In het wild worden ze 15 tot 20 jaar oud.In dierentuinen wel 40 jaar. Roofdier IJsberen jagen het liefst op zeehonden. Daarnaast eten ze ook aas, vis, zeevogels en eieren.
Ze hebben behaarde zolen, zodat ze niet uitglijden op het ijs. De meeste ijsberen wegen 400 tot 680 kilo, maar er zijn uitzonderingen van bijna 1000 kilo! De ijsbeer wordt tussen de 20 en 25 jaar oud en kan zo'n 2,5 meter worden. Doordat de aarde steeds warmer wordt, smelt het zee-ijs van de Noordpool.
De ijsbeer is een soort waarvan wordt gedacht dat hij tijdens het Pleistoceen, zo'n 2 miljoen tot 400.000 jaar geleden, ontstaan is, mogelijk uit Siberische populaties van de bruine beer. Onderzoek uit 2011 op mitochondriaal DNA (mtDNA) leek te wijzen op afstamming vanuit een Ierse populatie van de bruine beer.
Omdat de ijsbeer niet het hele jaar door voedsel kan vinden, slaat hij vet op om het enkele maanden te kunnen uithouden zonder eten. Soms kan hij wel 4 maanden lang helemaal niets eten!
De kleintjes van de ijsbeer worden welpen genoemd. Ze worden naakt, blind en doof geboren. Meestal worden ze als tweeling geboren. Bij de geboorte zijn ze ongeveer zo groot als een rat en wegen slechts 450 tot 900 gram.
Kosten: 35.000 euro. 'We hebben de ijsbeer nu ongeveer anderhalve week', zegt medewerker Mike. Hij gelooft dat het dier uit een dierentuin komt. 'De persoon die er alles van weet, is er vandaag niet.
Geen winterslaap
Zwangere ijsberen gaan wel hun hol in. Zij slapen tot maart. Dan worden de jonkies geboren. Lekker warm onder de grond.
IJsberen kunnen onder water ook hun neusgaten dicht houden, waardoor zij zelfs 100 kilometer ver kunnen zwemmen zonder te stoppen. IJsberen hebben het nooit echt koud. Zelfs niet onder een deken van sneeuw. Dat gebruiken ze juist om warm te blijven tegen koude temperatuur en harde wind.
De vacht en de onderhuidse vetlaag beschermen de ijsbeer tegen de kou. Daarom blijft de temperatuur van de ijsbeer constant 37˚C.
Wat eet de ijsbeer? Het lievelingskostje van de ijsbeer is de rob. Urenlang kan hij bij een ademgat wachten, totdat zijn slachtoffer adem komt halen. Daarnaast eet een ijsbeer vis, walrus en walvis, maar ook vruchten in de periode dat hij op het land leeft.
Eten of gegeten worden
Van oudsher worden in het Noordpoolgebied ijsberen gegeten. Niet alleen zou het ijsberenvlees gezond zijn voor het lichaam, ook onze geest zou er beter van worden. Zo is de ijsbeer dus eeuwenlang op het bord van de Noordpoolbewoners te vinden geweest.
De gemiddelde ijsbeer verbrandde 13.200 calorieën per dag. Om gewoon maar op gewicht te blijven, zouden ze elke 5 tot 10 dagen 1 zeehond moeten vangen.
IJsberen hebben ijs keihard nodig om op prooidieren zoals robben te kunnen jagen", zegt Gert Polet van WWF-NL, de Nederlandse afdeling van het Wereld Natuur Fonds. Op dit moment zijn er naar schatting wereldwijd nog zo'n 26.000 ijsberen. De dieren zijn afhankelijk van ijsblokken om te kunnen jagen voor voedsel.
IJsberen hebben geen natuurlijke vijanden. Ze zijn zelf sterke, intelligente en geduldige jagers en staan bovenaan de voedselketen in het noordpoolgebied. IJsberen kunnen urenlang blijven wachten boven het ademgat van een zeehond in het ijs, tot er een zeehond opduikt.
IJsberen zijn roofdieren. Dit betekent dat zij andere dieren opeten. Soms eten ze vogels, vissen en eieren, maar het meest eten ze robben en zeehonden.
Maar hoe zit het dan wel? IJsberen eten geen pinguïns. Dat kan ook helemaal niet want ze komen elkaar nooit tegen. Dat komt omdat pinguïns op de Zuidpool wonen en ijsberen op de Noordpool.
Door temperatuurstijging smelt namelijk het zee-ijs in rap tempo. In dit tempo zal binnen één generatie het grootste deel van de Noordpool 's zomers ijsvrij zijn. Ondanks dat ijsberen goede zwemmers zijn, redden zij het natuurlijk niet om zonder ijs te overleven op de Noordpool.
IJsberen kunnen hun prooi tot een kilometer ver weg en een meter onder de sneeuw ruiken.
IJsberen hebben zwemvliezen tussen hun tenen en kunnen daardoor goed zwemmen. Ze kunnen twee minuten onder water blijven, maar ze duiken niet dieper dan 1 tot 2 meter.
De ijsbeer is enorm sterk en kan zonder probleem een beest van 70 tot 90 kg uit het water trekken, met relatief weinig moeite. De klauwen van een ijsbeer beschadigt de 'zeerob' die uit het water meestal zo erg, dat hij niet meer in staat is te bewegen of tegen te stribbelen.
Zelfs onder hun poten zit haar. Daardoor glijden ze niet uit op het ijs. Hun oren en staart zijn heel klein, zodat die niet kunnen bevriezen. Dat wil niet zeggen dat de ijsbeer niet tegen warmte kan: ook in zijn natuurlijke leefgebied krijgt de ijsbeer te maken met warmere temperaturen.
Kodiakberen zijn de grootste berensoort ter wereld. Een volwassen beer kan rechtopstaand wel meer dan drie meter hoog zijn. Wanneer hij op vier poten staat heeft het volwassen man(netje) nog altijd een schofthoogte van ongeveer 1.30 meter.
De ijsbeer is een bedreigde diersoort. Op dit moment zijn er nog ongeveer 26.000 ijsberen in het wild. Dit aantal kan in de komende jaren snel achteruitgaan als we niets doen. Dit is vooral het gevolg van klimaatverandering.
Een halve eeuw geleden waren er nog 8000-10000 ijsberen, vandaag de dag zijn het er 21.000-27.000 en het aantal lijkt alleen maar toe te nemen.
De term ijsberen is afgeleid van specifiek gedrag dat de beren in de dierentuin vertonen. Door de beperkte bewegingsvrijheid en het ontbreken van natuurlijke prikkels vervallen ze in de gewoonte om steeds maar weer hetzelfde kleine rondje te lopen.