
Leg je kind uit dat hij duidelijk 'nee' mag zeggen tegen iets wat hij niet wilt en oefen daar bijvoorbeeld mee samen. Let daarbij ook op zijn lichaamshouding en leer hem er een korte uitleg bij te geven.
Tot ongeveer 1 jaar noemen we kinderen een baby. Een dreumes is een kind van ongeveer 1 tot 2,5 jaar en een kind tussen de 2,5 en de 4 jaar is een peuter. In de periode van 0 – 4 jaar ontwikkelen kinderen zich snel en deze ontwikkeling is een ononderbroken proces.
Driftbuien, niet luisteren en ontzettend eigenwijs zijn, dat is wel zo'n beetje mijn eigen samenvatting van de gevreesde terrible two-fase. Deze fase, waarin kinderen van de rond de twee jaar hun afhankelijkheid opzoeken, kan behoorlijk pittig zijn. Hoe je 'm overleeft? Geduld en begrip schijnen de codewoorden te zijn.
Je baby leert nu echt communiceren. Hij gaat ja knikken of nee schudden als hij iets wel of niet wil. Het duurt dan waarschijnlijk niet lang meer voordat je voor de eerste keer 'papa' of 'mama' zult horen. Of iets wat daarop lijkt natuurlijk.
Het eindeloos pakken en weer op de grond gooien van objecten helpt je baby of kind bij het ontdekken van de wereld om zich heen. In die kleine vingertjes, tong en lippen zitten namelijk de meeste zintuigelijke receptoren! Door dus zélf een stukje eten naar zijn mondje te brengen, ontdekt je kindje de wereld.
Hoe groter de baby wordt, des te meer kunnen de handjes u iets vertellen. Armbewegingen zijn ook heel belangrijk. Heftig op en neer gaande armen bijvoorbeeld geven een bepaalde opwinding weer. Prettige opwinding is een aanwijzing dat de baby een spelletje wil beginnen.
Je baby kan zich ook gaan "aanstellen". Bijvoorbeeld: als de ouders aandacht geven aan het hoesten, dan hoest hij lachend nog een keer. Hij begint ongeduld te vertonen door te gaan gillen als iets niet lukt.
Geen manipulatie totdat je baby minstens 18 maanden oud is!
Laat het voor eens en voor altijd worden gezegd: de hersenen van peuters zijn niet genoeg ontwikkeld om te manipuleren, tenminste voor de eerste 18 maanden. Als een baby huilt en zoekt naar de borst van zijn moeder, wilt hij drinken.
De meest opvallende symptomen van het KISS-syndroom bij baby's zijn duidelijke voorkeurshoudingen en een scheve stand van het hoofd. Andere symptomen zijn: Scheef ruggetje. Asymmetrisch bewegen van armen en benen.
Schudden, niet doen!
Bij flink heen en weer bewegen lukt het niet zijn 'zware' hoofdje rechtop te houden. En al helemaal niet als hij door elkaar wordt geschud! In dat geval gaat zijn hoofd snel en hard heen en weer. Hierdoor kunnen kleine adertjes in de hersenen scheuren.
Het ziet er wat gek uit als een baby met zijn hoofd heen en weer beweegt. Schudt jouw baby met het hoofd in bed? Dit is vaak een teken dat je baby zichzelf probeert te kalmeren en zoekt naar de juiste slaaphouding. Het bewegen van het hoofd is in principe onschuldig en gaat vanzelf over.
'Pittige kinderen' zijn snel verdrietig of flink boos, komen vaak in 'opstand', hebben moeite met nee' en 'moeten'. Deze kinderen kunnen bazig, koppig en dwingend zijn. Ze willen graag bepalen hoe dingen gaan en hebben behoefte aan de regie nemen. Ze zijn vaak niet flexibel wat kan leiden tot een uitbarsting.
Temperament is de primaire, aangeboren manier waarop je baby reageert op haar omgeving. Het karakter van je baby wordt gevormd door haar temperament en haar omgeving. Een karakter is dus niet aangeboren, maar moet zich nog ontwikkelen. Het karakter groeit vervolgens door de jaren heen uit tot de persoonlijkheid.
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Tip 3: 'Nee is nee'
Soms mag iets gewoon niet en is er ook geen alternatief. Houd dan voet bij stuk en vertel je peuter rustig waarom je het hem of haar verbiedt. Als je consequent blijft, weet je kind op een gegeven moment dat het de grenzen echt niet mag overtreden en zal het dit ook minder vaak proberen.
Peuters willen de wereld ontdekken en gaan meer en meer hun grenzen verkennen. Ze willen steeds meer zelf doen en van alles uitproberen. Je kind heeft behoefte aan meer onafhankelijkheid en wil zo veel mogelijk zelf bepalen, zelf dingen kiezen en dingen zelf gaan doen.
Baby's kunnen een verband zien tussen twee gelijke objecten voordat ze praten. Dit beweren onderzoekers van de Northwestern Universiteit. Uit verschillende experimenten blijkt dat zeven maanden oude baby's zich al ontwikkelen op het gebied van abstract denken.
Een pasgeboren baby wordt tot de leeftijd van dertig dagen of gedurende zijn verblijf op een neonatale afdeling boreling, neonaat of neonatus genoemd (Latijn: nieuwgeborene). Vanaf dertig dagen tot één jaar wordt een baby zuigeling genoemd.