Zoals met alle groenten, heeft courgette een tot twee centimeter water per week nodig. Bij koud weer kunt u de courgetteplant het beste ongeveer twee keer per week water geven.Bij warmer weer heeft hij drie keer per week nodig. Als u meerdere courgetteplanten plant, moet u ze drie voet uit elkaar plaatsen.
Ze groeien het best in goed doorlatende grond, die bijvoorbeeld verrijkt is met compost. Een te vochtige grond kan er namelijk voor zorgen dat de plant gaat rotten. Giet het water niet over de plant, maar direct op de grond rondom de plant. Een goed bemeste grond zorgt voor een overvloedige oogst.
Het is niet verwonderlijk dat vooral vruchtgewassen (zoals courgette, komkommer, pompoen en tomaat), maar ook broccoli en slabonen, echte zonnekloppers zijn. Acht uur zon per dag is voor deze groenten echt wel een minimum om vruchten of bloemhoofden te kunnen plukken.
Vooral blad dat volledig plat op de grond ligt, beschadigd en verouderd is kan weggenomen worden. Snij niet tot tegen de stam, maar laat bladstelen van zo'n 20 cm over. De stam van courgette is te gevoelig voor rot. Kies dan ook een droge tweedaagse uit om dit te doen.
Ook bevruchte courgettes kunnen rotten. Bij vochtig weer ontstaat een schimmel op het verdroogde bloempje dat aan het uiteinde van de vrucht overblijft. Deze schimmel kan dan, bij koude en vochtige omstandigheden, de punt van de vrucht aantasten. Zo'n vruchten moet je onmiddellijk verwijderen.
Courgetteplanten verzetten veel werk, dus hebben veel water nodig en veel eten. Geef zeer regelmatig water, staat je courgette in een pot in de zon, dan heeft 'ie op hete dagen elke dag een hele flinke scheut nodig. Houd hem nat, maar zorg ervoor dat de wortels niet gaan rotten.
Courgettes groeien snel. Na het zaaien kun je na ongeveer zes weken al voor het eerst oogsten, dan is de courgette 15 tot 20 cm lang. Als je de courgettes vroeg in het seizoen plukt, groeit er voor de herfst nog een nieuwe vrucht aan de plant.
Er zijn heel weinig courgette soorten die kunnen klimmen. De meeste groeien in struikvorm en ranken (= klimmen) niet, en nemen dan zo'n vierkante meter in beslag. Black Beauty is in ieder geval geen klimmende soort, en grote kans dat de onbekende gele courgette ook niet klimt.
Dit moet je weten voor de oogst
Een niet-bevruchte vrucht kun je herkennen aan een puntig uiteinde, meestal wordt deze door de plant afgestoten. Die kun je ook zelf weghalen, net als eventuele te grote bladeren.
Van 1 plant kun je, afhankelijk van standplaats, het weer, vocht en voeding, wel 20 tot 40 courgettes in 1 tuinseizoen oogsten. Eet ze vooral dezelfde dag nog, want dan zijn ze het lekkerst, maar je kunt ze op een koele en donkere plaats ook nog wel 2 of 3 dagen bewaren.
Als je courgettes oogst wanneer ze nog groen zijn, krijg je de beste smaak. De kleur moet helder geelgroen zijn. Als je ze in dit stadium oogst, kun je ze heel laten of in kleinere stukjes snijden.
Courgettes: mais, Oost-Indische kers, sla, stokbonen, uien. Komkommer: bonen, bieten, dille, erwten, knolvenkel, kool, koriander, mais, prei, selderij, uien. Koolsoorten: aardappels, andijvie, bieten, dille, erwten, kamille, koriander, prei, spinazie, tomaten.
Vanaf eind juni kan je de courgettes oogsten. Doorgaans zijn de kleinere vruchten smaakvoller dan de grote (hoewel die natuurlijk wel spectaculair zijn!). Een lengte van 15 cm is ideaal.
Voor het beste resultaat kun je de courgette bij voorkeur zaaien in biologische moestuingrond met een hoog kaliumgehalte. Door de grote bladeren kunnen courgetteplanten bij warm weer erg veel water verdampen. Geef de plant dan iedere avond water aan de voet van de plant.
Zo zijn courgettes rijk aan mineralen zoals kalium, wat goed is voor het gezond houden van het hart en bloedvaten. Daarnaast bevatten ze ook een goede dosis vitamine B1, B2, B6, B11 en C. Deze vitamines zijn belangrijk voor je stofwisseling en immuunsysteem. Courgettes bevatten veel vezels, en bijna geen koolhydraten.
Vaak is dat in het vroege voorjaar of in de zomer. Bedenk dat dit vaak wel iets te maken heeft met de omstandigheden; misschien is de plant nog te jong om al courgettes te kunnen dragen. Zorg gewoon goed voor haar, zorg dat ze genoeg voeding en vocht heeft om goed te kunnen groeien.
Om een courgetteplant gezond te houden, is het belangrijk om de onderste bladeren weg te snoeien. Bladeren die beschadigd zijn, waarvan de steel geknapt is, die geel van kleur zijn of aangetast door meeldauw (wit) kun je het beste gewoon zo snel mogelijk wegsnoeien.
Een courgette maakt net als alle andere planten uit die familie eerst mannelijke bloemen aan en dan pas vrouwelijke die de vruchten geven. Inderdaad gewoon wat geduld hebben heb ook enkele pattisons, gele & groene courgetten staan allemaal al goed aan het groeien en enkel mannelijke bloemen.
De cyclus van de plant duurt 70 dagen en geeft meestal een constante oogst met uitzondering van droogte. Irrigatie wordt vermeden om de courgettes een meer intense smaak te geven en om het ontstaan van cryptogamische ziekten te voorkomen.
Zonder bevruchting krijg je geen courgettes (of pompoenen), want dan zullen de vruchten na het sluiten van de bloem geel worden en afsterven. Dit betekent dat vrouwelijke en mannelijke bloemen dus wel ongeveer tegelijkertijd geopend moeten zijn.
Courgettes doen aan zelfbestuiving en kruisbestuiving waarbij één mannelijke bloem voldoende stuifmeel heeft om tot wel 20 vrouwelijke bloemen op eigen en andere planten te bestuiven. Het is een kwestie van gedurende de volledige teelt voldoende bloeiende mannelijke bloemen in het gewas te hebben.
De plant wordt flink hoog: in een kas al snel zo'n twee meter of hoger, maar in een warme zomer halen ze dat buiten ook. Bind 'm daarom regelmatig vast aan het klimrek.
De vruchten bestaan voor 95 % uit water. Geef zeker iedere dag een halve gieter water per plant. Je merkt dat de plant meer water nodig heeft als de bladeren gaan hangen. Komkommers zijn gevoelig voor de ziekte 'meeldauw', dus geef geen water op het blad.
Een eetbare plant dus, van kop tot teen – of van blad tot wortel. Een overzicht! Van een courgetteplant eten we doorgaans alleen de vruchten. Maar ook de bloemen – die net voor het verschijnen van de vruchten tevoorschijn komen – zijn eetbaar.