Kakkerlakken hebben zes harige poten en twee enorm lange voelsprieten. Ook daaraan zijn ze goed te herkennen. Vanuit hun schuilplaatsen verspreiden ze bovendien een vieze, wat weeïge geur. Ze laten ook uitwerpselen achter: een zwarte, wat zanderige substantie.
Sporen van uitwerpselen
Ze lijken op restjes gemalen koffie en zijn ongeveer 1 millimeter lang. Op muren en op andere verticale oppervlakken zien de uitwerpselen er langwerpig uit omdat ze uitgelopen zijn. De uitwerpselen zijn vooral te vinden in de nabijheid van de plaatsen waar kakkerlakken zich schuilhouden.
Overdag verschuilen kakkerlakken zich op warme donkere plekken, bij voorkeur achter de koelkast in de keuken. Daar kun je ook de sporen vinden die duiden op een kakkerlakbevolking: eierschalen, uitwerpselen (hele kleine zwarte stofjes) en afgevallen huid.
Kakkerlakken komen 's nachts uit hun schuilplaatsen om voedsel te zoeken. Vinden ze niets, dan kunnen ze je een bezoekje komen brengen als je in bed ligt. Ze kunnen je in je gezicht, mond, vingers of handen bijten, mogelijk omdat ze vooral op deze plekken voedsel kunnen ruiken.
Waarschijnlijk heb je weleens gehoord dat je een kakkerlak nooit mag doodtrappen. Bij het doodtrappen van kakkerlakken zou er namelijk een geur vrijkomen die andere kakkerlakken aantrekt. Daarnaast zouden bij het doodtrappen een heleboel eitjes vrijkomen, welke enkele maanden later uitkomen. Dit is een fabel!
Je maakt gewoon een sopje van zeep en water wat dun genoeg is om met een plantenspuit te verstuiven. Dit goedje spuit je over de kakkerlakken, vooral over het hoofd en de buik. Een aantal druppels kunnen de kakkerlak al doden.
- Er bestaan kakkerlakken die geluid maken : Dit is waar. Niet alle kakkerlakken maken geluid, maar sommige kunnen een tjirpend of sissend geluid produceren.
Kakkerlakken haten bijvoorbeeld de geur van laurierblaadjes en de geur van kattenkruid. Een eenvoudig huismiddeltje tegen kakkerlakken is dus het plaatsen van gemalen laurierblaadjes in de omgeving van de schuilplaatsen van de kakkerlakken in jouw huis. Je kunt ook wat kattenkruid in je huis rond strooien.
De kakkerlak heeft kannibalistische neigingen als het voedselaanbod schaars is. Natuurlijke vijanden: o.a. kikkers, hagedissen, slangen, spinnen, mieren.
Veel mensen vinden kakkerlakken eng en vies
De kakkerlak scoort hoog als het gaat om beesten die we eng én vies vinden. Toch vormt het beest voor mensen nauwelijks een gevaar. Ze zijn niet giftig en ze leven niet van menselijk bloed.
Een kakkerlak is klein en heeft een plat lijf, waardoor hij zich overal gemakkelijk een weg doorheen baant en zich snel verspreidt naar andere ruimtes. Hij heeft 2 zwarte lengtestrepen op zijn borstschild en is 1 tot 1,5 cm lang excl. voelsprieten. Ze vliegen alleen bij zeer hoge temperaturen.
Kakkerlakken dragen vele bacteriën, schimmels en virussen met zich mee. Onderzoek heeft uitgewezen dan op een kakkerlak soms wel 40 ziekte verspreidende bacteriën meeliften waaronder Polio, E. coli, salmonella en shigella (dysentrie bacteri).
Over het algemeen komen kakkerlakken je huis binnen omdat ze op zoek zijn naar fijne schuilplaatsen die, als het even kan, ook nog in de buurt liggen van plekken waar wat te eten valt. Het gebeurt ook wel eens dat kakkerlakken met mensen meereizen uit verre, exotische oorden, in de koffer.
Kakkerlakken hebben zes harige poten en twee enorm lange voelsprieten. Ook daaraan zijn ze goed te herkennen. Vanuit hun schuilplaatsen verspreiden ze bovendien een vieze, wat weeïge geur. Ze laten ook uitwerpselen achter: een zwarte, wat zanderige substantie.
De Kakkerlak komt wereldwijd voor en zelfs tot binnen de poolcirkel in Scandinavië. De meeste soorten blijven klein maar vooral in de tropen komen ook grotere soorten voor. In de tropen komen veel meer soorten voor en de grootste worden meer dan tien centimeter lang.
De meest effectieve manier om kakkerlakken te voorkomen is door ervoor te zorgen dat er geen voedsel en water beschikbaar is. Maar ook het afsluiten van toegangspunten kan voorkomen dat kakkerlakken het huis of bedrijfspand binnenkomen.
Kakkerlakken kunnen tegen muren en zelfs tegen glas op klimmen. Dit komt door de haakjes die aan hun pootjes zitten.
Kakkerlakken (Blattodea) vormen een orde van insecten, die oppervlakkig enigszins lijken op kevers, maar hiervan toch sterk verschillen, onder andere door het ontbreken van een volledige gedaanteverwisseling. Bidsprinkhanen en termieten zijn sterker verwant aan de kakkerlakken dan andere insectenorden.
Kakkerlakken bewegen zich voort met hun krachtige poten. Hiermee kunnen de kakkerlakken zeer goed sprinten en zelfs springen. Kenmerkend aan de Duitse kakkerlak zijn de donkere strepen op het halsschild en lange antennes die veel in beweging zijn.
Een kakkerlak eet alles. Van luxueuze producten voor menselijke consumptie tot het smerigste afval, zoals rot voedsel, kadavers en uitwerpselen van mensen of dieren. Het is maar net wat de kakkerlakken vinden op de plek waar ze leven.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, kunnen kakkerlakken eigenlijk zeer schoon en lekker zijn, vooral als ze gevoed zijn met verse groenten en fruit. Ze kunnen geroosterd, gebakken, gebraden of gekookt gegeten worden. Sissende kakkerlakken uit Madagascar hebben de smaak en structuur van vette kip.
Dat hangt af van de soort en de temperatuur. Want hoe warmer het is, hoe sneller het volwassen kakkerlakken worden: Nimfen van de Duitse kakkerlak: twee tot vijf weken bij 30 graden. Nimfen van de Amerikaanse kakkerlak: vijf tot negen maanden bij 30 graden of meer.
Kakkerlakken zijn zeer beweeglijke, gevleugelde insecten. Ze hebben een afgeplat uiterlijk met lange antennes en lange, doornige poten. Ze zijn meestal bruin van kleur en lijken oppervlakkig een beetje op kevers.
Hoe groot is een kakkerlak eigenlijk? Dat is zeer afhankelijk van het soort kakkerlak. Zo is de Duitse kakkerlak 10 tot 15 millimeter groot. De oosterse kakkerlak is wat groter: 21 tot 28 millimeter.