Misselijkheid, braken, koorts en diarree kunnen optreden na het inslikken van water. De oorzaken komen vaak door ziekteverwekkers zoals het norovirus, de E. coli bacterie of de parasiet Cryptosporidium. De klachten duren meestal een paar dagen tot een week en gaan vanzelf weer over.
Als iemand wel ziek wordt, is dat meestal twee tot tien dagen na de besmetting. De ziekte begint met griepachtige klachten, zoals: hoofdpijn. spierpijn.
13. Wat zijn de symptomen van een door water overgedragen ziekte? Symptomen kunnen zijn : diarree, krampen, misselijkheid en mogelijk geelzucht en bijbehorende hoofdpijn en vermoeidheid . Symptomen kunnen al na een paar uur tot meerdere dagen na de infectie optreden en kunnen langer dan twee weken aanhouden.
De ziekte gaat vaak gepaard met een niet-productieve hoest met pijn op de borst. Bij 60% van de gevallen zijn er ook neuropsychologische stoornissen (hoofdpijn, lethargie, verwardheid), 25% gaat gepaard met diarree, 20% met misselijkheid en/of braken.
Denk daarbij aan salmonella, enterobacter en cholera, maar ook aan virussen zoals het norovirus en rotavirus die maag- en darmziekten kunnen veroorzaken bij mensen. Al deze ziektekiemen kunnen het lichaam binnentreden via kraanwater. U kunt ook besmet raken met hepatitis A en E door kraanwater te drinken.
Bij contact met besmet water of modder kan de bacterie via de slijmvliezen of de huid in het lichaam terechtkomen. De meeste mensen worden binnen 7 tot 12 dagen na besmetting ziek.
Microbiologisch verontreinigd drinkwater kan ziekten zoals diarree, cholera, dysenterie, tyfus en polio overbrengen en is naar schatting de oorzaak van ongeveer 505.000 sterfgevallen door diarree per jaar.
Wetenschappelijk gezien is waterstofsulfide een kleurloos, ontvlambaar en gevaarlijk gas dat een geur afgeeft vergelijkbaar met rotte eieren.
Minder vaak worden mensen ziek door aspiratie van drinkwater dat Legionella bevat . Dit gebeurt wanneer water per ongeluk in de longen terechtkomt tijdens het drinken. Mensen met een verhoogd risico op aspiratie zijn onder andere mensen met slikproblemen. Mensen kunnen Legionella inademen of aspireren.
Stilstaand water kan een broedplaats worden voor bacteriën, waaronder de beruchte legionellabacterie. Deze bacterie gedijt goed in water dat voor langere tijd stilstaat, zoals in leidingen, reservoirs, of zelfs in uw douche of kraan na een vakantie. Het kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.
Symptomen die passen in het beeld van een waterintoxicatie zijn opzwellende handen en voeten, misselijkheid, braken, algemeen ongemak, hoofdpijn, spierpijn, spierkrampen, verwardheid, slaperigheid. In ernstige gevallen kunnen ook een epilepsieaanval, bewusteloosheid en soms coma met de dood tot gevolg voorkomen.
Als u vermoedt dat u bent blootgesteld aan waterverontreiniging, is onmiddellijke medische hulp cruciaal. Zorgverleners kunnen specifieke tests uitvoeren om de bron van de verontreiniging te identificeren en de juiste behandeling te bieden.
Vandaar dat een ongeopende fles lang houdbaar is. Maar eenmaal geopend is het minder lang houdbaar. Dan komen er door ons speeksel bacteriën bij waardoor het kan bederven. Het Voedingscentrum adviseert om water in flesjes geopend maximaal 3 dagen buiten of 3 tot 7 dagen in de koelkast te bewaren.
De behandeling bij een besmetting Bij de Legionellagriep (de lichte vorm) gaan de klachten vanzelf over. Meestal duren deze 2 tot 5 dagen. De 'veteranenziekte' is goed te behandelen met antibiotica.
De poepbacterie kun je niet zien of ruiken. Je weet dus alleen of er E. coli in het drinkwater zit als je hiervan een melding krijgt. Bij het aantreffen van de bacterie in drinkwater worden de desbetreffende bewoners geïnformeerd en geldt een kookadvies.
Wanneer een zwemmer water binnenkrijgt, treedt het risico van besmetting op. Raadpleeg de huisarts bij aanhoudende klachten. Een weinig voorkomende, maar mogelijk ernstig verlopende ziekte, is de ziekte van Weil.
Wattenstaafje voor legionella
Een andere manier om het water te testen op legionella is door een wattenstaafje te gebruiken . Met deze methode kunt u biofilm verzamelen van de zijkanten van een wateropslagtank of een vergelijkbare opslageenheid, iets wat u niet kunt doen met alleen een watermonster.
Legionella in huis
Het wordt pas gevaarlijk als de bacterie zich vermenigvuldigt en via waternevel in de lucht komt die u inademt. Het is verstandig de waterleiding na een vakantie van een week of langer 1 minuut goed door te spoelen .
Wanneer u voor het eerst in uw huis komt, laat u de bad- en wastafelkranen minstens vijf minuten doorlopend lopen. Dit spoelt alle bacteriën weg. Als u uw douche een week of langer niet hebt gebruikt, laat u het water van zowel de warme als de koude toevoer twee minuten door de doucheslang en douchekop lopen.
Als u besmet bent met legionella kunt u een milde griep of een ernstige longontsteking krijgen. De meeste mensen die legionella oplopen, krijgen geen klachten.
Meestal kunt u het niet krijgen door:drinkwater dat de bacterie bevat . Andere mensen met de infectie.
Stinkende urine kan onder meer een symptoom zijn van blaasontsteking of een ontsteking van de prostaat. Andere gezondheidsproblemen die samengaan met stinkende urine zijn leverfalen, diabetes en nierstenen. In de meeste gevallen is stinkende urine onschuldig, zoals na het eten van asperges.
Openbaar kraanwater in de Verenigde Staten is gereguleerd en meestal veilig om te drinken. Soms raakt kraanwater echter besmet met ziektekiemen die u ziek kunnen maken . Neem contact op met uw drinkwaterbedrijf of gezondheidsdienst als u denkt dat uw kraanwater besmet is met ziektekiemen.
De meest voorkomende boosdoeners die watergedragen ziekten veroorzaken zijn bacteriën (zoals E.coli, salmonella en cholera), protozoa, virussen (zoals hepatitis, rotavirus en polio) en chemische verontreinigende stoffen . Hoewel de lokale bevolking immuun kan zijn voor deze pathogenen, lopen buitenlanders een groter risico.
Doe regelmatig een TDS-meting
Voor je gezondheid is het belangrijk om te weten of je drinkwater van goede kwaliteit is. Om daar zicht op te krijgen kun je zelf thuis een TDS-meting uitvoeren. TDS staat voor het totaal aantal opgeloste vaste stoffen in het drinkwater.