Rabarber houdt van een humusrijke grond die vocht vasthoudt. Gebruik ook veel organische mest, dan krijg je grotere stengels en bladeren. Jonge rabarber wordt wat minder groot.
Rabarber groeit het best op een diep bewerkte grond (twee steken diep gespit), waardoor bodemverbeteringmiddelen en meststoffen zijn gewerkt. Kies bij voorkeur een zonnige plek dan is de smaak minder zuur. Maak een plantgat van 30 cm breed en diep op één m afstand van andere gewassen.
Sterker nog: de bladeren van de rabarberplant zijn giftig voor de mens. Na de oogst kun je deze dan ook het best zo snel mogelijk afsnijden en op de composthoop gooien. Als je de bladeren afgesneden hebt, blijven dus alleen de eetbare stelen nog over. Ook deze eten we echter lang niet allemaal.
Rabarber staat graag in grond die zowel water goed vasthoudt als afvoert, want de plant wil geen natte voeten maar zeker ook niet te droog worden. Het kost de rabarber veel energie om te groeien, dus extra bemesting hebben ze wel nodig. Verwen je rabarberplanten met biologische mest in het voorjaar en rond de zomer.
Rabarber is een oude groente die vooral gebruikt wordt om confituur en gebak mee te bereiden. Het wordt gebruikt in de kruidengeneeskunde en je kan er ook vloeibare bemesting van maken. Een rabarberplant wordt gemiddeld zo'n 20 jaar oud en is een must-have voor elke startende moestuinier.
Elke 4 à 5 jaar moet je rabarber snoeien of delen, anders worden de stengels kleiner en stakig. Snoei de kroon zo dat er 4 of 5 scheuten overblijven. Of graaf de rabarberplant uit en deel hem. Zo zal je van een rijkelijke oogst kunnen genieten!
Voor gezonde mensen is dit geen probleem, want je zou er al kilo's moeten van eten om een teveel aan oxaalzuur binnen te krijgen. Kinderen en senioren eten best niet meer dan tweemaal in de week rabarber. Mensen met reuma, jicht, artritis of nierstenen eten er beter ook niet teveel van. Bij twijfel, raadpleeg uw arts.
Aangezien wij zelf niet bijzonder veel van rabarber houden maar de plant wel mooi vinden, hebben we de rabarber jarenlang op een vrij schaduwrijk plekje in de tuin laten staan. Rabarber schijnt van zon te houden maar in onze ervaring doet ze het ook in de schaduw prima.
Dan doe je er goed aan wat kalk aan je rabarber toe te voegen. 1 lepeltje pure kalk (calciumcarbonaat) in de vorm van gereinigde krijtpoeder is al voldoende om het oxaalzuur in rabarber te stabiliseren. Het heeft geen bijsmaak maar maakt de rabarber wel lichter van kleur.
Je kunt wel een paar keer van geforceerde rabarber oogsten maar bedenk dat het veel van de plant vergt en ze op een gegeven moment licht nodig heeft om te kunnen groeien en weer aan te sterken. Oogst vanaf dat moment vooral de dikste stelen zodat de dunnere/kleinere stengels nog verder kunnen groeien.
Staat je plant op een iets droger plekje dan moet je goed opletten dat hij nooit droog komt te staan, dat verhindert fel de groei. Te veel water is natuurlijk ook niet goed, maar rabarber kan wel tot een week met zijn poten in het water staan.
Rabarber kan als meerjarige vaste plant in de lente of herfst worden geplant.
Rabarber oogsten
Oogsten kan vanaf april tot de langste dag (21 juni). Vanaf dan keert het oxaalzuur stilaan terug vanuit de bladeren naar de stelen en is het niet meer aan te raden om ze nog te oogsten. De bladstelen moet je afdraaien of uittrekken en zeker niet afsnijden.
Zodra de bladeren zich hebben ontvouwd, begint hun oogst. Hoe langer u wacht, hoe houteriger de stengels worden. Een ander nadeel van de pure rabarber en oudere soorten is dat ze zich in het jaar steeds meer ophopen met smaakloos oxaalzuur. Daarom wordt de rabarberoogst na 21 juni weer stopgezet.
Dit is trouwens niet helemaal onterecht, want de bladeren van rabarber zijn wel degelijk giftig. Alleen de stengels zijn eetbaar. Oxaalzuur, dat is de stof die rabarber wat zurig doet smaken. Hoe ouder de stengels, hoe meer oxaalzuur ze bevatten en hoe zuurder ze smaken.
Oxaalzuur. Rabarber bevat naast allerlei gezonde stoffen ook het minder gezonde en zelfs giftige oxaalzuur. Gedurende het seizoen neemt de hoeveelheid ervan toe en dat is ook een reden dat rabarber veelal tot juli het meest gegeten wordt. Het beïnvloedt de smaak namelijk negatief: die wordt flink zuurder.
Zoals heel wat andere groenten, helpt rabarber om af te vallen. Rabarber heeft weinig calorieën in zich, maar wel veel voedingswaarden. Door de goede voedingsstoffen en de verzadigende vezels zal je daardoor zeker voldaan zijn na het eten van rabarber. Ideaal om je dieet een extra boost mee te geven.
Voordelen voor de gezondheid:
Rabarber werkt laxerend, eetlustopwekkend, maagversterkend, galdrijvend en is goed bij verstopping of als je last hebt van bloedarmoede. De groente is rijk aan ijzer en andere minerale zouten zoals calcium, kalium en magnesium en bevat veel vitamine B1, B2, B6 en C.
Rabarber is van oktober tot en met juli verkrijgbaar van Nederlandse bodem. In het voorjaar en de zomer groeit rabarber in de buitenlucht. Rabarber wordt ook in de winter geteeld, dit noemen we geforceerde teelt. April t/m juli van de volle grond en van oktober t/m april uit de geforceerde teelt.
Kan de rabarberplant overwinteren? Ja. Rabarber is winterhard en kan dus overwinteren. Let op: de rabarberplant moet winterklaar zijn, wat betekent dat je in juni moet stoppen met oogsten en zorgen dat de plant in een voedzame bodem is geplant.
In rabarber bevindt zich oxaalzuur. Deze stof bindt met calcium. Dat betekent dat je opname van calcium hierdoor vermindert. Om die reden deden ze vroeger wat krijt bij rabarber.
Waar koop je kalk voor rabarber? Vroeger was de rabarber nog zuurder en werd er altijd kalk (krijt) gebruikt. Een echte ouderwetse drogist weet dit en verkoopt het. Vraag naar kalk, krijt of Calciumcarbonaat (CaCo3).
Oxaalzuur. In rabarber zit oxaalzuur, een stof die calcium aan zich bindt en in grote hoeveelheden giftig is. Het zorgt ook voor de zure smaak. De bladeren van rabarber bevatten zo veel oxaalzuur dat ze giftig zijn, eet deze dus nooit.
Rabarber is niet bijzonder rijk aan essentiële voedingsstoffen en het caloriegehalte ervan is laag. Het is echter een zeer goede bron van vitamine K. Een portie van 100 gram bevat ongeveer 26 (gekookt) tot 37% (rauw) van de aanbevolen dagelijkse inname.