In grote gezinnen is het percentage ouders dat met ten minste één kind wekelijks contact heeft groter dan in kleine gezinnen. Om een voorbeeld te geven: in een gezin met vijf kinderen heeft 83 procent van de ouders wekelijks contact met ten minste één kind; in gezinnen met één kind is dat slechts 57 procent.
En 33 procent van de moeders met kinderen onder de 18 jaar vond dat volwassenen hun moeder minstens één keer per dag zouden moeten bellen. Maar er zijn ook generatieverschillen, want slechts 14 procent van de babyboomers zegt één keer per dag hun ouders te bellen.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom het contact met je vader en/of moeder verbroken is. Na de scheiding zie je de ene ouder niet meer. Je ouders hebben je het huis uit gezet na een heftige ruzie. Je bent zelf weggelopen en kunt of durft niet terug.
Contact die jij wil. Het emotioneel loskomen van ouders maakt het mogelijk om een contact met je ouders te krijgen zoals jij dat wenst. Er komt daarom uit waar jij vrede mee hebt. En als ze overleden zijn, komt er een herinnering uit waar jij vrede mee hebt.
Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is. Geef je kind het gevoel en de boodschap mee dat je van hem/haar houdt. Maak duidelijk dat je kind altijd welkom is bij je. Geef je kind het gevoel dat hij/zij bij jou terecht kan en altijd naar je toe mag komen.
Uit het Netherlands Kinship Panel Study-onderzoek blijkt dat bij meer dan de helft van alle ouder-kind relaties wekelijks sprake is van face-to-face contact. Bij vijf procent is er helemaal geen contact. Zes procent van de moeders en negen procent van de vaders heeft het contact met ten minste één kind verbroken.
Gedrag van de controlerende ouder:
Uitsluitende negatieve informatie over de andere ouder delen met het kind. Met smoesjes het contact tussen het kind en de andere ouder beperken. Niet of moeizaam nakomen van de (gerechtelijke) contactregeling. Ex-partner niet informeren over het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Afwezige ouders
Ouders kunnen ook emotioneel afwezig zijn. Ze zijn er wel maar ze begeleiden hun kinderen niet op emotioneel vlak. Kinderen van afwezige ouders voeden uiteindelijk zichzelf voor een groot deel op. Als ze het oudste kind zijn, voeden ze misschien ook hun jongere broers en zussen op.
Dominante ouders streven continu naar perfectie. Ze verlangen alleen het beste van hun kinderen. Het maakt niet uit hoe hard een kind zijn of haar best zal doen, het zal niet goed genoeg zijn voor de ouders. Dit komt doordat de dominante ouders altijd een 'maar' kanttekening maken.
Een kind dat geen kind mag zijn. Als er sprake is van parentificatie dan betekent het dat het kind veel te vroeg de rol heeft gekregen (of op zich heeft genomen) van adviseur, trooster, bemiddelaar of verzorger terwijl het daar veel te jong voor is. Op emotioneel en sociaal gebied.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Ouders hebben vrij veel te zeggen en zijn ook nog eens verantwoordelijk voor het kind. Kan je dan afstand doen van de ouders? Afstand doen van ouders kan in principe niet. Wel zijn er mogelijkheden om in de buurt te komen.
Een kind van een vader of moeder die narcistisch is, is ten minste een deel van zijn leven afhankelijk van iemand die vooral op zichzelf gericht is, voortdurend applaus nodig heeft en zich niet kan inleven in anderen. Ieder kind heeft een ouder nodig om te leren vertrouwen op zichzelf en een eigen identiteit te vormen.
Een liefdevolle moeder zal op gelijkwaardig niveau met haar kind willen communiceren, begrip willen tonen, zich zoveel mogelijk willen inleven in haar kind, willen luisteren naar de behoeftes en verlangens en zich steeds afstemmen daarop.
Het kan zijn dat je kind zo erg gericht is op zijn eigen taken, waardoor hij je gewoon écht niet hoort. Maar het is ook mogelijk dat hij niet genoeg aandacht heeft om zijn 'opgelegde' taak volledig uit te voeren.
Walgen van je moeder: de (mogelijke) oorzaken
De angst om zelfs met haar te versmelten. Dat soort angsten horen bij de losmaak-problematiek waarmee veel vrouwen kampen. Een moeder kan ook proberen haar kinderen te annexeren: zich hun leven als het ware proberen toe te eigenen.
Door emotionele verwaarlozing raak je innerlijk gespleten en een deel van jezelf kwijt. Emotionele verwaarlozing kun je herkennen aan: onzekerheid, leven in tweestrijd, een onveilig gevoel, niet goed weten wie je bent en wat je wilt, angsten en een gevoel van onvermogen.
Je kan een narcistische moeder definiëren als iemand die erg bezitterig is en zich bezighoudt met het beconcurreren van haar kinderen. Ze wilt in alles beter zijn dan haar kinderen en ziet haar kinderen niet als een individu, maar als een verlengde van zichzelf.
Emotionele verwaarlozing valt onder de categorie vroegkinderlijke trauma's. Dat klinkt heel heftig, en de gevolgen zijn dat ook, toch hoeft het niet altijd als zodanig te zijn ervaren. Sterker nog, in eerste instantie lijkt het alsof er nooit iets is gebeurd. En dat is het nu precies.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.
Ouderverstoting heet ook wel oudervervreemding of Parental Alienation Syndrome (PAS) genoemd en is eigenlijk een vorm van kindermishandeling. Een kind dat te maken krijgt met ouderverstoting kan hier vaak levenslang last van houden.
De gevolgen van PAS kunnen voor het kind zeer ernstig zijn, van kleinere psychische klachten tot depressie, identiteitsproblemen, het niet kunnen aangaan van eigen relaties, angst, depressie, drugs- of alcoholmisbruik, valse inschattingen van de werkelijkheid, verwarring, laag zelfbeeld.
Wat is symbiosetrauma? Een complex begrip: letterlijk betekent dit dat er een trauma is ontstaan tussen ouders en kind in de symbiose. Met als gevolg dat het kind de traumagevoelens overneemt van de ouder.
Tip: wanneer je het contact wilt verbreken, vertel het aan niemand of alleen aan iemand die het snapt en jou kan steunen, verwijder alle contact die tot jou kan leiden: telefoon, social media, etc.
Hulp bij ouderverstoting
Ben jij als ouder verstoten of vermoed je ouder verstoting in jouw omgeving? Schakel zo snel mogelijk hulp in bij een hulpinstantie of de huisarts. Het is belangrijk om de omgang met jouw kind(eren) zo snel mogelijk te herstellen.