Het beste is om de opgevangen urine zo snel mogelijk bij de huisarts of op het laboratorium af te geven. Als dit niet mogelijk is moet de urine in ieder geval in de koelkast bewaard worden, maar niet langer dan 24 uur. Bij kamertemperatuur kunnen aanwezige bacteriën zich snel vermeerderen, vaak al binnen één uur.
Gebruik geen schoongemaakte potjes waar bijvoorbeeld crème in heeft gezeten. Er blijven altijd restjes achter die onderzoek kunnen verstoren. Vaak gaan dit soort potjes ook lekken, waardoor er opnieuw urine moet worden ingeleverd. Voor een kweek op het laboratorium is tenminste 10 milliliter (ml) urine nodig.
Bij de apotheek kunt u goed afsluitbare opvangbakjes voor urine kopen. Ook bij de huisartsen aan de balie zijn urine potjes te koop voor 1 euro per stuk. De urine kan het beste binnen twee uur worden onderzocht. Wanneer dat niet lukt, kunt u de urine in de koelkast bewaren (maximaal 24 uur).
Het onderzoek van bij kamertemperatuur bewaarde urine is alleen betrouwbaar indien de urine binnen 2 uur na lozing wordt onderzocht. Wanneer dit niet mogelijk is, plaatst u de urine onmiddellijk in de koelkast (tot max. 24 uur na lozing).
Het is het beste om de eerste urine die u 's ochtends produceert, in te leveren, de zogenaamde ochtendurine. Als u echter al heel vroeg wakker bent (bijv. om 3.00 uur), dan is het beter dat u urine inlevert die later is geproduceerd.
Als u ochtendurine moet opvangen, vertelt uw arts u dit. Ochtendurine is de eerste urine na het slapen. Omdat u een aantal uren niet geplast heeft, is uw ochtend urine geconcentreerder.
een klein beetje urine is echt voldoende: een bodempje van 1 cm.
Testen of u een blaasontsteking heeft
Gebruik het liefst de ochtendurine (eerste plas van de dag). Doe de urine in een schoon en goed afsluitbaar potje, met uw naam en geboortedatum erop. Breng de urine binnen 2 uur nadat u het heeft opgevangen naar de praktijk.
Verse urine wil zeggen dat u de urine binnen 2 uur na lozing naar ons brengt. Urine die u 's avonds of 's nachts hebt opgevangen, dient u tot de volgende ochtend in de koelkast te bewaren. Middenstroom-urine wil zeggen: eerst een beetje uitplassen in het toilet, daarna urine opvangen in het potje.
Meestal vraagt de arts om ochtendurine. De ochtendurine (eerste urine in de ochtend) is het meest geschikt voor onderzoek.Deze urine is namelijk het meest geconcentreerd. Als u erg vroeg wakker wordt, bijvoorbeeld om drie uur 's nachts, vang dan liever de urine op een later tijdstip op.
De beste urine voor onderzoek is de tweede urine na het opstaan. De eerste urine bevat namelijk te veel afvalstoffen die 's nachts in de blaas zijn gekomen. Plas altijd in een schoon potje. U krijgt een urinepotje mee van de polikliniekassistente of van de laborante van het priklaboratorium.
Het enige waar het uit is opgebouwd is water, zout, ammoniak en andere reststoffen. Volgens wetenschappers zit daar niets in waar je lichaam wat aan heeft. Artsen waarschuwen zelfs voor het drinken van urine: doe je dat te vaak, dan kan dat gevaarlijk zijn voor je nieren.
Voor het onderzoek is het opvangen van de eerste ochtendurine meestal voldoende en is het belangrijk dat het opvangen van de urine op de juiste manier gebeurt. Uw huisarts geeft u een set mee voor het opvangen van urine en een instructie.
De wijze waarop urine afgenomen wordt is belangrijk voor de kwaliteit van de kweek. Urine kan snel gecontamineerd raken bij de afname met bacteriën van de huid of de genitaliën. Advies is voor een kweek midstraals urine af te nemen.
In ochtendurine zit een hogere concentratie van de stoffen die worden uitgeplast. Voor een zwangerschapstest is het bijvoorbeeld nodig om ochtendurine op te vangen. Voor onderzoek op bacteriën (banale kweek) bij verdenking op blaasontsteking is ochtendurine wenselijk, maar niet per se nodig.
Probeer minstens twee liter per dag te drinken, het liefst water. Als je veel drinkt, moet je ook vaak plassen en zul je de blaas schoonspoelen. Als de klachten niet ernstig zijn of slechts een paar dagen aanhouden, dan kun je het beste een paracetamol nemen tegen de pijn.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Don't: je plas ophouden
Maar wanneer de nood hoog is, is het belangrijk om je plas vooral niet op te houden, maar meteen naar het toilet te hollen. Wanneer je hiermee (te lang) wacht blijven ook de bacteriën in dat gebied rondzwerven. En dat wil je nou juist niet.
Het is algemeen bekend dat urine gaat stinken door het eten van asperges. Ook andere voedingsmiddelen zoals zalm, knoflook en bepaalde specerijen hebben eenzelfde soort effect op de geur van urine. Soms kan stinkende urine echter duiden op gezondheidsproblemen zoals urineweginfecties, nierstenen en prostaatproblemen.
Normaal gesproken is je urine helder en licht- of felgeel van kleur, maar door een onderliggende aandoening, veranderingen in je eetpatroon of medicijngebruik kan de kleur veranderen.
Draai de deksel van het potje en leg de deksel neer met het uitstekende deel van de deksel omhoog gericht. Raak het uitstekende deel niet aan. Laat het eerste deel van de urine in het toilet lopen. Vang daarna urine op in het urinepotje en vul het potje tot ongeveer de helft.
Plas 's ochtends (nuchter) of 4 tot 6 uur na je laatste plasbeurt. Drink niet te veel (max. 1 glas) voor je plast. Dat verdunt je urine en kan een verkeerd resultaat geven.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Een urineonderzoek op de huisartsenpraktijk is vaak voldoende om een blaasontsteking aan te tonen. De uitslag is meestal binnen een dag bekend. Sommige vrouwen gebben bij een blaasontsteking meer kans op problemen (bijvoorbeeld een nierbekkenontsteking).