Onder de stola droeg de Romeinse vrouw een tunica. Vrijgelatene, slavinnen en meisjes droegen enkel dit kledingstuk, dat bij vrouwen gewoonlijk langer was dan bij mannen. Op reis en bij slecht weer droegen de vrouwen gelijkaardige schoudermantels en mantels, deels ook met kap, zoals de mannen.
Positie van de arme Romeinse vrouw
Binnen bijvoorbeeld het boerenbedrijf was de vrouw verantwoordelijk voor taken als spinnen, weven, kleine klusjes met betrekking tot de dieren, de moestuin onderhouden, kinderen verzorgen en het huishouden.
Maatschappij. De Romeinse maatschappij werd gekenmerkt door de collectieve identiteit van haar leden en haar hiërarchische en competitieve karakter. Ze was in weze een face-to-face-samenleving.
De imponerende toga werd enkel door burgers gedragen en bestond uit wol. Daaronder droegen de mannen een lendendoek met tunica, in feite twee lappen stof met drie gaten, die ze ook als nachtkleding gebruikten. De tunica mocht niet te lang zijn, anders werd dat als 'verwijfd' aanzien. Zij was meestal wit wolkleurig.
Veel gebruikt is schapenwol, maar er zijn ook gebieden waar vooral linnen, gemaakt van vlas, wordt gedragen. Daarnaast worden stoffen geweven van andere soorten wol en bijvoorbeeld van brandnetelvezels en zelfs Chinese zijde is bekend. En peperduur. Romeinen houden van kleur.
Mannen en vrouwen in het Romeinse Rijk droegen een tunica. De tunica was een lang kledingstuk van linnen, wol en/of katoen dat rond het middel met een gordel was vastgesnoerd. Bij de mannen hing de tunica op de knie, maar voor de vrouwen was deze langer.
Zoals het overgrote deel van de antieke religies behoort ze tot de polytheïstische volks- en stammenreligies. Zij wordt gekenmerkt door een veelvoud aan riten die als doel hadden de natuurlijke en publieke orde te handhaven.
“Over de gemiddelde leeftijd van de Romeinen heerst bijvoorbeeld veel discussie”, zegt demograaf Patrick De Boosere (VUB). “We moeten ons daarvoor behelpen met aantekeningen op grafstenen. Toch kunnen we ervan uitgaan dat men toen tussen de 26 en 30 jaar oud werd.
De Grieken en Romeinen wilden er niet veel van weten en vonden het kledingstuk barbaars. Pas op het einde van de Romeinse tijd - en parallel met de invallen van de Germanen - werd de broek populair en aanvaard kledingstuk in de Romeinse wereld. Tijdens de Middeleeuwen werd het hét kledingstuk voor de man.
De eerste bekende mens die kleding maakte, de Neanderthaler, overleefde van ongeveer 200.000 voor Christus tot ongeveer 30.000 voor Christus.
Maar dat ging ten koste van andere culturen. Philip Matyszak presenteert zijn lezers de vijanden van Rome, onder wie koninginnen als Boudicca, Cleopatra en Zenobia, en veldheren zoals Hannibal, Jurgurtha, Alarik en Attila de Hun.
Met de Val van het West-Romeinse Rijk bedoelt men de afzetting van de laatste West-Romeinse keizer Romulus Augustulus op 4 september 476 door Odoaker.
Het Rijk wordt aangevallen door de Franken en de Germanen. Die trekken zelfs op richting Rome. In het jaar 476 wordt het Keizertje Romulus Augustulus afgezet, en klimt het Germaanse stamhoofd Odoaker op de troon. Het west Romeinse Rijk is ten einde, de Middeleeuwen kunnen beginnen!
Zo kookt en poetst ze, maalt het graan, brouwt het bier en helpt ook bij de graanoogst. Maar ze werkt ook op het land, ze ploegt, zaait en oogst, vaak in slechte weersomstandigheden. De vrouwen uit lagere standen, zowel in de stad als op het land, hebben hetzelfde slechte leven als hun man.
Grootgrondbezitters: Zij woonden in prachtige villa's op het platteland in paleizen in de stad Rome. In de zomer gingen ze naar het platteland omdat het dan in Rome druk, vies en benauwd was! Deze families hielden zich bezig met het bestuur van een stad of rijk. Soms hielden ze zich ook bezig met oorlog voeren.
Vooral het feit dat een vrouw een reëel vooruitzicht had om sui iuris te zijn, maakte een huwelijk sine manu aantrekkelijk. Een vrouw die sui iuris was, had immers haar eigen eigendom dat gescheiden was van dat van haar man. Bovendien kon de vrouw hierdoor ook zelf het initiatief tot scheiding nemen.
Gewone truien en broeken kan je zeker vijf keer dragen voor ze gewassen moeten worden. T-shirts draag je best een tot twee dagen voor je ze wast. Maar ook dit hangt af van hoeveel je zweet.
Een chino (uitspraak: tsjieno) is een kledingstuk, meestal een broek, oorspronkelijk gemaakt van kepergeweven katoen (Engels: twill). De broek is populair als casual kleding bij mannen en vrouwen.
Bij de mannen waren er geen verschillen op vlak van lengte en BMI, maar ook hier werden de fysiek meer actieve deelnemers gemakkelijker 90 jaar. Vrouwen hadden een 31% hogere kans om 90 jaar te worden als ze op 70-jarige leeftijd langer waren dan 1,75 meter.
Een enkeling haalde de veertig, maar dat waren uitzonderingen. In de prehistorie gingen mensen schrikbarend vroeg dood. Tot ongeveer 30.000 jaar terug. Toen werd vermoedelijk een deel van de mensheid vijftig jaar oud en was er zelfs een groep die de tachtig of negentig haalde.
Uit onderzoek is gebleken dat de West Europese bevolking sinds de Romeinse tijd van 1.76 m gekrompen is naar 1.66 m in de 18e eeuw. Omdat in de vroege middeleeuwen de bevolking voor werk naar de steden trok, kwam daar een overbevolking.
In 380 roept keizer Theodosius de Grote het christendom uit tot staatsgodsdienst van het Romeinse rijk. Hiermee komt er politiek gezien een einde aan de geschiedenis van het vroege christendom. Op theologisch gebied markeert het werk van Augustinus van Hippo het einde van de christelijke oudheid.
In het Romeinse Rijk bestond een grote variatie aan godsdiensten en religieuze gebruiken. Elk volk, elke stad, iedere vereniging en elke familie had eigen culten, gebruiken en beschermgoden. Overal waren tempels, heilige bosjes, gewijde bomen en voorwerpen waarin plaatselijke geesten huisden.
De Romeinen waren altijd erg gelovig geweest. Maar hun geloof leek niet erg veel op het Christendom. Het leek meer op de religie die de oude Grieken ook hadden gehad. Zij geloofden namelijk in meerdere goden.