Verlies geeft veel emoties, zoals verdriet, somberheid en boosheid. Ook lichamelijk kost rouwen veel energie. Praten met familie of een goede vriend helpt vaak goed. Blijf goed voor uzelf zorgen als u rouwt: goed eten, slapen en bewegen.
Hoofdpijn, borstpijn, duizeligheid en obstipatie bleken allemaal meer voor te komen onder de rouwenden. Datzelfde gold voor angst en depressie, die volgens de onderzoekers ook aardig voorspelden of iemand last had van lichamelijke klachten.
1- Veel praten over het verlies is de beste manier om het te verwerken. Praten over het verlies is een van de vele manieren om om te gaan met het verlies. Je beperken tot praten is echter niet de meest effectieve manier van verliesverwerking.
Wat zijn de vijf fasen van rouw? De genoemde fasen van rouw; Ontkenning, (onderdrukte) woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. Zijn in 1969 beschreven door Elisabeth Kübler-Ross. Zij beschreef deze fasen toen ze werkzaam was als stervensbegeleider.
Hoe lang een rouwperiode duurt kan bijvoorbeeld samenspelen met factoren als: De band die u met de overledene had. Dit hoeft niet perse de familiare band zijn maar vaak ook de gevoelsmatige band, het gevoel bij de persoon.
Praten met familie of een goede vriend helpt vaak goed. Blijf goed voor uzelf zorgen als u rouwt: goed eten, slapen en bewegen. Meestal wordt de rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders.
Van plotseling verlies naar fysieke klachten
Daarnaast brengt rouwen ook vermoeidheid, lichamelijke pijn en bijvoorbeeld hoofdpijn met zich mee. Lichamelijke klachten door rouw zijn te verklaren door de schok die het plotselinge verlies bij je teweegbrengt. Zowel psychisch als fysiek heb je een klap te verwerken.
Rouw hoort helaas bij het leven en mensen kunnen zich er echt ziek van voelen. Uit recent onderzoek blijkt ook dat 1 op de 10 mensen die een dierbare hebben verloren, een burn-out krijgt door de combinatie rouw en werk.
Normale rouwreacties zijn reacties op de dood van een dierbare; en deze normale menselijke reacties komen overeen met de logische verwachtingen die men heeft over dat soort rouwreacties. Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw.
Normaal, bestaat dat eigenlijk? Er bestaat geen standaard proces voor rouw. Er is ook geen tijdlimiet aan een rouwproces. Verdriet van een verlies draag je met je mee en er kunnen in een leven altijd momenten komen dat dit weer heel sterk voelbaar is.
Het is heel normaal om na vijf jaar nog steeds moeite te hebben met het verlies. Vooral als je een sterke emotionele band had met de overledene. Van verwerking kan je echter wel spreken in de zin dat je emoties steeds minder sterk worden. Je wordt er niet meer door belemmerd in je dagelijks leven.
Loslaten gaat over LATEN
Door het toeLATEN van emoties ervaar je beter waar je weerstand tegen hebt. Waar je bang voor bent of datgene wat je maar moeilijk kan accepteren. We denken vaak dat we 'iets' moeten doen om los te laten. LATEN doe je juist door niets te doen, te LATEN zijn.
We rouwen om verlies van wat ons dierbaar is. Rouw is de achterkant van de liefde. Als rouw niet wordt genomen, ontstaat er gestolde rouw met als gevolg dat de hechting stagneert en de liefde niet meer voluit kan stromen.
Rouw maakt deel uit van het normale, gezonde leven, terwijl er bij depressie sprake is van een ziekte. Dit verschil is belangrijk omdat het gevolgen heeft voor de behandeling. Wie in de rouw is, kan wel dezelfde klachten hebben als iemand die depressief is.
Rouw kan een jaar later of zelfs jaren later nog de kop opsteken. Sommigen vragen zich daardoor af: Hoe lang mag je rouwen? Of jouw rouwperiode nu pas net begonnen is of niet, een dierbare verliezen komt hard aan. Je moet leren leven zonder partner, vader, moeder, broer, zus, kind of bijvoorbeeld een goede vriend(in).
Cijfers laten zien dat bijna iedereen, binnen een maand na het verlies van een dierbare, zijn of haar werk weer oppakt (97 procent). Maar 15 procent geeft aan dat hij of zij hiertoe eigenlijk nog niet in staat was; bij iemand met een overleden partner of kind is dit 50 procent (bron: Krechting en de Jong, 2009).
Als je rouwt, heb je vaak ook lichamelijke klachten. Grote vermoeidheid, uitputting en concentratieproblemen horen er vaak bij. Je kunt je gespannen voelen, hoofdpijn hebben of hartkloppingen. Je kunt moeite hebben om goed te slapen en je eetlust kan sterk verminderen of juist erg toenemen.
Als u zich echter vaak verdrietig en somber voelt, en de klachten langer dan twee weken voortduren, kunt u te maken hebben met een depressie. Het is belangrijk de depressieve klachten tijdig te herkennen. Zodra u weet wat er aan de hand is, kunt u er zelf iets tegen ondernemen of u kunt hulp zoeken.
Rouw als vorm van trauma
Kinderen en jongeren die de dood niet als traumatisch hebben ervaren, kunnen de overledene op een positieve manier herinneren en het overlijden integreren in hun bestaan. Bij traumatische rouw ligt het accent op symptomen van de posttraumatische stress stoornis (PTSS).
Door lang en diep adem te halen regelt u de hoeveelheid zuurstof in uw lichaam. Wanneer iemand huilt dan stokt de ademhaling vaak. Even tot rust komen en letten op de ademhaling zorgt voor kalmte om door te gaan.
Door je verdriet te erkennen, het een kans te geven, komt er op een bepaald moment weer ruimte. Ruimte voor evenwicht, je omgeving en om de draad weer op te pakken. Je stelt je langzaam weer open, maakt tijd voor hobby's of vrienden. Ondanks het gemis heb je weer plezier in je leven.