In Nederlands wordt de letter 'v' meestal uitgesproken als een korte f. Sterker nog: meestal MOET je een f gebruiken. Het Nederlands heeft namelijk geen stemgeluid bij klanken die aan het eind van een lettergreep staan. Je ziet dit ook aan de spelling: wij geven – ik geef; wij geloven – ik geloof.
De ou: een vergaarbak
Die klinkt overigens hetzelfde als er een w op volgt: ouw.
De letter c spreken we voor een i of een e altijd uit als een [s], voor een a, een o of een u als een [k] (uitzonderingen zijn scepter en sceptisch).
In het noordelijk deel wordt de g 'hard' uitgesproken. Dat betekent dat de g altijd zonder trillende stembanden wordt uitgesproken en ook verder naar achteren in de mond wordt gevormd. De g-klank klinkt in het noorden van het taalgebied 'schrapend'.
De letter "u" wordt in bijna alle talen uitgesproken als "oe".
Volgens een artikel van Marc van Oostendorp uit 1997 is het de plaats in de mond waar de klanken gevormd worden. Alle g's worden gemaakt door de achterkant van de tong iets omhoog te brengen en zo de mondholte iets te vernauwen. De luchtstroom begint door die vernauwing te bewegen en te ruisen.
De zachte medeklinkers v en z veranderen in de harde f en s.
Om het enkelvoud te vinden, halen we -en weg. Er zijn nog twee zachte medeklinkers: d en b. Hun harde tegenhangers zijn t en p.
Chloor kan worden uitgesproken als [chloor] en als [kloor]. Beide uitspraakmogelijkheden zijn correct.
Apulië (Italiaans: Puglia) is een regio in Zuidoost-Italië, ten noordwesten van en inclusief de hak van de Laars van Italië, gelegen aan de Adriatische Zee en de Ionische Zee op ongeveer 80 kilometer van de kust van Albanië. Apulië is de meest oostelijke regio van Italië.
De betekenis van het werkwoord alloceren is 'toewijzen'. Het heeft als vast voorzetsel aan: iets alloceren aan iets of iemand. De c van alloceren wordt als een [s] uitgesproken. Institutionele investeerders alloceren meer geld aan minder fondsen om daarmee de beheerskosten te verminderen.
C, symbool voor coulomb, de SI-eenheid van elektrische lading. c, symbool voor het voorvoegsel centi (1/100) in de natuurwetenschappen. C, aanduiding voor de warmtecapaciteit van een voorwerp. c, aanduiding voor de soortelijke warmte van een stof.
Voor de keuze tussen au en ou zijn nauwelijks regels te geven. Je moet de woorden kennen, of anders opzoeken. Als je een dialect spreekt of Engels kent, zie je wel overeenkomsten: spreek je een woord in het dialect of in het Engels uit met 'ol', dan krijgt het in het Nederlands ou en niet au.
Je kunt aan de klank van een woord niet horen of je het woord schrijft met au of met ou. Helaas bestaan er ook geen duidelijke regels over het gebruik van au en ou. Dit zul je dus per woord moeten leren. Woorden die beginnen met de au/ou klank, schrijven we meestal met au (augustus, auto, aula, auteur).
In België komt ook de uitspraak [sal·laa·mie] voor, maar wij gebruiken de algemeen Nederlandse uitspraak.
Chorizo - [Tsjo-rie-zo] Van Italiaanse aardappelballetjes, naar de populaire Spaanse worst. De uitspraak van deze worst verschilt een klein beetje per regio, maar tsjo-rie-zo is toch wel de meest gangbare uitspraak. Niet go-ri-zo dus.
De Belgische bioscoopexploitant Kinepolis (spreek uit: kiné-po-lis) is in Nederland misschien wat minder bekend, maar ook hier heeft Kinepolis achttien vestigingen. Ze zijn actief in negen landen.
fel – wel – vel: er is geen verschil in mondbeeld. Het woord kan alleen herkend worden in combinatie met andere woorden: De zon schijnt fel. Dat weet je wel.
Een v is een kleine letter, een f is een hoge, lange letter. Denk aan het plaatje van de lange, hoge fles. Teken de f in de fles.
We hebben een "v" en een "f" omdat deze, anders dan jij denkt, van elkaar verschillen. Ze hebben dus allebei een eigen functie en klank. De letter "v" kent in het Nederlands tegenwoordig grote overeenkomsten met de letter "f", maar wordt minder scherp uitgesproken.
Uitspraak. IPA: (Noord-Nederland): /ˈky. ba/
De 'b' en de 'v' worden in het Spaans hetzelfde uitgesproken: aan het begin van een woord of na een m of n als een b. In alle andere gevallen als een w!
De h wordt in het Spaans niet uit gesproken. Dus de uitspraak hache wordt uitgesproken als atsje. Meer als de ch van catch in het engels. Klinkt het zelfde als de ie in Nederland, bijvoorbeeld zien.
Een medeklinker als de 'zachte (g)' heeft geen enkele betekenis; het verwijst niet naar 'iets' in de wereld. Bij een woord als boom zien we een stam en takken met groene bladeren voor ons, bij een zachte (g) helemaal niets.