De arts maakt een kleine incisie (ongeveer 5 cm lang) in de bovenborst. Er worden een of twee geleidingsdraden (dunne geïsoleerde draden) door een ader in het hart gebracht. Vervolgens sluit de arts de geleidingsdra(a)d(en) aan op de pacemaker en wordt het implantaat geprogrammeerd al naar gelang uw medische behoeften.
Het plaatsen van een pacemaker is een redelijk eenvoudige ingreep, die 1,5 tot 2 uur duurt. Bij een speciale pacemaker (CRT) duurt de ingreep iets langer. De pacemaker wordt vaak linksboven onder de huid geplaatst. Je krijgt meestal een plaatselijke verdoving en bent bij kennis.
Voor het inbrengen van de pacemaker maken we een snee van 5 tot 10 cm. U krijgt een plaatselijke verdoving, zodat u geen pijn voelt op die plek. Als de verdoving niet goed genoeg werkt, geven we extra verdoving of extra pijnstillers via het infuus. Via een monitor houden we uw hartritme goed in de gaten.
Werken: wanneer u een kantoorbaan heeft kunt u na twee dagen weer aan het werk. Bij zwaarder werk, bijvoorbeeld in de bouw, kunt u na 20 dagen weer aan het werk, maar blijf zwaar tillen vermijden! Overleg dit ook met uw cardioloog. Zonnen: hoge temperaturen zijn voor een pacemaker geen probleem.
De pacemaker wordt onder de huid onder het sleutelbeen geïmplanteerd. Dit gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving. De cardioloog maakt een klein zakje onder de huid (pocket) waarin hij het apparaat (pulsgenerator) plaatst. Via de sleutelbeenader en de grote holle ader schuift hij de elektrode(n) naar het hart.
De risico's die verbonden zijn aan de implantatie van een traditioneel pacemakersysteem, zijn onder andere infectie op de operatieplek en/of allergische reactie op materialen van het systeem, het niet-afgeven van therapie wanneer dat nodig is, of het ontvangen van extra therapie wanneer dat niet nodig is.
De implantatie van een pacemaker duurt meestal niet lang en de meeste mensen kunnen na een redelijke herstelperiode hun dagelijkse bezigheden weer hervatten. De ervaringen verschillen echter per persoon. Gun uzelf de tijd om eraan te wennen en bespreek de hersteldoelstellingen met uw arts of verpleegkundige.
Als de wond gesloten is met hechtingen mag u 4 dagen niet douchen. U kunt 8 - 10 dagen na de ingreep de hechtingen laten verwijderen door de huisarts. U kunt hiervoor zelf een afspraak maken bij uw huisarts.
Op een forum lees ik dat een pacemaker 3000 tot 8000 euro kan kosten: de prijs hangt af van het merk en de functies van het apparaat. Een ICD zoals mijn opa had, kan volgens een cardioloog in het NRC wel 20.000 euro kosten.
Ze voelen zich minder moe, hebben meer energie en zijn minder kortademig. Ook als u weinig verschil merkt, zorgt de pacemaker er toch voor dat de hartkamers beter samenwerken. U kunt direct na de implantatie verbetering merken, maar ook pas na enkele maanden. Voelt u verbetering?
Ook het op hol slaan van de pacemaker door interne of externe factoren is uitgesloten bij de huidige systemen. Alleen het extern plaatsen van een magneet door de pacemakertechnicus kan de pacemaker kortdurend in een sneller ritme brengen, waardoor betere controle van de instellingen kan worden gewaarborgd.
De eerste pacemakercontrole vindt meestal zes tot twaalf weken na de implantatie plaats. Daarna zult u elke drie tot zes maanden bij uw arts op controle gaan. Met behulp van een speciaal programmeerapparaat kan uw arts uw pacemaker uitlezen en controleren of deze nog naar behoren functioneert.
Er zit een pleister op de wond van de pacemaker. U kunt hier gewoon mee douchen. Zwemmen of badderen hiermee is niet toegestaan.
Een biventriculaire pacemaker heeft drie draden: één elektrodedraad in de rechterkamer, één draad in de rechterboezem en één draad bij de linkerkamer. Deze pacemaker is bedoeld voor patiënten met hartfalen. De pacemaker werkt continu en zorgt ervoor dat het hart gelijkmatiger samentrekt en zo de pompkracht verbetert.
In de pacemaker zit een batterij. Deze batterij gaat jarenlang mee. Als de batterij leeg is, moet de pacemaker vervangen worden. De draad of draden van de pacemaker hoeven we meestal niet te vervangen.
Ja, dat mag. Wanneer iemand met een pacemaker een hartstilstand krijgt dan moet net als bij ieder ander zo snel mogelijk begonnen worden met reanimatie. Reanimatie en defibrillatie is ook bij mensen met een pacemaker de enige manier om te overleven.
De pacemaker en de aansluiting van de elektroden zijn vaak voelbaar onder het litteken en ook zichtbaar als een verdikking. Van de elektroden in het hart merkt u niets.
Uw pacemaker is gevoelig voor elektrische of magnetische velden, zoals elektrische apparatuur. Meestal werkt uw pacemaker door deze velden tijdelijk niet goed. Maar als u verder weg loopt van zo'n elektrisch of magnetisch veld doet de pacemaker het weer normaal.
Als u last hebt van een verslechterde hartpompfunctie of hartfalen, kan de implantatie van een hartfalenpacemaker bij sommige mensen de klachten verminderen. Deze hartfalenpacemaker wordt ook wel biventriculaire pacemaker genoemd.
Dat doen ze met behulp van een klein stukje piëzo-elektrisch materiaal. Dit materiaal vangt de trillingen op en zet ze om in elektriciteit. De onderzoekers hebben het apparaatje dat de pacemaker van stroom moet gaan voorzien nog niet gebouwd.
Een ICD kan zo hartritmestoornissen opsporen en als het nodig is elektrische pulsen of een elektrische schock geven. Een pacemaker werkt grotendeels hetzelfde. Een pacemaker kan echter alleen ingrijpen als het hartritme te laag is, terwijl een ICD zowel bij een te hoog als bij een te laag hartritme kan ingrijpen.
Een ICD heeft 1 tot 3 geleidingsdraden (elektroden). De ingreep duurt dan meestal 1,5 tot 2 uur. De implantatie van een biventriculaire ICD kost meer tijd, omdat er meer draden geplaatst moeten worden.
In principe kun je met een ICD of een pacemaker gewoon op vakantie. Reizen per auto, boot, trein of vliegtuig geeft geen enkel probleem. Neem bij reizen naar het buitenland een verklaring mee in de taal van het land (of in het Engels) waarin staat dat u een pacemaker of ICD draagt.
Van de personen met een lichte vorm van chronisch hartfalen leeft ongeveer de helft nog minimaal 10 jaar. De helft van de patiënten met ernstig chronisch hartfalen of acuut hartfalen heeft een levensverwachting van minder dan 2 jaar.
Artsen zijn wettelijk niet verplicht een pacemaker bij een overledene te verwijderen. De wet bepaalt dat pacemakers moeten verwijderd worden voor crematie, maar vermeldt niet door wie dat moet gebeuren.