Gebruik duidelijke en concrete woorden als u praat over de dood. Vertel wat er is gebeurd en waarom oma is overleden. Geef het kind de keuze om afscheid te mogen nemen van de overledene of om mee te gaan naar de begrafenis of crematie. Leg wel uit hoe deze zich tijdens een begrafenis of crematie hoort te gedragen.
Peuters en kleuters (2-6) begrijpen het definitieve karakter van de dood nog niet. Ze verbinden de dood aan iets tijdelijks zoals slapen. Je kunt niet meer zien en bewegen maar je wordt na een tijdje gewoon weer wakker. Daarom zijn ze ook niet bang voor de dood.
Zo zeggen diverse psychologen dat je kinderen onder vijf jaar beter niet kunt meenemen naar een uitvaart. De hele gang van zaken gaat volgens hen volstrekt over hun hoofden heen.
Vertel je kind bijvoorbeeld vanaf het begin dat je naar de huisarts of dokter gaat omdat je je zorgen maakt. Vertel ook wanneer je de uitslag of behandelingen krijgt. Je kunt slecht nieuws dan in alle eerlijkheid stap voor stap brengen en er samen over praten.
Begin een gesprek niet vanuit de dood, maar vanuit het leven. Vraag bijvoorbeeld: hoe zou jij willen worden herinnerd als je er niet meer bent? Welke muziek zou jij tijdens de begrafenis willen horen. Of: welke muziek zou je juist absoluut nooit willen horen.
Leg kort maar krachtig uit wat cremeren precies inhoudt. Wees daarin ook eerlijk en probeer de misschien pijnlijke of confronterende details niet weg te laten. De dood is onlosmakelijk verboden met het leven, iedereen gaat uiteindelijk dood. En als je dood bent, voelt jouw lichaam helemaal niets meer.
(datum)… overleed, na een bewogen leven vol strijd, mijn zuster… Bedroefd, maar met een gevoel van grote dankbaarheid dat wij haar zo lang mochten behouden, geven wij u kennis van het overlijden van onze moeder… Vreedzaam, vol liefde afscheid nemend van allen die hem omringden, is van ons heengegaan…
Wat zijn de vijf fasen van rouw? De genoemde fasen van rouw; Ontkenning, (onderdrukte) woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. Zijn in 1969 beschreven door Elisabeth Kübler-Ross. Zij beschreef deze fasen toen ze werkzaam was als stervensbegeleider.
Traumatische manier van overlijden
Wanneer je jouw kind op een traumatische manier bent verloren, zoals door zelfdoding, een ongeluk, zwangerschapsproblemen of moord, kan het lastiger zijn om met het verlies om te gaan. De gevoelens die je ervaart zijn een normale reactie op het verlies.
Door je verdriet te erkennen, het een kans te geven, komt er op een bepaald moment weer ruimte. Ruimte voor evenwicht, je omgeving en om de draad weer op te pakken. Je stelt je langzaam weer open, maakt tijd voor hobby's of vrienden. Ondanks het gemis heb je weer plezier in je leven.
Ga ook na wat voor ideeën uw kind zelf heeft over uw ziekte of over wat hij of zij ziet en wat hij of zij precies heeft onthouden van wat er is verteld. Hierbij kunt u de gedachten van uw kind herstellen waar dat nodig is. Gebruik de naam van uw ziekte, dus spreek gewoon over kanker.
Je kunt bijvoorbeeld zeggen: 'Ik ben soms erg verdrietig, herken je dit? ' of vraag wat het kind wil doen op de verjaardag van de overleden ouder. ' 'Het is van belang dat je goed doseert en dat je verdrietige momenten afwisselt met fijne dingen.
Vertel wat het u doet om te horen hoe de ander worstelt. Dat kan er ook toe leiden dat u zegt “ik kan het niet aan om hier dieper met je op in te gaan, mag ik met je zoeken naar iemand waarmee je hierover beter kunt spreken”. U hoeft niet alles te kunnen. Dat u niet veroordeelt is essentieel.
Het gaat vooral om het gevoel dat je iemand geeft
Daarom is het belangrijk dat je degene die ziek is het gevoel geeft dat hij niet alleen is. Dat je er voor hem bent en om hem geeft. Dat kan door samen te praten of door samen stil te zijn.
Een aai over zijn bol, een zoen op zijn voorhoofd, een knuffel of een paar lieve woorden: je kind troosten doe je vaak instinctief. Meestal zijn deze gebaren voldoende om je kleine te troosten. Laat je kind merken dat je met hem meeleeft.
Alternatieven voor 'gecondoleerd'
Andere manieren om 'gecondoleerd' te zeggen zijn “sterkte”, “veel sterkte”, “mijn medeleven”, “innige deelneming” of “oprechte deelneming”.
U kunt uitleggen wat u hebt, wat kanker is, waarom er iets aan moet worden gedaan, wat daarvan de gevolgen kunnen zijn en wat er de komende dagen en weken gaat gebeuren. U kunt ook vertellen dat u heel erg verdrietig bent omdat de dokter u heeft verteld dat u kanker hebt.
Het maakt dat ons werkgeheugen minder kan opslaan dan normaal als we in de rouw zijn, en als wel, dan kost dat meer energie. 'Daardoor hoor je ook vaak dat mensen langere tijd hevig vermoeid zijn na het verlies van een dierbare.
1- Veel praten over het verlies is de beste manier om het te verwerken. Praten over het verlies is een van de vele manieren om om te gaan met het verlies. Je beperken tot praten is echter niet de meest effectieve manier van verliesverwerking.