Het is de grote buur van onze Melkweg op een afstand van iets meer dan 2 miljoen lichtjaar. Dat wil dus zeggen dat je met het blote oog meer dan 2 miljoen jaar kan terugkijken in de tijd. Wonderlijk.
boven zee) is in principe max. 65 of 70 km zicht mogelijk. Meer is niet mogelijk vanwege de aardkromming. Boven vlak land is meestal 40 km het meest haalbare zicht.
Voor een waarnemer op de grond (ooghoogte 1,75 m) is op aarde (R = 6371 km) de afstand tot de horizon 4,7 km. Op de maan (R = 1738 km) zou dezelfde waarnemer de horizon zien op een afstand van 2,5 km.
De aarde bevindt zich op ongeveer 150.000.000 km van de zon. De dichtstbijzijnde ster staat op een afstand van ongeveer 4 lichtjaar, dat is een slordige 40.000.000.000.000 km. Veel nulletjes... het gaat dus over veertigduizend miljard km.
De verste ster ooit ontdekt staat op 9 miljard lichtjaar van de aarde! 1 lichtjaar staat gelijk aan 9,46 biljoen kilometer. De verste ster is een blauwe superreus, die is groter, feller en heter dan de zon.
Wel 100 keer groter dan de aarde. Door de felheid waarmee de zon schijnt, zien we overdag de andere sterren niet.
Dit kun je berekenen met een eenvoudige formule uit de driehoeksmeetkunde. Van op 10, 100 en 1000 meter hoogte schuift de horizon steeds verder weg, naar een punt op respectievelijk 11, 36 en 113 km van de waarnemer verwijderd.
In goede weersomstandigheden (geen mist en dergelijke), kan je, als je oog zich 1.70 meter boven het zeepeil bevindt, min of meer 5 kilometer ver zien.
Wie een telescoop richt op het zwerk, kijkt in het verleden. Hoe verder weg je kijkt, hoe langer het licht dat je ziet erover heeft gedaan om de aarde te bereiken. Zo zien we de zon zoals hij acht minuten geleden was, de eerstvolgende ster zoals hij er in 2002 bij stond enzovoort.
Dat blijkt uit nieuw onderzoek. Hoewel indrukwekkend, is de afstand aanzienlijk kleiner dan op diverse websites beweerd wordt.
Maar ook op foto's in lagere banen (vb 250km) is de kromming te zien. Zichtbaar is ook niet hetzelfde als meetbaar op een foto. Dat laatste zou al mogelijk zijn vanaf een hoogte van zo'n tien kilometer. Op een foto kan je immers digitaal een rechte lijn toevoegen en dan kijken of de horizon afwijkt.
BERKELEY - Wetenschappers hebben de verste ster ooit ontdekt. Die staat op maar liefst 9 miljard lichtjaar afstand van de aarde. Tot nu toe waren er wel complete sterrenstelsels en supernova's (ontploffende sterren) gezien op zulke afstanden, maar geen individuele, normaal schijnende sterren.
Om redelijk precies te zijn: 122 990 400 280 800 000 000 000 kilometer. Plus nog eens 13 000 000 000 gedeeld door 4 maal 24 x 60 x 60 x 300 000 km, voor de schrikkeldagen.
Astronomen hebben een ster ontdekt op meer dan 27 miljard lichtjaar afstand van de aarde. Het is de verste ster die ooit is waargenomen. Het licht van de ster heeft veel tijd nodig gehad om door het heelal naar ons toe te reizen. Daardoor zien we hem zoals hij er slechts 900 miljoen jaar na de oerknal uitzag.
De nautische mijl werd gezien als 1/10.000.000 deel van de afstand van de evenaar tot aan de Noordpool, gemeten over de meridiaan van Parijs. Zodoende kreeg de zeemijl zijn huidige waarde van (10.000/(60×90) = 1,852 kilometer kreeg. De International Nautical Mile wordt gebruikt door bijna alle maritieme naties.
Onder de horizon bevindt zich evenveel uitspansel als erboven. Misschien wel met fellere sterren, mooiere planeten of een rijkere Melkweg – wie weet. Een horizon maakt nieuwsgierig. Gelukkig is de horizon van de aardse waarnemer geen onoverkomelijke hindernis.
Hoe de horizon eruit ziet, hangt af van verschillende factoren. Soms zie je geen horizon, omdat er te veel gebouwen, heuvels of bomen staan die de aanraking tussen de lucht en de aarde niet zichtbaar maken. De horizon lijkt verder weg als je op een hoger punt staat, en dichterbij als je op de grond staat.
Def.: het verschil tussen de zichtbare en de wezenlijke gezichtseinder voor een waarnemer die zich een eind boven het zeeoppervlak bevindt.
Het einde van de zon
Dat gebeurt over ongeveer 5 miljard jaar, als de zon is opgebrand. Een ster die geen waterstof en helium meer heeft om aan fusie-energie te komen zal in intensiteit afnemen maar heel erg opzwellen. De zon zal naar schatting zo groot opgeblazen worden dat de aarde erdoor wordt verzwolgen.
De gigant heeft de bijnaam Hyperion gekregen, naar een Titaan uit de Griekse mythologie. Hyperion is het grootste object dat we tot nu toe in het vroege heelal hebben waargenomen.
Sterren bewegen natuurlijk niet alleen naar ons toe of van ons af, maar ook zijwaarts. Die beweging is dus te 'zien' aan de hemel (door iedere paar jaar nauwkeurige positiemetingen te doen met telescopen) en deze beweging wordt de eigenbeweging van de sterren genoemd.
Uranus bezit de koudste atmosfeer van ons zonnestelsel, nog kouder dan de verder gelegen planeet Neptunus. In de atmosfeer van Uranus zakt de temperatuur tot een minimum van -224 graden Celsius. De gemiddelde temperatuur bedraagt er -196 graden Celsius.
Als het helder is kan je ze goed zien als glinsterende puntjes in het donker, maar we zien maar één van die sterren alleen overdag. Dat is de zon. Heel groot en heel dichtbij. Toch is de zon maar een klein sterretje vergeleken met de andere sterren in het heelal.