Als de neuroloog MS vermoedt, zal een MRI-scan van de hersenen gemaakt worden en soms ook van het ruggenmerg. Bij MS zijn typische afwijkingen op de MRI-scan te zien. Afhankelijk van de klachten en voorgeschiedenis van de patiënt kan meer onderzoek verricht worden, zoals bloedonderzoek of ruggenprik.
MS kan niet door een simpele test (bijvoorbeeld een bloedtest) worden vastgesteld. De diagnose kan alleen worden gesteld aan de hand van een combinatie van uw klachten, neurologisch onderzoek en aanvullend onderzoek. Daarom zal de arts u zorgvuldig vragen wat uw klachten zijn en u uitgebreid onderzoeken.
Bovendien zijn sommige MS-symptomen onmiddellijk zichtbaar, maar andere, zoals vermoeidheid, geheugen- en concentratieproblemen, zijn vaak verborgen of onzichtbare symptomen. Voor nog andere symptomen is het misschien moeilijk om erover te praten, we denken hierbij aan urinaire problemen of seksuele stoornissen.
Bij deze milde vorm komen weinig aanvallen voor. Soms zit er wel tien jaar tussen twee aanvallen. Mensen met een milde vorm van MS ervaren geen ernstige uitvalsverschijnselen en herstellen vaak volledig van een schub.
Symptomen ALS
Patiënten komen doorgaans met vage klachten bij de huisarts, zoals onhandigheid, het minder goed articuleren of moeite krijgen met lopen.
NMOSD werd vroeger als variant van MS beschouwd, omdat het er erg op kan lijken. Veel klachten lijken sterk op die bij Relapsing-Remitting (RR)MS: aanvalsgewijze loopproblemen, gevoelsstoornissen, blaasproblemen, cognitieve problemen en grote vermoeidheid.
De pijn wordt over het algemeen heviger bij warmte en 's nachts.Ook over pijn onderaan in de rug wordt vaak geklaagd.Die pijn straalt soms uit tot in de dijen, maar zelden tot onder de knieën. De pijn verergert bij lang rechtstaan of bij lang zitten.
Regelmatig hebben MS patiënten last van aandrangincontinentie (een overactieve blaas). De blaasspier trekt dan op onverwachte momenten op eigen houtje samen. Vaak is hierbij ook de samenwerking met de sluitspier verstoord. Deze ontspant dan niet goed.
Tintelingen of een doof gevoel
Dan kun je een soort schok langs je rug, armen en benen voelen.
Bij mensen met MS staat deze vermoeidheid echter vaak niet in verhouding tot de geleverde inspanning. De ervaren vermoeidheid is naar verhouding groter, komt sneller opzetten en het herstel duurt langer; de batterij is sneller leeg.
De neuroloog praat met u en doet een lichamelijk onderzoek.Ook krijgt u een onderzoek van uw spieren en zenuwen: een EMG. Met dit onderzoek kan de neuroloog zien hoe goed uw zenuwen en spieren werken. Er is geen speciale test om te weten of u ALS heeft.
Tijdelijk slecht zien, dubbelzien en wazig zien zijn voorbeelden van oogproblemen bij MS. Medicijnen en hulpmiddelen kunnen helpen. Veel mensen met MS hebben last van oogklachten, zoals dubbelzien. De klachten komen door een ontsteking van de oogzenuw of door een minder goede aansturing van de oogspieren.
Er bestaat geen specifieke diagnostische test voor MS. De diagnose MS wordt daarom gebaseerd op een combinatie van klinisch onderzoek (symptomen en lichamelijk onderzoek), beeldvorming (MRI) en/of laboratoriumonderzoek (ruggenprik en/of bloedtest).
Veel voorkomende symptomen bij MS zijn slecht zien of dubbelzien, duizeligheid, dove gevoelens, tintelingen, verlammingen en stuurloosheid. Ook vermoeidheid en problemen met het denken, geheugen en spreken (cognitie) komen vaak voor.
Sommige mensen met MS hebben last van pijn wanneer zij hun nek naar voren buigen. Ze ervaren dan een gevoel dat lijkt op een elektrische shock, die vanuit de nek langs de ruggengraat naar beneden trekt. Deze pijn heet Teken van Lhermitte.
Obstipatie kan diarree en ontlastingsincontinentie tot gevolg hebben. MS kan de darmactiviteit hebben verminderd. Bovendien zorgt beperkte mobiliteit voor een trage werking van de darm. Bepaalde geneesmiddelen die gewoonlijk worden voorgeschreven voor MS, kunnen ook de kans op obstipatie verhogen.
Frequentie - vaker dan om de 2 tot 3 uur de behoefte voelen om te plassen. Aarzeling - niet gemakkelijk een urinestroom op gang kunnen brengen. Incontinentie - verlies van controle over de urine. Nycturie - wakker worden uit een rusttoestand door de behoefte om te plassen.
Een overactieve blaas zal meestal eerst door de huisarts behandeld worden. Bijvoorbeeld met blaastraining of medicijnen. Mocht daarmee onvoldoende resultaat worden behaald, dan zal de huisarts u doorverwijzen naar een uroloog bij een ziekenhuis of een kliniek.
De ziekte MS begint meestal (in 80% van de gevallen) met 'schubs'. Bij een schub ontstaan vrij plotseling neurologische klachten die minstens 24 uur aanhouden. Een schub wordt meestal gevolgd door een remissie. Deze duren soms maar enkele minuten en verdwijnen daarna weer.
Deze symptomen omvatten verlies van zicht in een oog, verlies van kracht in een arm of been of een toenemend gevoel van gevoelloosheid in de benen . Andere veelvoorkomende symptomen die geassocieerd worden met MS zijn spasmen, vermoeidheid, depressie, incontinentieproblemen, seksuele disfunctie en loopproblemen.
Er werden - weliswaar zeldzame - gevallen gemeld waarin eenzelfde patiënt die aan MS lijdt, terzelfder tijd ook een andere auto-immuunziekte vertoont, bv. lupus erythematosus, myasthenie, spondylarthritis ankylopoiëtica, ziekte van Crohn, pemphigus en sclerodermie.
Er zijn geen specifieke tests voor MS . De diagnose wordt gesteld door een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek, MRI's en resultaten van een lumbaalpunctie. Een diagnose van multiple sclerose houdt ook in dat andere aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, worden uitgesloten. Dit staat bekend als een differentiële diagnose.
Mayo Clinic: "Diabetes", "Diabetische neuropathie", "Diabetische retinopathie", "Lupus", "Ziekte van Parkinson", "Myasthenia gravis", "Amyotrofische laterale sclerose (ALS)", "Syndroom van Guillain-Barré", "Perifere neuropathie", "Ziekte van Lyme", "Syndroom van Sjögren".