Het onderzoek is niet pijnlijk, maar kan wel als onaangenaam ervaren worden. U kunt dit verminderen, door u zo goed mogelijk te ontspannen en de aanwijzingen van de uroloog op te volgen. Omdat er tijdens het onderzoek steriele vloeistof in de blaas gebracht wordt, kunt u aandrang tot plassen krijgen.
Het eerste uur tot enkele dagen na de cystoscopie kan een branderig gevoel bij het plassen en een versterkte plasdrang optreden. Ook kan er wat bloed in de urine zitten. Hier hoef je je geen zorgen over te maken.
Een cystoscopie is een onderzoek waarbij met een dun instrument in de plasbuis en de blaas gekeken kan worden. Er kan eventueel ook een kleine ingreep gedaan worden. Bij volwassenen kan dit op de polikliniek, maar bij kinderen gebeurt dit altijd onder narcose. Een (dag-)opname is dan noodzakelijk.
Om goed zicht te houden, laat de arts voortdurend water in uw blaas lopen. Hierdoor kunt u op een gegeven moment aandrang voelen om te plassen.
De uroloog brengt de cystoscoop via (de opening van) de plasbuis in de blaas. Via een slangetje aan de cystoscoop dat is verbonden met een zak spoelvloeistof, wordt steriel water in de blaas gebracht. Hierdoor ontplooit de blaas zich, zodat de uroloog een goed beeld krijgt.
Het onderzoek kan een vervelend gevoel geven, maar is niet pijnlijk. Het gehele onderzoek duurt ongeveer twintig minuten. Het kijken in de blaas neemt over het algemeen niet meer dan een paar minuten in beslag. Bij mannen wordt de plasbuis verdoofd met een vloeistof die tevens ook een glijmiddel is.
Klachten Meestal worden blaaspoliepen vastgesteld na een episode van pijnloos bloed plassen. Hierbij is de urine rose gekleurd, maar het geeft soms ook de indruk puur bloed te plassen. Ook kunnen klachten ontstaan zoals pijn in de onderbuik, pijn in de flanken en/ of het gevoel heel vaak te moeten plassen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Meestal bedragen de kosten €225, maar afhankelijk van de aard van de onderzoeken kan dat bedrag hoger liggen.
Met een kleine camera bekijken we de binnenkant van de plasbuis en de blaas om te zien af er afwijkingen zijn. Soms maken we foto's en een filmpje. Dit kijkonderzoek heet ook wel een cystoscopie.
De uroloog doet bij u een blaasonderzoek, omdat er een kans is dat er iets niet goed is in de plasbuis, blaas of prostaat. Een blaasonderzoek wordt gedaan bij plasproblemen, urineverlies of bloed in de urine. Bij een blaasonderzoek gebruikt de uroloog een cystoscoop.
Tijdens het blaasonderzoek
De uroloog brengt de dunne buis of slang (cystoscoop) via de plasbuis in de blaas. Bij mannen wordt meestal, afhankelijk van de reden van het onderzoek, gebruikgemaakt van een flexibele cystoscoop. Het bekijken van de binnenkant van de blaas kan alleen als deze gevuld is.
Bloed bij de plas kan een alarmsignaal zijn en dient daarom nader onderzocht te worden. Er zijn verschillende redenen waarom u bloed bent gaan plassen. Het kan het gevolg zijn van een blaasontsteking, een niersteen of een kwaadaardige aandoening aan de urinewegen.
Het weghalen van een blaaspoliep gaat via de plasbuis. U krijgt hiervoor een ruggenprik (plaatselijke verdoving) of een algehele verdoving (narcose). U blijft 2 tot 3 dagen in het ziekenhuis. Voordat u wordt opgenomen heeft u een afspraak voor een aantal onderzoeken op het preoperatief spreekuur.
Een cystoscopie is een inwendig onderzoek van de plasbuis en de blaas. Dit onderzoek wordt uitgevoerd met een cystoscoop, een dunne holle buis, met een camera die aangesloten is op een scherm. Op dit scherm kan de patiënt zelf meekijken. De cystoscopie kan met een starre buis of een flexibele slang gedaan worden.
Bij zichtbaar bloed in de urine is het verstandig om zonder uitstel naar de huisarts te gaan. Indien nodig zal hij u doorverwijzen naar het ziekenhuis, ook gedurende de coronaperiode. Bloed in de urine, zichtbaar of onzichtbaar, wordt hematurie genoemd.
Met een CT scan van de urinewegen kunnen de radioloog en de uroloog de nieren, urineleider en blaas goed beoordelen. Zij kunnen bijvoorbeeld zien of er een tumor, een steen of een aangeboren of verworden afwijking is van en in de nier, urineleider en/of blaas.
Als de urineblaas is verwijderd, moet uw urine het lichaam op een andere manier verlaten. Dit kan door een urinestoma te maken van een stukje dunne darm. De stoma kan geen urine bewaren, waardoor de urine er vanzelf uitloopt en in een zakje wordt opgevangen.
Bij uw eerste polikliniekbezoek heeft u een gesprek met de arts en misschien wordt er een lichamelijk onderzoek gedaan. Ook kan het zijn dat er een blaasonderzoek (cystoscopie) gedaan wordt (zie folder cystoscopie). Tijdens dit bezoek vraagt de arts vooral naar uw klachten.
tolterodine. Tolterodine ontspant de spieren van de blaas. Artsen schrijven het voor bij urine-incontinentie.
Klachten en symptomen van een pijnlijke blaas
Je moet dan vaak kleine beetjes plassen, je voelt vaak aandrang om te plassen, je krijgt pijn in de onderbuik, plassen maakt de pijn wat minder. En soms straalt de pijn uit naar de geslachtsorganen, de vagina of de penis en de teelballen.
Bij een urineweginfectie kunnen de symptomen als vaak moeten plassen en een branderig gevoel weleens achterwege blijven, terwijl er toch een infectie gaande is. Soms is er dan wel van vermoeidheid sprake. Een urinetest kan aantonen of er van een infectie is en in dat geval kan antibiotica voorgeschreven worden.
Symptomen blaaskanker
Symptomen van blaaskanker kunnen zijn: bloed in de urine, pijnlijk, moeilijk of juist veel plassen, chronische blaasontsteking en buikpijn. Het kan voorkomen dat de ziekte pas wordt ontdekt wanneer er uitzaaiingen zijn en deze klachten veroorzaken in het lichaam.
Blaastumoren kunnen zowel goed- als kwaadaardig zijn. Goedaardige tumoren van de blaas worden goedaardige poliepen of benigne papillomen genoemd. De kans dat een tumor in de blaas goedaardig is, is ongeveer 5%. De resterende 95% is kwaadaardig; dan is sprake van kanker.
De kankercellen zijn goed gedifferentieerd. Dat betekent dat de tumorcellen voor een groot deel lijken op gezonde cellen van het orgaan waarin ze zijn ontstaan. De kankercellen groeien meestal langzaam.